Rookverbod, corona én klagende buren doen Hengelo's buurtcafé de das om
Over vijf jaar zou café 't Wilbert zijn honderdste verjaardag kunnen vieren, maar als het aan eigenaar Angela Spoolder (54) ligt, gaat het zover niet komen. Liever vandaag nog dan morgen doet ze het bruine café van de hand, want de lol is er af. "Ik wil vanaf nu aan mezelf denken."
Mooie tijden
Ze wil niet alleen maar klagen. Er waren in die 28 jaar dat ze er nu de baas is ook mooie tijden, maar anno 2022 overheerst toch een rotgevoel: "Alsof het buurtcafés niet gegund is. Vroeger zaten er hier in 't Wilbert zes of zeven cafés, maar nu ben ik nog de enige met een bruine kroeg. In Hengelo zou ik zo gauw niet een soortgelijk café meer weten. Het zal wel niet meer van deze tijd zijn." Ze vindt het jammer, maar ze heeft het pand te koop staan en wil zich niet langer druk om maken om de ellende die de afgelopen jaren over 't Wilbert werd uitgestort.
Plagen
Het begon met het rookverbod, daarna volgde twee jaar corona, straks gaat de energierekening door het dak en dan is er ook nog de strijd met de gemeente over haar illegale terras. Om met dat laatste te beginnen: "Ik heb al vanaf het begin dat ik hier zit een paar stoelen voor de deur staan. Noem het een terrasje. Ik heb daar geen vergunning voor, maar er kraaide nooit een haan naar. Tot voor kort. Ineens kwamen er bij de politie meldingen van geluidsoverlast binnen. Dan kwam die agenten bij mij met gezichten vol vraagtekens. Ze snapten zelf ook niet waarom ze naar 't Wilbert werden gestuurd. Omdat een of twee mensen even iets te hard lachten?"
Rechtzaak
Na een korte pauze gaat ze verder: "Kennelijk zijn er mensen in de wijk komen wonen, die overal een probleem van willen maken. Ik heb de gemeente gevraagd hoe ik een vergunning voor een terrasje kan aanvragen. Blijkt dat het bestemmingsplan helemaal geen terras toelaat." Overigens zou Spoolder voor de rechter altijd een verbod kunnen aanvechten vanwege verjaring, maar ze laat het erbij zitten. "Mij is verteld dat ik zo'n rechtzaak glansrijk zou winnen, maar ook dat ga ik nu niet doen. Wat niet wil zeggen dat ik geen stoelen voor de deur zet, als de zon schijnt."
Appartementen
Sinds enkele weken staat café 't Wilbert te koop. Er hangt nog geen bord achter het raam, maar de makelaar is al aan het werk voor Spoolder. "We proberen het eerst via de stille verkoop. Mocht dat niet lukken, dan komt er alsnog een bord te staan." Spoolder verwacht niet dat iemand het café op deze plek wil voortzetten: "Dan zou je wel gek zijn! Ik ga ervanuit dat de koper er appartementen gaat bouwen." Zelf hoeft ze geen vervangende woonruimte te zoeken; ze woont iets verderop, aan de Sloetsweg. Zoon Anthony woont boven het café. Die moet wel op zoek naar iets nieuws.
Schoonmaken, inkoop, boekhouding
Angela Spoolder zal wel naar het uitzendbureau moeten: "Ik denk dat ik lekker voor een baas ga werken. Dat ik de deur achter me dicht kan trekken en nergens meer aan hoef te denken. Ik ben zes dagen per week van twee uur 's middags tot twee uur 's nachts open. Schoonmaken, de inkoop, de boekhouding doe je in de uren dat je niet open bent. Dan kun je uitrekenen dat ik weinig vrije tijd overhoud. Dat is straks allemaal verleden tijd. Da's ook wel een fijn vooruitzicht."
Vader
Haar vader overleed drie jaar geleden, moeder is tachtig maar nog goed gezond. "Tot voor een paar jaar geleden hielpen zij mee in het café. Vader was niet weg te slaan achter de bar en moeder hielp mee in de weekenden. Een kleine drie jaar geleden vierde Angela Spoolder nog dat ze 25 jaar eerder 't Wilbert overnam en nieuw leven inblies. Toen liet ze in een interview met Tubantia weten 'dat het café niet te koop stond en dat ze er nooit weg wilde'. Dankzij invloeden van buitenaf denkt ze er nu heel anders over, maar ze is niet verbitterd: "Wel is het jammer voor de biljarters die hier competitie spelen of gewoon voor de lol aan de tafel staan. Zij moeten straks op zoek naar iets anders. Maar dat geldt ook voor mij: ik speel zelf ook met een clubje."
Ongebruikte kassa
De kassa zal ze niet gaan missen. "Dat is wel een mooi verhaal", lacht ze. "Ik moest dat ding kopen van de Belastingdienst en 'm op de bar zetten, maar ik heb 'm nooit gebruikt. Ik ben niet van de apparaten. Doordat ik narcolepsie heb, val ik achter de computer al na twee minuten in slaap. Ik doe daarom alles uit het hoofd en gebruik een kasboek voor de boekhouding. Mensen weten niet wat ze zien, haha. Ik ben de enige klant van mijn accountant die alles nog met de hand en uit het hoofd doet."
Gerelateerd
