Nieuws
Enschede
Leken preken over verbinding en verwondering in Grote Kerk Enschede
Drie leken preken vanaf de kansel in de Grote Kerk. Het is inmiddels een mooie traditie, daags voor kerst. Journalist Theo Hakkert, raadslid Rachel Denneboom en burgemeester Onno van Veldhuizen over verbinding, klein geluk en het wonder van het leven. Hier hun boodschap.
Theo Hakkert: Doe eens zo gek dat je jezelf verbaast
Slapen is een heet thema, zoals dat tegenwoordig wordt genoemd. De boekhandels puilen uit van de boeken over slaap. De titels liggen voor de hand. Van Slaap lekker! tot Slaap jezelf naar succes of Van dit boek ga je beter slapen.
Ik ben een chronische lezer, maar wat ik absoluut niet wil lezen, zijn boeken over slaap. Ik begrijp dat er mensen zijn met gebroken nachten, nachtmerries en ander gespuis, maar boeken over slaap zouden mij uit de slaap houden. Het probleem is dat ik dan ga nadenken over iets waar ik niet over na wil denken.
Van nabij heb ik gezien hoe jonge mensen aan overmatig bewust leven lijden. Alles is een doel, de bucketlist vult een wand met gele post-its. De Kilimanjaro beklimmen, duiken bij de Great Barrier Reef de ideeën zijn zo eindeloos dat zelfs de onsterfelijke mens ze nooit kan realiseren.
Ik ben voor een doelloos leven. Voor een onbewust leven waar dat kan. Laat gaan, leef, doe eens zo gek dat je jezelf verbaast.
Een van de mooiste kunstwerken die door een sterfelijke mens is voortgebracht, is de plafondschildering van Michelangelo in de Sixtijnse Kapel. Dit is De Schepping. God reikt Adam het leven aan. Hier geen bucketlist. Dit is wat het is, leven. Hier gebeurt iets waar niet eerst een boek over gelezen hoeft te worden. Hier wordt volledig natuurlijk een verbinding gelegd.
Verbinding zou hetzelfde moeten zijn als slapen. Niet problematiseren, maar doen. We denken zo veel na, we leven in ons hoofd. We zijn hyperbewust met het leven bezig, om oververmoeid van te worden. Ik zou zeggen: doe het niet. Leef onbewust, treed de wereld met vertrouwen en open geest tegemoet.
Soms is leven zo simpel: Om te slapen ga je liggen en bij verbinding steek je je hand uit.
Rachel Denneboom: Wiens dag heb jij vandaag fijner gemaakt?
We zijn allemaal druk. Door alle technologische ontwikkeling zijn we 24/7 bereikbaar, mailen en appen we meer dan er gebeld wordt. Heerlijk al die techniek, maar soms kan ik die dingen wel uit het raam gooien. Maken we nog tijd voor persoonlijk contact? Staan we stil bij geluk?
Nederland staat zesde op de ranglijst van de gelukkigste landen ter wereld. Nederlanders geven hun leven een 7,8. En toch, als we social media openen: we klagen en mopperen. We maken elkaar voor van alles en nog wat uit. Waarom doen we dat? Waarom ontstaan Twitterstormen als je iets zegt dat een ander niet zint?
Ik zeg altijd dat Twitter een betere uitvinding is dan de telefoon. Dat is ook zo, als je het technisch bekijkt. Als er vroeger nieuws in de stad was, belde je een vriend en die belde weer een vriend. Je vertelde het bij de bakker en na een dag of drie wist heel Enschede het. Tijdens de couppoging in Turkije (15 juli 2016), had ik binnen drie minuten contact op Twitter met een vrouw die Nederlands sprak en ter plekke was. Die had ik nooit gevonden in het telefoonboek. Twitter heeft de kracht om nieuws te verspreiden en grote groepen mensen te bereiken. Als je het positief en objectief gebruikt.
Afgelopen week hoorde ik iemand vragen: wiens dag heb jij vandaag fijner gemaakt? Ik vind dat een mooi idee en heb mezelf voorgenomen dat ik volgend jaar regelmatig iets ga doen om iemands dag leuker te maken. Ik ga bewust meer tijd maken voor kleine dingen die ik kan doen voor een ander. Als dat aanstekelijk werkt, gaan we in ieder geval Enschede veranderen. Ik spreek de wens uit dat we samen kleine dingen veranderen om elkaars dag fijner en onze wereldse stad mooier te maken.
