In Hengelo is sprake van woningnood, simpelweg omdat de vraag groter is dan het aanbod; de gemiddelde wachttijd voor een huurwoning is in een jaar tijd gestegen van 1,9 naar 2,1 jaar. Het probleem zou voor een deel kunnen worden opgelost als oudere huurders hun te grote eengezinswoning inruilen voor een kleiner appartement, zodat die eengezinswoning beschikbaar komt voor een gezin. Welbions-wooncoach Sigrid Mulder helpt die ouderen daarbij.
De woningnood kan worden opgelost door te bouwen én door huurders te laten doorstromen. Bouwen mag Hengelo gelukkig weer volop, hoewel er wel een groot verschil zit tussen 'mogen' en 'kunnen'. De gemeente is namelijk van tal van factoren afhankelijk: vergunningen moeten worden verleend, projectontwikkelaars moeten vooraf weten of ze de kosten eruit krijgen als ze gaan bouwen en dat is weer onzeker met de stijgende energieprijzen en prijzen van bouwmaterialen.
Dan dat doorstromen. Dat wordt steeds meer gestimuleerd. Omdat Sigrid Mulder de enige wooncoach is die zich bij Welbions met de doorstroming in de sociale huurwoningen bezighoudt, wordt ze door haar collega's al de 'doorstroomcoach' genoemd. Maar lang zal het niet duren voordat er meer wooncoaches dat stempel krijgen. Mulder: "Steeds meer van onze huurders willen graag geholpen worden bij hun zoektocht naar een kleinere woning. Ik heb dan ook steeds meer te doen. Omdat de samenleving vergrijst, omdat steeds meer huurders weten van mijn bestaan en omdat de woningnood simpelweg steeds groter wordt."
Mulders werkzaamheden beginnen meestal als Welbions bekendmaakt dat de woningen in een bepaalde straat of buurt worden gerenoveerd. Vaak wonen daar 65-plussers, die geen kinderen (meer) in huis hebben en eigenlijk best kleiner zouden kunnen en willen wonen. Mulder: "Soms zien ze de mogelijkheden niet of zien ze op tegen een eventuele verhuizing. Ik help ze dan met zoeken naar iets passends, liefst in hun eigen wijk, omdat ze daar tientallen jaren heel fijn hebben gewoond. Daarbij moet het betaalbaar zijn; als het inkomen van mensen te hoog is voor een appartement in de sociale huur moeten ze blijven zitten of een andere weg zoeken. Dan kan ik ze niet verder helpen."
De gemiddelde wachttijd op een appartement is zo'n drie jaar, maar dankzij Mulder zitten mensen soms al binnen een paar maanden in een ander huisje: "Dat verschilt heel sterk. Ik help enkele tientallen huishoudens per jaar naar een andere woning. Dat gaat altijd op vrijwillige basis. Ik denk met hen mee en wijs hen op de voor- en nadelen en dan moeten ze zelf de keuze maken. Daarbij komt soms hun hele leven op tafel. Het heeft vaak wel iets weg van welzijnswerk", lacht Mulder, die in een ver verleden een studie heeft gedaan, die haar nu goed van pas komt: pedagogisch werk.