Het schrijversdebuut van Enschedeër Kick is al een succes, terwijl zijn thriller nog moet verschijnen

Ditzel was altijd al met schrijven bezig. “Tijdens mijn studie aan de UT had ik genoeg ideeën. Ik vond het alleen al leuk om erover na te denken, maar het kwam er nooit van." Toen hij eenmaal tijd vond, begon de Enschedeër met gedichten schrijven. “Uiteindelijk wilde ik meer. Ik wilde meer diepgang en iets wat uitgebreider is. Het moest een project zijn waar ik langer aan kan werken en waar ik mijn fantasieën in kwijt kan. Tijdens kerst in 2021 kreeg ik motivatie en in januari begon ik met schrijven van mijn boek.”

Dood in de badkuip

Volgens Ditzel is zijn boek niet zoals de klassieke thriller. “Het is niet dat je een groep mensen hebt en dat de dader wordt aangewezen. Dit is meer detective en thrillerachtig.” In ‘Dichter des doods’ wordt een lijk in gruwelijke staat in een badkuip aangetroffen. Er ligt een gedicht op het plaats delict, wat nog meer mysterie toevoegt. Het is de taak van de recherche om de dader te vinden en meer moorden te voorkomen.

In het verhaal staat Twente centraal. Met name Enschede, maar ook de dorpen er omheen. Het was voor de schrijver logisch om deze regio te kiezen. "Ik wil Twente goed op de kaart zetten omdat het een hele mooie regio is." Daarnaast is er een meer praktische reden. "Ik kom hier vandaan en kan daardoor de omgeving beter naar voren laten komen in het verhaal."

Hij bezocht de wijken die hij wilde beschrijven om te kijken of het er rustig was, of er auto's staan, wat voor mensen er lopen en of de bomen geluid maken. "Daardoor kreeg ik veel nieuwe ideeën. Je komt zoveel nieuws tegen op die locaties."

Lang niet alles in het boek maakte Ditzel echter ook zelf mee. De meer lugubere scenes bijvoorbeeld. “Soms google ik het ook gewoon. Mijn zoekgeschiedenis staat ondertussen op de zwarte lijst", lacht de schrijver.

Post-its

Het schrijven ging niet altijd even makkelijk, vooral het begin was even wennen. “Het is een heel ander genre dan gedichten. Het helpt als je veel thrillers leest, maar je kunt er dan niet gelijk ook zelf een schrijven." Hij zocht zijn eigen manieren en hulpmiddelen om te schrijven en kwam onder meer uit bij post-its. “Structuur hebben hielp mij enorm. Ik heb alle hoofdstukken globaal uitgeschreven zodat er een rode draad ontstond. De verhaallijnen die daaruit kwamen, heb ik op post-its geschreven. Als er wat veranderde kon ik kijken of het in meerdere hoofstukken moest gebeuren. Zo kreeg ik een structuur.”

Ook proeflezers hielpen de debuterende auteur enorm. Zij controleerden alles, van spelling tot verhaallijn, en haalden fouten eruit. Bekenden van hem moesten zo nu en dan wel even slikken. "Soms waren ze verbaasd dat dit duistere verhaal uit mijn hoofd kwam", zegt de schrijver. "Wat dat betreft is het best kwetsbaar om zo'n verhaal aan de lezer te geven."

Einde aan imago van Twente

Al meer dan een jaar geleden begon het proces van proeflezen. Dit waren elke keer rondes; als er één klaar was moest Ditzel zijn teksten herschrijven. “Tot ik meer voorkeuren terugkreeg dan feedback op fouten."

De nakijkende partijen waren enthousiast over zijn boek. “Mijn proeflezers hebben al gezegd dat ik met dit einde verplicht ben om nog een volgend deel te maken. Al die positiviteit gaf me vertrouwen." Ook recensent Theo Hakkert las zijn manuscript en schreef een prikkelend citaat. 'Kick Ditzel maakt met dit hardgekookte debuut een bruut einde aan het imago van Twente als regio van rust en gemoedelijkheid.'

Populariteit

Begin juni volgde opnieuw een hoogtepunt met een optreden in Eus' boekenclub. Vorige herfst meldde hij zich aan bij het tv-programma voor aspirant-schrijvers. "Toen moest ik een aantal hoofdstukken inleveren en een verhaal er omheen. Ik ben de rondes doorgekomen en heb de uitzending gehaald." Zijn verschijning op NPO2 legde hem geen windeieren. ‘Dichter des doods’ wordt 7 oktober gepubliceerd en er zijn nu al bijna 250 boeken verkocht in de voorverkoop.

Ondertussen droomt Ditzel al voorzichtig een stap verder vooruit. “Het is zeker mijn ambitie om een tweede en een derde boek te schrijven.”