Onno van Veldhuizen: Alles werd een in mij
Ik geloof niet meer. Het gebeurde op een avond in Parijs op een kleine Chambre de Bonne toen ik 26 was. Ik las Dietrich Bonhoeffer, de Duitse predikant die drie weken voor het einde van de Tweede Wereldoorlog werd opgehangen omdat hij betrokken was bij de laatste aanslag op Hitler. Hij schreef in zijn laatste brieven aan zijn vrouw en familie dat we moeten leven alsof God niet gegeven is ¦ Voor en met God leven wij zonder God . Voor mij viel God met die woorden van zijn hemelse troon.
Met het verlies gebeurde er iets. Toen alle vanzelfsprekende religieuze antwoorden op mijn levensvragen wegvielen drong voor het eerst het verpletterende wonder van het leven tot mij door. Het was of ik alles voor het eerst zag.
Het unieke van het mens zijn is niet alleen dat we onszelf bewust zijn, maar dat alles pas bestaat wanneer wij het zien en een naam geven. Dat is een goddelijke activiteit. Wij scheppen de wereld door hem bewust te zien en er betekenis aan geven. Zo maakt ieder van ons zijn eigen wereld.
Een zinnetje van die Friese dichter Obe Postma bracht de woorden op gang: Alles werd een in mij. Dat troost mij tot op de dag van vandaag. Ik kan het leven loslaten omdat ik er hoe dan ook deel vanuit blijf maken. Het leven is het pauzenummer van de dood.
We zijn verslaafd aan het leven. We proberen met alles in ons de dood voor ons uit te schuiven. Wij willen alles eeuwig. Eeuwige jeugd, het eeuwige leven, de eeuwige liefde, eeuwig genot.
Het leven is kort. Laten we ieder avondmaal genieten als het laatste. Koester de verwondering. Niet in een roes, maar door naar de sterren omhoog en de morele wet in jezelf te kijken. Daar kun je het wonder aanraken.
© Newsroom Enschede, de samenwerking tussen TC Tubantia en 1Twente Enschede, foto: Cees Elzenga
Slapen is een heet thema, zoals dat tegenwoordig wordt genoemd. De boekhandels puilen uit van de boeken over slaap. De titels liggen voor de hand. Van Slaap lekker! tot Slaap jezelf naar succes of Van dit boek ga je beter slapen.
Ik ben een chronische lezer, maar wat ik absoluut niet wil lezen, zijn boeken over slaap. Ik begrijp dat er mensen zijn met gebroken nachten, nachtmerries en ander gespuis, maar boeken over slaap zouden mij uit de slaap houden. Het probleem is dat ik dan ga nadenken over iets waar ik niet over na wil denken.
Van nabij heb ik gezien hoe jonge mensen aan overmatig bewust leven lijden. Alles is een doel, de bucketlist vult een wand met gele post-its. De Kilimanjaro beklimmen, duiken bij de Great Barrier Reef de ideeën zijn zo eindeloos dat zelfs de onsterfelijke mens ze nooit kan realiseren.
Ik ben voor een doelloos leven. Voor een onbewust leven waar dat kan. Laat gaan, leef, doe eens zo gek dat je jezelf verbaast.
Een van de mooiste kunstwerken die door een sterfelijke mens is voortgebracht, is de plafondschildering van Michelangelo in de Sixtijnse Kapel. Dit is De Schepping. God reikt Adam het leven aan. Hier geen bucketlist. Dit is wat het is, leven. Hier gebeurt iets waar niet eerst een boek over gelezen hoeft te worden. Hier wordt volledig natuurlijk een verbinding gelegd.
Verbinding zou hetzelfde moeten zijn als slapen. Niet problematiseren, maar doen. We denken zo veel na, we leven in ons hoofd. We zijn hyperbewust met het leven bezig, om oververmoeid van te worden. Ik zou zeggen: doe het niet. Leef onbewust, treed de wereld met vertrouwen en open geest tegemoet.
Soms is leven zo simpel: Om te slapen ga je liggen en bij verbinding steek je je hand uit.
