De Wesselerbrink: ‘Wij willen de politiek een beetje wakkerschudden’

Elke stad heeft een paar wijken die er niet zo goed op staan. Soms is dat de echo van het verleden speelden, soms kampen ze nog altijd met een stapeling van sociale problemen, veiligheid, verloedering of criminaliteit. De Wesselerbrink is zo’n wijk. Onterecht, vinden inwoners.

Zwerfafval: ergernis nummer 1

Opvallend is dat vrijwel iedereen die we tot nu toe spraken in die wijk in Zuid enerzijds mild is in zijn of haar oordeel erover, maar ook dat zwerfafval aanwijst als grootste ergernis. Straatraces? Ja, dat komt weleens voor. Af en toe. Net als auto’s en scooters door de wadi’s in het Bijvank. Maar daar zijn inmiddels grote zwerfkeien neergelegd. Dat kan nu niet meer.

Jawel, er wordt ’s avonds gedeald bij de kinderboerderij en de velden van Victoria, maar veel last? Ach. Hangjongeren? Er zijn wijkbewoners die een blokje om lopen als ze ’s avonds laat de hond uitlaten, maar er zijn er net zoveel die er eigenlijk nooit iets van zien. De bewoners van de opvangplekken van het Leger des Heils, Tactus en het RIBW - om die laatste was een paar jaar geleden veel te doen - veroorzaken weleens een incident, maar in welke wijk gebeurt dat niet?

En, ja, de Brinken hebben in de afgelopen tien jaar wat meer kleur gekregen. Op verschillende plekken is met name het Syrische volksdeel flink gegroeid. Maar zolang het maar goeie buren zijn - en dat zijn de meesten - is er eigenlijk niets aan de hand.

Maar dat zwerfafval… daar slaan alle Wesselerbrinkers die wij spreken meteen op aan. Het is ergernis nummer één. Met stip.

Oplossing om de hoek

Dat geldt niet alleen voor de Wesselerbrink; onlangs sloeg een groot aantal wijkraden en bewonersgroepen de handen ineen en startte een gezamenlijke petitie om dat afvalprobleem op de politieke kaart te krijgen. Niet dat daar in de raadszaal nooit over wordt gesproken. Integendeel, afvalbeleid is voortdurend terugkerend onderwerp van debat. Naar verwachting wordt het ook een belangrijk thema bij de aankomende gemeenteraadsverkiezingen.

De oplossing ligt, volgens De Jong en Niehof, om de hoek. Inwoners mogen nog maar 75 kilo gratis storten. Dat is veel te weinig, vinden zij. Ophogen dat quotum voor vrij storten - naar het ouder niveau van 300 kilo. En de ophaaldienst voor grofvuil moet terug.

Met name rond de hoogbouw en bij het winkelcentrum wordt van alles in containers gegooid en ernaast gezet. Die afvalbakken raken overvol, afvalstromen - met name verpakkingen en plastic - zijn vervuild, rommel trekt rommel aan en vogels, katten en ratten hebben vrij spel.

Signalen snel opgepakt

Als het om de openstaande containers bij eensgezinswoningen gaat, vinden de mannen dat er meer handhaving mag komen. Dat biedt, denken zij, ook soelaas voor de plekken waar hangjongeren en dealertjes voor een wat unheimisch sfeertje zorgen.

Beide mannen geven aan dat de contacten met de wijkagenten en welzijns- en zorginstellingen goed zijn. Signalen worden snel en adequaat opgepakt. Bewoners van instellingen die echt over de schreef gaan, worden overgeplaatst.

Cijfers staven de beleving van inwoners

Wie de cijfers van de wijk op een rijtje zet, ziet een plaatje dat behoorlijk aansluit op wat bewoners zelf ervaren. De Wesselerbrink is bepaald niet de meest welvarende en blanke wijk van Enschede en kampt met relatief veel sociaal-economische problemen, maar om nou te zeggen dat het er onguur en onveilig is… nee.

De verschillende buurten verschillen wel van elkaar. In Het Bijvank is een splinternieuwe, kllimaatrobuuste wijk verrezen, compleet met energieneutrale woningen en wadi’s. Van de bewoners van de oorspronkelijke, platgegooide wijk is zo’n veertig procent teruggekeerd. Het aantal bijstandsgerechtigden en mensen met een laag inkomen is hier het laagst; het gemiddelde inkomen ligt er het hoogst.

Steek je de Wesselerbrinkstraat over, dan is het beeld omgekeerd. Het Lang heeft het laagste gemiddelde inkomen van Enschede, 12 procent heeft bijstand en bijna een kwart moet rondkomen van een inkomen op of onder het sociaal minimum. Hier is het aandeel autochtone Enschedeërs sinds 2013 afgenomen met 14 procent.

Het Oosterveld is de jongste deel van de Wesselerbrink: zo’n 14 procent is ouder dan 65. Voor de overige buurten ligt dat aandeel op bijna een kwart. Dit is dan ook het enige deel van de Wesselebrink waar de bevolking is toegenomen. Sinds 2013 met 11 procent, waar de andere buurten ruim 3 procent krompen.

De daling van het deel autochtone bewoners is er met 3,2 procent het laagst van de hele Wesselerbrink.

Nog een verschil: het noordelijke deel van de Wesselerbrink is opgebouwd uit flats en woonhofjes met hobbykamerwoningen, de ‘brinken’. Het zuiden bestaat uit flats en rijtjeshuizen. Ruim 44 procent van de inwoners van de Wesselerbrink woont in een flat of appartement.

Criminaliteit en veiligheid

Het aantal meldingen van misdrijven en vernielingen ligt in hele wijk twintig procent lager dan in 2013. In de jaren 2017, 2018 en 2020 was dat aantal het laagst, afhankelijk van naar welke buurt je kijkt. Sindsdien is er wel weer sprake van een lichte stijging. In 2020 zijn er 768 meldingen gedaan, waaronder ruim 200 meldingen van oplichting of fraude en 110 ongevallen.

Daarna volgen de meldingen van diefstal van scooters en fietsen en vernieling, respectievelijk 80 en 90 keer. Er werden 52 woninginbraak gemeld en 45 gevallen van mishandeling. In 2021 werden er zeven mensen in de wijk om het leven gebracht door moord of doodslag.

Het aantal vernielingen ligt iets boven het gemiddelde in de hele stad, het aantal diefstallen en gewelds- en zedendelicten iets eronder.