Regionale zender Twente FM maakte een nieuwe documentaire over geheime executies die plaats hebben gevonden op Vliegveld Twenthe in de Tweede Wereldoorlog. Drie jaar nadat de twaalf slachtoffers waren doodgeschoten zijn de lichamen pas gevonden. In de documentaire worden de verhalen van de slachtoffers verteld en laat documentairemaker Dewi Wender de totstandkoming van het monument voor de twaalf gefusilleerden zien.
Maria Löbker-Ribbert van Heemkunde oalde gemeente Weersel en ook nog eens lid van de werkgroep herdenkingsmonumenten vertelt dat de documentaire van 52 minuten een logisch gevolg was van het verzamelen van oorlogsverhalen. “We zijn bezig met een boek en dit kwam eruit voort.”
Een van die verhalen gaat over de pilotenlijn. Die vluchtroute werd opgezet door verzetsmensen die gestrande piloten en gevluchte Franse krijgsgevangenen voorthielpen. Een van die verzetsmensen was Jules Haeck. Hij was een van de twaalf die rond oktober 1944 op het Weerselose deel van het vliegveld werd geëxecuteerd.
De Duitsers pakten eind september van dat jaar vijf joodse mensen, zes verzetsmensen en een onbekend slachtoffer op en vervoerden ze een tijdje later naar het vliegveld waar ze werden doodgeschoten.
De executie bleef geheim tot drie jaar later een medewerker van de SS-ziekenhuisdienst tijdens een verhoor vertelde dat er twee lichamen op vliegveld Twenthe lagen. Er werden op die plek drie graven gevonden met twaalf lichamen.
“Dit wisten we niet. Een van de overledenen was ingeschreven in Weerselo, de rest in Enschede. Dat hebben we onderzocht. Ze zijn allemaal op het Weerselose gedeelte, in ons werkgebied, gedood. Ze stonden niet op een monument, de namen ontbreken”, schetst Löbker-Ribbert.
Dat was dan ook de reden dat de Weerseloërs op 8 oktober een monument onthulden tegenover de plek waar de slachtoffers waren gedood en begraven. “Langs deze herdenkingsplek komen veel fietsers en wandelaars langs. Het is belangrijk dat hun namen worden genoemd en de verhalen hier gelezen kunnen worden.”
De documentaire is gemaakt Dewi Wender van de streekomroep Twente FM. “Deze documentaire gaat over de verhalen van de slachtoffers. Er was nooit een plek waar mensen naar toe konden gaan om te herdenken. Nu wel. Er waren mensen bij van in de twintig. Mijn eigen leeftijd. Bizar.”