Rachel Denneboom: Wiens dag heb jij vandaag fijner gemaakt?
We zijn allemaal druk. Door alle technologische ontwikkeling zijn we 24/7 bereikbaar, mailen en appen we meer dan er gebeld wordt. Heerlijk al die techniek, maar soms kan ik die dingen wel uit het raam gooien. Maken we nog tijd voor persoonlijk contact? Staan we stil bij geluk?
Nederland staat zesde op de ranglijst van de gelukkigste landen ter wereld. Nederlanders geven hun leven een 7,8. En toch, als we social media openen: we klagen en mopperen. We maken elkaar voor van alles en nog wat uit. Waarom doen we dat? Waarom ontstaan Twitterstormen als je iets zegt dat een ander niet zint?
Ik zeg altijd dat Twitter een betere uitvinding is dan de telefoon. Dat is ook zo, als je het technisch bekijkt. Als er vroeger nieuws in de stad was, belde je een vriend en die belde weer een vriend. Je vertelde het bij de bakker en na een dag of drie wist heel Enschede het. Tijdens de couppoging in Turkije (15 juli 2016), had ik binnen drie minuten contact op Twitter met een vrouw die Nederlands sprak en ter plekke was. Die had ik nooit gevonden in het telefoonboek. Twitter heeft de kracht om nieuws te verspreiden en grote groepen mensen te bereiken. Als je het positief en objectief gebruikt.
Afgelopen week hoorde ik iemand vragen: wiens dag heb jij vandaag fijner gemaakt? Ik vind dat een mooi idee en heb mezelf voorgenomen dat ik volgend jaar regelmatig iets ga doen om iemands dag leuker te maken. Ik ga bewust meer tijd maken voor kleine dingen die ik kan doen voor een ander. Als dat aanstekelijk werkt, gaan we in ieder geval Enschede veranderen. Ik spreek de wens uit dat we samen kleine dingen veranderen om elkaars dag fijner en onze wereldse stad mooier te maken.
Onno van Veldhuizen: Alles werd een in mij
Ik geloof niet meer. Het gebeurde op een avond in Parijs op een kleine Chambre de Bonne toen ik 26 was. Ik las Dietrich Bonhoeffer, de Duitse predikant die drie weken voor het einde van de Tweede Wereldoorlog werd opgehangen omdat hij betrokken was bij de laatste aanslag op Hitler. Hij schreef in zijn laatste brieven aan zijn vrouw en familie dat we moeten leven alsof God niet gegeven is ¦ Voor en met God leven wij zonder God . Voor mij viel God met die woorden van zijn hemelse troon.
Met het verlies gebeurde er iets. Toen alle vanzelfsprekende religieuze antwoorden op mijn levensvragen wegvielen drong voor het eerst het verpletterende wonder van het leven tot mij door. Het was of ik alles voor het eerst zag.
Het unieke van het mens zijn is niet alleen dat we onszelf bewust zijn, maar dat alles pas bestaat wanneer wij het zien en een naam geven. Dat is een goddelijke activiteit. Wij scheppen de wereld door hem bewust te zien en er betekenis aan geven. Zo maakt ieder van ons zijn eigen wereld.
Een zinnetje van die Friese dichter Obe Postma bracht de woorden op gang: Alles werd een in mij. Dat troost mij tot op de dag van vandaag. Ik kan het leven loslaten omdat ik er hoe dan ook deel vanuit blijf maken. Het leven is het pauzenummer van de dood.
We zijn verslaafd aan het leven. We proberen met alles in ons de dood voor ons uit te schuiven. Wij willen alles eeuwig. Eeuwige jeugd, het eeuwige leven, de eeuwige liefde, eeuwig genot.
Het leven is kort. Laten we ieder avondmaal genieten als het laatste. Koester de verwondering. Niet in een roes, maar door naar de sterren omhoog en de morele wet in jezelf te kijken. Daar kun je het wonder aanraken.
© Newsroom Enschede, de samenwerking tussen TC Tubantia en 1Twente Enschede, foto: Cees Elzenga
Heb je een nieuwstip of nieuwe informatie?
Tip onze redactie via mail of telefoon. Deze vind je op onze contactpagina.
