Door: Stef Bruggeman Bijna 7500 huishoudens in Enschede hebben te maken met ‘energiearmoede’. Hierbij is het inkomen van een huishouden te laag om de fors stijgende energieprijzen te kunnen betalen. In de Enschedese wijk De Wesselerbrink slaat de energiearmoede hard toe. 1Twente besteedt de komende tijd aandacht aan het fenomeen en brengen de situatie in De Wesselerbrink in beeld. Tonia Reijns is een van die wijkbewoners die haar energiekosten probeert te drukken door in de sportschool te douchen.
Douchen bij de sportvereniging, de verwarming laag of zelfs uit en met een deken op de bank liggen. Het lijkt onwaarschijnlijk, maar toch is dit voor duizenden mensen in Enschede de dagelijkse realiteit. Zo ook voor Tonia Reijns, een 71-jarige bewoonster van De Wesselerbrink.
Tonia krijgt AOW met een klein pensioen en zit nog net niet op bijstandsniveau. Doordat ze niet in de bijstand zit, valt ze naar eigen zeggen net overal buiten waardoor ze geen gebruik kan maken van extra subsidie en voorzieningen.
De bewoonster is slechtziend en heeft juist die extra voorzieningen nodig als extra licht en loepen om te lezen. Momenteel betaalt ze dit allemaal zelf, maar met de fors stijgende energieprijzen is dit bijna niet meer vol te houden. “De vergoedingen worden minder en de energieprijzen stijgen. Het is krabbelen.”
Reijns kan zich financieel niet veel veroorloven, daarvoor zijn de energieprijzen momenteel veel te hoog. Om toch rond te komen, leeft ze superzuinig en noteert ze haar inkomsten en uitgaven nauwkeurig in een boekje. “Elke maand als mijn inkomen binnen is, begin ik met af te strepen wat ik moet betalen. Dat vind ik het belangrijkste. Dan kijk ik wat erover blijft en probeer ik met reclames zo ver mogelijk te komen. Dan moeten er alleen geen gekke dingen gebeuren, zoals een éénmalige afrekening van 320 euro die ik bovenop mijn maandelijkse kosten kreeg,” vertelt ze.
Momenteel gebruikt Tonia haar verwarming en douche alleen als het echt nodig is. “Ik zet de verwarming in mijn woning zo min mogelijk aan. Ik heb drie kamers en een keuken, maar ik gebruik alleen de keuken en de woonkamer want anders moet ik de verwarming in die andere twee kamers ook nog aanzetten en dat doe ik gewoon niet. Verder douche ik twee keer per week op de sportschool. Dat is weer een bezuiniging.” In de winter was het soms zo koud dat Tonia met een kleedje op de bank ging liggen. “Klinkt voor een ander misschien heel raar, maar het is wel zo.”
De 71-jarige bewoonster van De Wesselerbrink vindt dat ze ondanks haar goede gedrag toch elke maand weer wordt gestraft met de hoge energierekening. Ze voelt zich in de steek gelaten en niet gehoord. “Ik probeer elke maand op van alles te letten, maar wordt toch elke keer weer gepakt op die dingen. Ook omdat ik geen bijstandsuitkering heb en dat vind ik heel triest. En ik ben echt niet de enige.”