Wilma Landkroon neemt afscheid van fans: 'Ze is mijn idool, nog steeds'

Henny Thijssen, broer (formeel halfbroer) van Wilma, vond dat die carrière niet als een nachtkaars moest uitgaan. De winnaar van The Voice Senior van 2020 stelde voor een duet te schrijven. Wilma stemde in. Zaterdagavond stonden zij samen op de planken in het Enschedese Partycentrum Vrieler.

Henny Thijssen in concert

Stijf uitverkocht is overdreven, maar veel scheelt het niet. Thijssen heeft na het winnen van The Voice - middenin coronatijd - nauwelijks kunnen optreden. Maar stilgezeten heeft hij allerminst. Behalve dat duet met Wilma schreef hij onder meer een album, Tussen nu of ooit, met nieuwe liedjes. Reden genoeg om op het podium te klimmen.

Dat Thijssen nog maar weinig aan optreden is toegekomen, blijkt wel uit de muziekstandaard die hij zo nu en dan naast zijn microfoon plant. "Ik word al een dagje ouder", zegt hij tegen zijn fans, die met de mobieltjes omhoog naast hun stoelen staan. "Dan leer je niet meer zo snel uit je hoofd." En met een grijns: "Maar dingen afleren, gaat ook niet meer."

Hoofdgast: Wilma

Thijssen heeft een aantal gastartiesten meegenomen, onder wie accordeonist/zanger Rolus Karssen. Wilma is de onbetwiste hoofdgast. Ja, de zaal zit vol fans van Thijssen, maar tallozen zijn op z'n minst ook voor Wilma gekomen. Sommigen uit Arnhem. Of helemaal uit Brabant.

Wilma is nerveus. Het is lang geleden. En er kleven nare herinneringen aan die tijd waarin ze avond aan avond de podia beklom en steeds weer dezelfde liedjes zong. Voltooid verleden tijd, de boosheid is weggevloeid, maar toch. En dit is Enschede, thuispubliek. Dan wil je dat het goed gaat.

Herkenning

Het is de laatste keer, ook. Een afscheid, een punt achter een noodgedwongen afgebroken carrière. Het is die tragiek die je proeft als je Wilma's fans vraagt naar wat hen raakt. "De muziek", zeggen ze. "Haar stem, de liedjes." Jeugdsentiment. Vraag je even door, dan hoor je herkenning.

Een jong, onbeschreven meisje dat zingt over de kleine dingen in het leven die zo belangrijk zijn. De ster van de avond, het middelpunt, op handen gedragen. Zoals dat voor alle jonge meisjes zo zou moeten zijn. Maar ook het meisje dat de klappen kreeg. "Ze is mijn idool", vat een fan het samen.

Familie

Het duet van Thijssen en Landkroon, 'Onze liefde', komt niet helemaal uit de verf zoals Wilma en Henny dat graag hadden gezien. Het geluid in de zaal werkt niet mee. Gek genoeg past het, ergens. Iets met de feilbaarheid van het bestaan, de dingen die niet lopen zoals je dat het liefst zou willen. Het maakt de fans dan ook niets uit. "De tranen biggelden over mijn wangen", zegt er een. En zij is de enige niet.

Wilma geniet. Omringd door familie en vrienden. Een schril contrast met de jaren waarin ze vaak alleen op pad werd gestuurd. Om soms, na twee of drie schnabbels ergens in het land, te stranden op een station en daar de nacht door te brengen. Tot de eerste treinen weer reden.

"Nu maken we er een dagje uit van", zegt ze. Dat duet van Thijssen en Landkroon lijkt daarmee ook te zeggen dat het eigenlijk altijd zo had moeten zijn. Ook in de jaren waarin het kindsterretje Wilma roem vergaarde. 'We hebben gewonnen en verloren, maar je blijft een deel van mij'.