Quinn uit Hengelo staat altijd klaar voor z'n zieke broertje, maar kan deze week stoom afblazen
De elfjarige Dyon Wouters uit Hengelo heeft de spierziekte Duchenne, zijn twaalfjarige broer Quinn is kerngezond. Voor jongens zoals Quinn is de landelijke Week van de Jonge Mantelzorger in het leven geroepen. Die wordt gehouden van 1 tot en met 7 juni en speciaal voor jonge mensen met zorgtaken worden er er dan ontspannende activiteiten gehouden.
'We logeren soms bij elkaar'
Quinn ziet Dyon gewoon als z'n broertje, vertelt hij in de studio bij 1Twente Vandaag: "Dyon doet mee met alles. We eten samen, kijken samen naar films op Netflix en soms gooi ik mijn matras bij hem op de kamer en dan logeer ik bij hem. We zijn de beste maatjes."
Dat is niet alleen leuk, maar ook heel praktisch, omdat Quinn steeds meer zorgtaken op zich neemt: "Ik help hem thuis met heel veel dingen. Bijna bij alles behalve het tandenpoetsen en naar de wc gaan. Vroeger mocht ik ook niet alles doen, nu ik ouder word, is dat anders. Nu durven mijn ouders mij ook meer te laten doen." Dyon: "Vroeger vond ik het niet leuk dat hij me hielp, maar nu wel. Omdat we zulke goede maatjes zijn."
Kwart van de kinderen is jonge mantelzorger
Veel jongeren zullen zichzelf niet snel bestempelen als 'jonge mantelzorger'. Toch is ongeveer een kwart van de kinderen en jongeren in Nederland het. Zij groeien op met iemand in hun directe omgeving met een chronische ziekte, beperking, psychische kwetsbaarheid en/of verslaving. Tijdens de landelijke Week van de Jonge Mantelzorger worden er allerlei activiteiten georganiseerd voor jonge mantelzorgers. Om ze de thuissituatie even te doen vergeten en om ze met elkaar in contact te brengen.
Leuke dingen
Wijkracht organiseert in Hengelo allerlei activiteiten. Zo kunnen kinderen vanaf 6 jaar vrijdag 3 juni meehelpen met schilderen van een decor, dat zaterdag gebruikt wordt voor een fotoshoot, compleet met visagie of schmink. Info: wijkrachthengelo.nl
'Deze week is zo belangrijk'
Jolien te Hennepe, coördinator jonge mantelzorgondersteuning bij Wijkracht, weet hoe belangrijk dat is: "Ook al zien veel van deze jongeren zichzelf niet als jonge mantelzorgers, ze ondervinden wel degelijk de gevolgen van de situatie thuis. Vandaar dat zo'n jaarlijkse week zo belangrijk is. Ook om jongeren die zichzelf nog niet als mantelzorger zien de ogen te openen."
Quinn speelt veel met z'n broertje, maar houdt wel rekening met wat hij wel en wat hij niet kan: "Als ik dingen doe die hij niet kan, zoals klimmen en klauteren, krijg ik een steek in m'n buik. Daarom doe ik die dingen liever als hij er niet bij is, met mijn vrienden." Hoe kijken z'n vrienden eigenlijk naar Dyon? Quinn: "De meesten zien hem gewoon als mijn broertje. Als mensen vragen waarom hij in een rolstoel zit, vertellen we dat gewoon."
'We hebben ze nog lang niet allemaal op de radar'
Jolien te Hennepe weet dat er nog een wereld te winnen valt: "We hebben nog lang niet alle jonge mantelzorgers op de radar. Collega's van Wijkracht komen we veel bij gezinnen thuis en we hebben ook veel contact met de scholen. Als we erachter komen dat iemand thuis chronisch ziek is, benaderen we de kinderen daar. Vaak hebben jonge mantelzorgers niet of nauwelijks vriendjes. Voor hen starten we nu met een maatjesproject, waarbij we hen koppelen aan iemand die vroeger jonge mantelzorger is geweest of daar affiniteit mee heeft. Die gaan dan een keer per week samen iets leuks doen. Even het huis uit, even sparren, even het hart luchten. Dat is zó belangrijk om het vol te kunnen houden."
