Afgelopen zondag verklaarde paus Franciscus Titus Brandsma en nog negen anderen heilig. Onder de 20.000 mensen die hierbij aanwezig waren, was ook Kees Schafrat. Behalve directeur van Boekhandel Broekhuis is Schafrat familie van Brandsma: "Titus was een neef van mijn grootmoeder."
Schafrat vervolgt: "Hij was danwel geen naaste familie, maar als kind hoorden we al van de heldendaden van onze heeroom en ik voel zeker een grote verbondenheid met hem." De naam 'Titus' komt dan ook veel voor in de familie van Kees' moeder: Schafrat heeft nogal wat neven en achterneven, die deze naam bij hun geboorte kregen. Als eerbetoon aan hun voormalige heeroom.
Kees Schafrat: "Titus Brandsma was een voorbeeld voor velen. Niet alleen bij ons in de familie, maar ook onder de karmelieten, de orde waartoe hij behoorde. En zijn inspiratie reikte nog veel verder. Omdat hij als pastoor, journalist en onvoorwaardelijk voorvechter van de vrije pers in verzet kwam tegen de Duitsers werd hij opgepakt en in Dachau gemarteld en vermoord."
Dat verklaart volgens Schafrat ook waarom Brandsma zo snel heilig is verklaard: "In de meeste gevallen gaan daar eeuwen overheen, maar hij werd iets meer dan veertig jaar geleden (in 1985, red.) zaligverklaard in Rome en weer zo'n veertig jaar later dus heiligverklaard. De lobby voor zijn heiligverklaring was erg sterk, omdat er uit verschillende hoeken voor geijverd is."
Hij zag het zondag met eigen ogen in Rome: er liepen mensen vanuit de hele wereld rond met T-shirts met daarop afbeeldingen van Titus. Brandsma was overigens niet de enige die zondag heilig werd verklaard: er waren er nog negen. Schafrat lacht: "Het Vaticaan had iets in te halen na twee coronajaren. Meestal worden er maar een of twee mensen tegelijk heiligverklaard."
De ceremonie begon zondag om tien uur in de ochtend, maar mensen werd aangeraden om niet veel later dan acht uur te komen. "We hadden ongeplaceerde kaartjes. Hoe eerder je kwam, hoe beter je plek. Voor de zekerheid had ik twee wekkers gezet en om acht uur stond ik in m'n colbertjasje op het plein, samen met m'n mijn vrouw en schrijfster Rosita Steenbeek, die ons in haar woonplaats Rome als gids bijstond. Nou, ik geef het je te doen: bij zomerse temperaturen de hele ochtend op het Sint Pietersplein staan in een jasje! Toen de ceremonie was afgelopen, ging de paus ook nog eens in z'n autootje rond om mensen de hand te schudden en kinderen omhoog te tillen."
Toen Kees Schafrat weet kreeg van de aanstaande heiligverklaring van z'n oud-heeroom wist hij dat hij daarbij moest zijn: "Mijn moeder was in 1985 bij de zaligverklaring. Dat was echter een stuk meer ingetogen dan de heiligverklaring; die was indrukwekkend. Ik voelde echt iets over me heen komen. Als je al niet katholiek bent, dan word je het wel. Ik ben als Brabantse jongen overigens katholiek opgevoed, maar kom niet meer in de kerk. Toch was ik een beetje ontdaan na afloop van de ceremonie. De verbroedering tussen mensen van alle kleuren, jong en oud. Die raakte me."