Voetbalscheids Jan de Vries uit Enschede maakt kans om de beste van Nederland te worden

Mijn cluppie

Jan is bepaald geen groentje in de regionale voetbalwereld. “Enschedese Boys was altijd mijn cluppie. Daar speelde ik vanaf de jeugd tot het eerste elftal. Ik voetbalde onder andere in Duitsland en drie seizoenen bij Wilhelminaschool in Hengelo. Ik begon als jeugdtrainer bij PJ in Losser. Ben jarenlang met jeugd bezig geweest en heb duizenden jongens getraind. En toen hoofdtrainer van verschillende clubs”, somt hij op.

Voetblessure

De stap naar een scheidsrechterloopbaan maakte hij pas op z’n vijftigste. Een vervelende voetblessure nekte hem. “Ik kon niet meer spelen, maar wilde wat blijven doen in de voetballerij.” Dus belde hij de KNVB: “Ik wil scheidsrechter worden, maar ik hoef geen cursussen, want daar heb ik geen zin in, zei ik.”

Stagewedstrijd

De KNVB ging met die voorwaarde akkoord al moest hij wel een aantal stagewedstrijden fluiten om te bekijken of Jan uit het juiste hout was gesneden. Dat bleek. “Ik hoefde er maar een te doen. Mijn doel was om op zondagmorgen tweede elftallen te fluiten. Dat lukte.” Daarna ging het snel. Jan promoveerde een paar keer en mocht plotseling eerste elftallen fluiten in de eerste klasse. “Moest ik alsnog cursussen volgen. Dat heb ik gedaan.”

Complimenten

Het is volgens Jan een groot voordeel dat hij trainer was. “Ik was niet de meest makkelijk voor een scheidsrechter. Als trainer ook niet.” Hij wil maar zeggen dat hij begrijpt waar de emoties vandaan komen en hoe hij de spelers aan moet pakken. “Het is maar hoe je met situaties omgaat. Jaag je de spelers tegen je in het harnas of beweeg je mee. Ik geef ze complimenten in het veld. Ik ben ook een liefhebber, dat uit ik ook. Je moet spelers meekrijgen om een wedstrijd in goede banen te kunnen leiden. Tot nu toe gaat het mij goed af.”

Excuses

Hij is niet alleen maar op het veld aan het scheidsrechteren. De Enschedese Scheidsrechtervereniging heeft veel jongeren rondlopen waaraan hij zijn kennis en ervaring kwijtkan. De belangrijkste vraag: Hoe krijg je spelers mee? “Je moet je beslissingen verkopen. Dat is bijvoorbeeld moeilijk als je met clubassistenten te maken hebt. Dat is tricky als je iets anders doet dan zo’n assistent aangeeft.

Floot laatst een wedstrijd in Apeldoorn. Gaf vlak voor tijd een strafschop aan de thuisclub. De speler die de penalty veroorzaakte, bezwoer dat hij de bal speelde. Ik zei: het is mijn beslissing en die blijft staan. Daags daarna zie ik de beelden. Die jongen had helemaal gelijk. Ik heb ‘m geappt en mijn excuses aangeboden. ‘Dit kan gebeuren’, reageerde hij. ‘Op naar de volgende wedstrijd’. Maar ik baal er wel van.

De laatste zes

Of hij Scheidsrechter van het Jaar wordt, hoort hij de komende maand. Eerst moet hij een vragenlijst invullen. Zijn antwoorden moeten hem een nominatie opleveren bij de laatste zes opleveren. Uiteindelijk krijgen de overblijvers op 7 januari op een bijeenkomst in Zeist te horen wie van hen zich mag kronen tot ‘Scheidsrechter van het Jaar’. “Maar ik vind dit al heel bijzonder hoor.”