Het is deze zaterdagavond een waar gekkenhuis in de Veltins Arena in Gelsenkirchen, de thuishaven van FC Schalke 04. In de tweede helft buigt de voetbalploeg een achterstand van 0-2 om in een overwinning van 3-2 en dat betekent dat Schalke na een jaar weer terug is in de Bundesliga, het hoogste niveau. Na het laatste fluitsignaal wordt het veld bestormd en begeeft een doel zich onder het gewicht van de supportersmassa. De fans van Blau und Weiss Enschede kijken het tot tranen toe geroerd aan.
Om half vier zaterdagmiddag vertrekken ze vanuit hun thuishaven café De Toekomst in de Enschedese wijk Twekkelerveld met een volle bus van vijftig fans richting Gelsenkirchen. Supporters uit heel Twente, van Goor tot Hengelvelde, van Diepenheim tot natuurlijk Enschede en zelfs enkele studenten uit Nijmegen. Allen met een ‘Blau und Weiss’ hart, die deze voor Schalke legendarische dag niet willen missen. Er zijn er zelfs een twintigtal met eigen vervoer.
En ze krijgen waar voor hun geld. Na een bezoek aan de vaste Kneipe in Gelsenkirchen, waar de stemming een après-ski-gehalte heeft, wordt koers gezet richting stadion. De Veltins Arena is met meer dan 62.000 supporters volledig uitverkocht. Een entourage en een capaciteit die niet past bij de Tweede Bundesliga, die ook wel een van de spannendste competities van Europa wordt genoemd. Ook op deze voorlaatste speeldag maken nog vijf ploegen kans op promotie. Een daarvan is 1.FC Sankt Pauli uit Hamburg, uitgerekend vandaag de tegenstander van de ‘Königsblauen’.
De eerste helft zakt ook Henny ter Vergert, al vele jaren de voorzitter van de Enschedese supportersvereniging Blau und Weiss, de moed in de schoenen. Schalke is beter, krijgt kans op kans, maar als je die mist (en dat is een ongeschreven regel in het voetbal) vallen ze aan de andere kant. En zo geschiedt, Sankt Pauli scoort twee keer voor de rust. Desondanks blijft de kolkende en zingende massa haar elftal hartstochtelijk aanmoedigen. Het clublied wordt uit volle borst gezongen: “Blau und Weiss, wie lieb’ ich dich, Blau und Weiss verlass mich nicht.”
Al meer dan 25 jaar bezoeken Schalke-fans van Blau und Weiss Enschede 'hun' club in Gelsenkirchen. Voorheen werd vertrokken vanaf Café De Doedelzak. Sinds dat café gesloten is, is het een paar straten verderop gelegen Café De Toekomst de thuishaven. In een interview na de degradatie van Schalke 04 uit de Bundesliga, een jaar geleden, prijst fanclubvoorzitter Henny ten Vergert de gemoedelijke sfeer in en rond de Veltins Arena. Volgens hem hebben de steden Enschede en Gelsenkirchen - en dus ook de voetbalclubs - best wat gemeen. "Enschede kent het textielverleden. Arbeidersstad, hard werken, de mouwtjes opstropen. De Ruhrpott, Gelsenkirchen, kent hetzelfde met de mijnbouw."
En lang in de tweede helft hoeven de supporters niet te wachten, want na enkele minuten krijgt Schalke een penalty. Het stadion ontploft als het ware. Alles wat blauw is valt elkaar in de armen als de strafschop door hun spits wordt binnengeschoten. Een bierregen daalt als een douche neer over de supportersschare.
Het is een opmaak naar meer, want ook de 2-2 en de zo verlangde 3-2 volgen. Als het laatste fluitsignaal klinkt, ontstaat een euforie die zijn weerga niet kent. Het veld wordt bestormd en ingenomen door supporters. Een doel begeeft het onder het gewicht van de fans en Henny en zijn Schalke vrienden laten een traan en vallen elkaar in de armen. Volgend jaar spelen ze weer tegen Bayern München en Borussia Dortmund. “Nie mehr 2e Bundesliga", galmt het na tot diep in de nacht.
Henny ten Vergert vertelde een jaar geleden, vlak na de degradatie van Schalke 04, in de studio van 1Twente over zijn liefde voor de voetbalclub uit Gelsenkirchen.