Een betere ambassadeur voor de gehandicaptensport kun je je bijna niet voorstellen. Friso Roeleveld uit Borne liep pas toen hij vijf was, maar inmiddels haalt hij die verloren tijd méér dan in. Hij heeft vijf baantjes, wil over twee jaar naar de Paralympics en brak afgelopen weekend in het Hengelose FBK Stadion zijn persoonlijke records op de 400 en 1500 meter. Hoe hij terugkijkt op de Special Olympics Nationale Spelen? "Ik geef het weekend een dikke 10."
Het tekent de positieve levensinstelling van Friso. Niet alles was echter hosanna. Als ambassadeur met oog voor verbetering stipt hij desgevraagd ook de minpuntjes aan: "Ik verbleef met m'n coach in het olympisch dorp op de campus in Enschede. Toen we daar vrijdag aankwamen, was er geen tent voor ons geserveerd. Gelukkig is dat uiteindelijk wel voor elkaar gekomen, maar we sliepen pas na twaalven."
En wat ook jammer was, was dat de finale van de 400 meter kort op de finale van de 1.500 volgde. "Daardoor liep ik een podiumplek op die 400 meter mis en werd ik vierde." Hij wil maar zeggen: als je zo'n evenement organiseert voor mensen met een verstandelijke beperking, neem ze dan wel net zo serieus als 'gewone sporters'.
Een dag later terugkijkend zit de atleet van MPM Hengelo vol positieve energie: "Het was een ervaring van hier tot Tokyo. De tribune zat vol met familie, vrienden en buren. Tijdens de kwalificaties op zaterdag liep ik al persoonlijke records op de 400 en 1.500 meter en tijdens de finales op zondag nog eens. Dat heb ik voor een groot deel te danken aan de fans die er waren. Op de 400 had ik misschien nog wel sneller gekund, als die finale niet zo dicht op de finale van de 1.500 meter had gezeten. Ik had 'm misschien zelfs wel kunnen winnen. Op de 1.500 was de bronzen medaille het hoogst haalbare."
Een ander hoogtepunt was het feestje op de zaterdag in het olympisch dorp, met optredens van onder meer volkszanger Jannes en Edwin van Hoevelaak, die het officiële lied van de Special Olympics Nationale Spelen voor dit jaar schreef: "Dat was mooi om mee te maken. De volgende dag stonden er weer wedstrijden op de planning, dus we hebben het niet laat gemaakt." Ook werd niemand werd wakker met een kater, vertelt hij: "Nee, in het dorp werd er geen alcohol geschonken."
In Tubantia vertelde zijn vader Rien vorige week: "We hebben vier kinderen. Die eerste stapjes zijn altijd bijzonder, maar bij Friso waren ze nog extra bijzonder. Ik zat op mijn knieën, omdat ik met de keuken bezig was en ineens begon hij te lopen. Als ik eraan denk, krijg ik nog een brok in mijn keel.” Specialisten stelden eerder een verstoorde spierspanning in Friso's armen en benen vast. Hij werd doorverwezen naar Revalidatiecentrum ‘t Roessingh. Friso begon op z'n vijfde met lopen en ging later sporten: paardrijden, judo, voetbal, rugby en tenslotte ook hardlopen. Inmiddels heeft Friso zelfs een halve marathon gelopen met z'n vader.
Op maandag werd Friso weer wakker in z'n eigen bed en was daar het gewone leven weer. "Ik hoefde nog niet te werken, maar had al wel een overleg bij de sportschool waar ik trainingen geef (CLUB-LIFE in Hengelo, red.). Dinsdag ga ik weer glazenwassen en donderdag laat ik weer honden uit. Dat zijn twee van mijn vijf baantjes. Daarnaast train ik zes keer per week." Dat alles met het doel om nog beter te worden: "Ik heb me al gekwalificeerd voor de Special Olympisc World Games in 2023 in Berlijn en ik hoop me over een paar weken in Eindhoven te plaatsen voor de Paralympics, in 2024 in Berlijn. Of dat mogelijk is? Ja, hoor. Ik hoor van iedereen om me heen dat ik een grote kans maak."