Erik Rozeman werd op zaterdag 18 juni in Utrecht door kardinaal Wim Eijk tot priester gewijd. In het Bisdom Utrecht is hij de enige dit jaar. Dat zegt iets over de tanende interesse in dit ambt. Toch is de geboren Hengeloër allerminst een doemdenker: "In de geschiedenis is er vaker sprake geweest van een neergaande lijn wat betreft betrokkenheid bij de kerk, maar uiteindelijk ging die lijn altijd weer omhoog." Erik Rozeman was op vrijdag 24 juni te gast bij 1Twente Vandaag.
Hij is verbonden aan de Titus Brandsmaparochie in een groot gebied tussen Veenendaal (Utrecht) en Oosterbeek (Gelderland). Zo'n 18.000 gelovigen staan er ingeschreven in deze parochie, met als centrum Wageningen, waar hij zondag 26 juni zijn tweede Heilige Mis zal verzorgen. De eerste was een dag ná de wijding in de Lambertusbasiliek, in 'zijn' Hengelo. Een bijzondere ervaring was dat, vooral ook voor zijn familie: "Mijn oma zat zelfs vooraan in de kerk. Haar gezondheid is niet goed. Ze heeft er voor gestreden om erbij te kunnen zijn. Ze was zo trots."
Overal in het land is een tekort aan priesters, ook in Twente. Had Erik Rozeman geen oren naar een baan in Hengelo of in elk geval in de omgeving? "Het is niet belangrijk wat ik vind. De bisschop, in dit geval kardinaal Eijk, bepaalt waar een priester heen gaat. Je kunt altijd aangeven wat je wensen zijn, maar uiteindelijk wordt die keuze voor je gemaakt. En hoe groot is de afstand Hengelo - Wageningen (de hoofdlocatie, red.) nou helemaal?"
Erik Rozeman werd 37 jaar geleden geboren in de Hasseler Es. Hij ging in Hengelo naar school en studeerde rechtsgeleerdheid in Leiden. "Als kind ging ik trouw mee naar de mis op zondag, maar later als puber werd dat minder. Er was zelfs een tijd dat ik helemaal niet in de kerk kwam. Toch heb ik het geloof nooit losgelaten. Ergens bleef dat vlammetje altijd branden."
"Toen ik op kamers in Leiden kwam, ging ik weer meer nadenken: wat geloof ik nu zelf? Tot dan toe was mijn leven erg 'go with the flow' geweest, maar in Leiden wilde ik bewust kiezen. Daar kwam ik weer dichter tot God, maar ik voelde nog niet de roeping. Dát gebeurde later tijdens een bedevaart naar Lourdes in 2012. Daar ervoer ik dat 'bam-moment'."
Voor 'Lourdes' werkte hij als vrijwilliger voor Vluchtelingenwerk Nederland: "Ik wilde, voordat ik de keuze voor het priesterschap maakte, eerst enige maatschappelijke ervaring opdoen. Ik wilde, plat gezegd, dingen kunnen wegstrepen. Dat lukte en zodoende bleef er maar een optie over: me volledig wijden aan God." Ook een baan als jurist bij de gemeente Enschede kon hem niet van gedachten veranderen en uiteindelijk begon hij aan z'n priesteropleiding. Erik Rozeman werd op 13 november vorig jaar tot diaken gewijd; de laatste stap op weg naar het priesterschap. Per 1 september 2021 heeft kardinaal Eijk hem benoemd als kandidaat-priester en lid van het pastoraal team in de Titus Brandsmaparochie.
Ondanks het tanende interesse in de kerk heeft Rozeman zin in z'n nieuwe job: "Ik hou van een beetje uitdaging. Kerkopbouw, kerkvernieuwing, daar wil ik m'n tanden inzetten." Dat vertrouwen is gekoppeld aan zijn vertrouwen in de allerhoogste: "Ik geloof dat God bij z'n kerk zal blijven." Hoewel er overal kerken gesloten worden, blijven de echte gelovigen volgens hem trouw aan God: "Mensen moeten door kerksluitingen misschien verder reizen voor een viering, maar we hebben de afgelopen twee jaar gemerkt dat er online ook heel veel mogelijk is."
Artikel gaat verder onder foto
Dat de kerk de weg omhoog kan vinden, bewijst 'father' James Mallon. Deze priester krijgt in Canada de kerken weer 'vol met blije en gelukkige mensen', aldus Rozeman. Mallon was dit voorjaar spreker tijdens een tweedaagse conferentie over parochievernieuwing in Breda. Hij schreef acht jaar geleden het boek 'Als God renoveert', dat intussen in katholieke kring wordt gezien als standaardwerk om te komen tot vernieuwing van de huidige parochiestructuur. Rozeman was erbij in Breda en denkt dat 'wat er nu in Canada gebeurt ook in Nederland mogelijk is'.
Zelf staat Rozeman voor de volle 100 procent achter zijn keuze om God te volgen. Hoe stonden familie en vrienden er eigenlijk in? "Heel goed. Mijn zus vertelde me dat ze dit lang geleden al voorzien had. Volgens haar zat het er altijd al in bij mij." Voor velen was het wel een verrassing. Kun je het vergelijken met een coming out? "Nee, zo zou ik het niet willen noemen. Eerder als een cadeautje dat je uitpakt."