Corrie (76) is de encyclopedie van De Nijverheid: 'Vroeger stonden mensen voor elkaar klaar, nu verpaupert de wijk'
Door Noor Mekel Als er iemand is die alles over De Nijverheid weet, dan is het Corrie Leussink wel. Als zevenjarig jongetje verhuisde hij naar de Mariastraat in het oosten van de wijk en hij is sindsdien niet meer weg te denken uit dit stukje Hengelo. “Het is een mooie en vertrouwde wijk, daarom wil ik niet weg. Maar er is wel veel veranderd. Vroeger kende iedereen elkaar, tegenwoordig is eenzaamheid een groot probleem.”
Verdwijnend noaberschap
“In grote huizen waar een gezin kan wonen, woont nu vaak maar één persoon. De nieuwe bewoners zoeken ook geen contact en men staat niet meer voor elkaar klaar. De buurman hier is laatst overleden en de overburen hadden geen idee wie er in dat huis woonde. Als je vroeger ergens kwam wonen, nodigde je de buren uit voor een kop koffie. Tegenwoordig gebeurt dat niet meer en denkt iedereen alleen aan z’n eigen hachje. Hierdoor is eenzaamheid ook een groot probleem.”
Aardgasvrij
De gemeente Hengelo heeft enkele jaren geleden besloten dat De Nijverheid de eerste wijk van Hengelo moet zijn die aardgasvrij is. Op 16 september 1957 was De Nijverheid juist de eerste wijk van de stad die aangesloten werd op aardgas. Zo enthousiast als men toen was over de aansluiting op aardgas, is men nu niet over het aardgasvrij maken van de wijk.
Geen luisterend oor
“Veel bewoners willen helemaal niet over op het warmtenet. Het is te duur en er zijn wijkbewoners die liever overgaan op waterstof. Maar het project is gestart, dus moet het afgemaakt worden. Ik heb een paar jaar terug lang moeten strijden voor nieuwe speeltoestellen in een speeltuin, waar het hout zo rot was dat de spijkers centimeters uitstaken en kinderen vol splinters in de hand thuiskwamen”, zegt hij, terwijl tranen zijn ogen vullen. “Ja, dat doet me wat. Ik wil dat iedereen rechtvaardig behandeld wordt."
Hij vervolgt: "Ook bij de nieuwe straatverlichting was veel gedoe. We kregen een aantal opties, die we niet bij de honderdjarige wijk vonden passen. Na lang overleg kwam er uiteindelijk toch een voorstel waar wij ons ook in konden vinden. Er is vaak geen luisterend oor, maar wij zijn ook Hengelo.”
Heitje voor een karweitje
“Ik groeide op in een gezin dat het niet breed had. Als ik een toverbal of een lolly wilde kopen, moest ik daarvoor werken. Op zaterdag hielp ik dan de melkboer met melk verkopen in de wijk voor een kwartje. Of ik ging samen met een vriendje oude kranten ophalen. Dan haalden we aan de Javastraat een bakfiets en vroegen we de mensen of ze oude kranten hadden die we mochten hebben. ‘Voor het goede doel’ zeiden we dan”, grinnikt de Hengeloër. “Op die manier leer je heel snel de mensen in de wijk kennen.”
De Nijverheid
In 1920 krijgt de gemeente-architect H. W. Grijzen de opdracht om 159 arbeiderswoningen en 57 middenstandswoningen te bouwen. Deze werden gebouwd aan de Dorastraat, Sophiastraat, Annastraat, Krabbenbosweg en rondom het Wilderinksplein. In 1924 volgden de Mariastraat, Jacobastraat, Agathastraat, Wilderinkstraat, Geerdinksweg en Krabbenbosweg. Tegenwoordig is De Nijverheid een heel stuk groter, maar er wonen nog wel veelal mensen met een laag opleidingsniveau en een laag inkomen.
Kwajongensstreken
“Ik maakte vroeger veel mee met mijn vriendjes. We voetbalden op straat, dat kon toen nog gewoon. En we speelden pijltjesverstoppertje. Dan wijst een pijl een richting in en moet je je daar verstoppen. Zo leerde ik snel alle gangetjes van de wijk kennen."
"Soms gingen we naar de oude kweekschool aan de Krabbenbosweg om daar mee te doen met slagbal. Ik was dol op sport. Daar heb ik ook leren roken. Wij hadden zelf geen geld voor sigaretten, dus de sigaretten die in de put lagen, haalden wij eruit om op te roken."
"We maakten ooit een paasvuur bij het spoor, terwijl dat natuurlijk helemaal niet mocht. We stopten er asbestplaten tussen, want dat knalde zo lekker. We hadden toen nog geen idee hoe schadelijk asbest was, iedereen gebruikte het. Het was het mooiste paasvuur dat ik ooit heb gezien.”
Een glimlach verschijnt op zijn gezicht.
'Ik teken voor 80!'
Een groep van vijf studenten Journalistiek van Hogeschool Windesheim is momenteel in de Hengelose wijk De Nijverheid op onderzoek uit. Wat speelt er in de wijk? Wat gaat er goed en waar lopen bewoners tegenaan? Voor het project ‘Ik teken voor 80!’ maken zij producties voor 1Twente over deze wijk in aanloop naar de gemeenteraadsverkiezingen van maart 2022. Met de naam 'Ik teken voor 80' sprak 1Twente Enschede bij de vorige verkiezingen de ambitie uit om 80% van de Enschedeërs naar de stembus te krijgen. 1Twente gaat nu op herhaling met 'Ik teken voor 80!' in Enschede én Hengelo.
Keurige wijk
“De Nijverheid was in het verleden een keurige wijk. Iedereen kende elkaar en stond voor iemand anders klaar als dat nodig was. Vroeger liep mevrouw Brinkate van het gemeentelijke woonbedrijf altijd door de wijk. Dan zorgde je wel dat je je tuin netjes had, want dat was een van de voorwaarden om het huis te mogen blijven huren."
"Als je geen nette tuin had, dreigde ze je naar de Langelermaatweg te sturen. Daar stonden vier huizen waarin mensen woonden die zich niet aan de regels wilden houden. Tegenwoordig verpaupert de wijk. Straten zien er niet meer uit en tuintjes worden slecht onderhouden.”
Gerelateerd
