Vader eert dochter met expositie: 'Als ik aan Maaike denk, word ik altijd blij'
Op 6 februari volgend jaar verschijnt het 25e gedicht dat Paul Kuiper schreef ter nagedachtenis aan z'n dochter Maaike. Op die dag was het precies 25 jaar geleden dat Maaike thuis, in haar Hengelose flatje, werd vermoord door een gokverslaafde buurman. De eerste 24 gedichten zijn sinds een week te lezen op de sokkels achter de Hengelose Lambertusbasiliek.
Vrolijk en creatief
"Maaike was creatief en vrolijk. Als mensen aan Maaike denken, denken ze aan haar lach, die uit haar tenen leek te komen", vertelt vader Paul. "Als ik tegenwoordig aan haar denk, word ik altijd blij. Mijn vrouw Ina en ik hebben zulke mooie herinneringen aan Maaike. De eerste jaren na haar dood was dat nog niet zo. Toen voelde ik wrok en verbittering. Maar op een bepaald moment dringt het tot je door, dat als je zo doorgaat, je niemand blij maakt."
Als de dag van gisteren
Op de late avond van 6 februari 1997 trof Paul Kuiper zijn dochter dood aan in haar flatje in de Nijverheid. "Ze lag op haar buik op de bank, handen en voeten vastgebonden. Ik heb direct het alarmnummer gedraaid." Hij vertelt zonder veel emotie. "Hoe me dat lukt? Omdat ik het al veel vaker heb verteld. Maar aan de andere kant lijkt het alsof het gisteren was."
Onderwijs
Maaike had de Pabo gedaan en was zich aan het specialiseren in het werken op het speciaal onderwijs. Vader Paul was basisschoolleraar. Die overeenkomst hadden ze. Wat ze niet deelden, was hun passie voor dichten: "Na haar dood hoorde ik van vriendinnen dat ze veel gedichtjes had geschreven. Of ze er een mochten gebruiken voor een herdenkingstekst. Ik heb ooit eens een mooie uitspraak van Anne van der Meiden, de bekende predikant, gehoord: 'Wijsheid is erfelijk, je erft het van je kinderen'. Kinderen corrigeren je, je leert van hen. Ik ben er in de loop van de tijd achter gekomen dat ik meer van haar heb, dan zij van mij."
'Een jaar geleden'
Het dichten heeft Paul Kuiper van z'n dochter geërfd. Precies één jaar na haar dood schreef hij de veelzeggende regel 'Een jaar geleden'. "Het was een jaar vol lijden. De eerste jaren waren ontegenzeggelijk het zwaarst. De pijn wordt na verloop van tijd minder, maar het verdriet blijft. Want: ze is er niet meer." En toch ook weer wel, vertelt hij: "Eén keer heb ik op de vraag 'hoeveel kinderen heb je?' geantwoord: drie. Terwijl het er met Maaike erbij vier zijn. Dat voelde als verraad aan haar. Gelukkig is het bij die ene keer gebleven."
HeArtpool
Dat ene moment van verraad is met de tentoonstelling achter de Lambertusbasiliek wel goedgemaakt. Sterker nog, Paul Kuiper heeft z'n dochter de afgelopen decennia elke zesde februari geëerd met een gedicht, dat gepubliceerd werd in Trouw en Tubantia. Dat bleef uiteraard niet onopgemerkt en enige tijd geleden werd hij door Lowie Gilissen, oud-Pabodirecteur en betrokken bij de Hengelose kunststichting HeArtpool, benaderd met de vraag of de gedichten op de bekende sokkels achter de kerk in het centrum geplaatst konden worden? "Natuurlijk mocht dat. We waren vereerd. Maar het gaat niet om mij met m'n stem op de radio of mijn kop op tv, maar om Maaike. Zo zetten we haar weer even op dat voetstuk."
Laatste gedicht
De gedichten zijn de komende maanden te bekijken achter de Lambertuskerk in Hengelo. Op 6 februari wordt de 25e er geplaatst. "Ik heb hem al geschreven, maar ik ga hem natuurlijk nog niet prijsgeven. Kom tegen die tijd maar kijken."
Gerelateerd
