Het is een oude journalistieke regel om een artikel nooit met een tijdsaanduiding te beginnen, maar overmorgen is het zover. De Enschedese formatie Ten Times a Million maakt haar debuut op Pinkpop. En dat is een dingetje.
Dat Pinkpop-debuut stond twee jaar geleden al gepland. Maar ja, corona. Komende vrijdag, de zeventiende, gaat het dan alsnog gebeuren. Stage 4, 13:30 uur. Het wordt een ‘energieke set’, beloofde drummer Mart Nijen Es, met gitarist Peter Muller te gast bij 1Twente Vandaag.
Ten Times a Million is vijf man sterk. Zang, tweemaal gitaar, bas en drums. De klassieke opstelling van The Rolling Stones en alles wat daarna kwam. Toch is Ten Times a Million, anders dan die samenstelling doet vermoeden, allesbehalve een die-hard rockband. Daar is de sound te complex, te gelaagd, te sferisch voor.
Daar komt bij dat tijden veranderen. Rockartiesten staan niet meer per se stoned en lazarus op het podium en slepen na afloop geen horden groupies meer de kleedkamers in. Rock is meer dan imago en talent, het is ook gewoon serious business.
En dat is te horen. Ten Times a Million is het herboren Mandrake’s Monster, maar niet helemaal. Die eerste, jongere versie van de band had weliswaar dezelfde samenstelling, maar was harder en minder gepolijst. Het kan leeftijd zijn, twee jaar van relatieve kalmte, of de invloed van door de wol geverfde rockgiganten (Christoffel en Nijen Es zijn bassist en drummer van Vandenberg’s Moonkings), maar wat de band voortbrengt is volwassen geworden.
Martin Duve (zang)
Peter Muller (gitaar)
Alex Freise (gitaar)
Sem Christoffel (bas)
Mart Nijen Es (drums)
Alle vier zijn oud-student van de popacademie van ArtEZ in Enschede
Je hoort dat er aan de -uiteraard - zelfgeschreven nummers is gewerkt. Die zitten verdomd goed in elkaar. Geen simpele schema’s van drie of vier akkoorden, maar geraffineerde composities die staan als een huis. Ook live. Daar zit werk in. En het vergt vakmanschap en concentratie op de planken.
Pinkpop begint vrijdag 17 juni en duurt tot en met zondag de 19e.