De Vaccinatiestaat, aflevering 1: Johan Almekinders en Hadassa Meijer
Een QR-code voor toegang tot café, bioscoop, theater of museum. Vaccinatiedrang of -dwang. Nipte meerderheden bij beleidsbeslissingen. Gekrakeel en polarisatie in de polder. Het coronabeleid roept een hoop vragen en heftige emoties op. Ook in de politieke arena. In deze eerste aflevering van De Vaccinatiestaat praat 1Twente met twee volksvertegenwoordigers die zich zorgen maken.
Johan Almekinders, statenlid van Overijssel voor de Onafhankelijke Conservatieve Liberalen, gelieerd aan Ja21, is nooit bang geweest om zijn mening te verkondigen. CU-raadslid in Enschede Hadassa Meijer is wat diplomatieker, maar ook zij vindt het tijd om zich uit te spreken.
Groeiende tweespalt
Voor beiden geldt dat er te weinig aandacht is voor de groeiende tweespalt in de samenleving. De reden: het tegengeluid wordt te weinig gehoord. Wie zich niet laat vaccineren is een wappie of een egoïst. Wie dat wel doet is een naïef mak schaap. Andere smaken lijken er niet meer te zijn.
De politiek zit in een koker en is onvoldoende in staat om te verbinden. Haagse debatten en praatprogramma’s zijn de matrix die het maatschappelijk gesprek dicteert.
'Voer voor complotdenkers'
Almekinders windt er geen doekjes om. “De maatregelen slaan nergens op. Grondrechten worden geschonden en daar is geen nul-komma-nul reden voor. Het middel is vele malen erger dan de kwaal.” Rutte lapt die grondrechten aan zijn laars, De Jonge is incompetent en de Kamer zit erbij en kijkt ernaar. “Die hele QR-code is alleen maar bedoeld om mensen te dwingen zich te laten vaccineren.”
Almekinders laakt bovendien het feit dat de overheid wel maatregelen oplegt, maar nergens een eindpunt benoemt. “Ze zouden moeten zeggen: ‘Bij deze r-waarde of als de zaken er zo voor staan, schaffen we het allemaal af.’ Er is geen ondergrens. Dat is voer voor complotdenkers.”
Angst voor buitensluiting
Meijer vindt dwang te boud en spreekt liever van drang. Maar zij komt met de regelmaat van de klok mensen tegen die worstelen met de vragen die het beleid oproept. “Dat gaat dwars door gezinnen en families heen. Mensen zitten soms bij mij te huilen aan de keukentafel.” Onlangs nog sprak zij met een wanhopige moeder, die in tranen uitbarstte. “Die wilde zich niet laten vaccineren. Niet om haar geloof maar om andere principiële redenen. ‘Ik kan straks nergens meer met mijn kind heen,’ zei ze.”
De risico’s van openheid
Almekinders en Meijer zijn niet de enige politici voor wie de maatregelen een grens hebben bereikt en die zich daarover uitspreken. Mona Keijzer deed dat (en kreeg de rekening gepresenteerd). Ook gedeputeerde van Overijssel Tijs de Bree (PvdA) uitte publiek forse kritiek op de coronapas.
Tekenend voor de sfeer
Ook lokaal zijn er verschillende bestuurders en volksvertegenwoordigers - uit alle politieke windrichtingen - die een andere mening zijn toegedaan en een ander beleid voorstaan. Niet iedereen durft dat kenbaar en bespreekbaar te maken. Ook Meijer heeft geaarzeld.
Het tekent de sfeer waarin het maatschappelijke debat inmiddels wordt gevoerd. En het behoeft geen betoog dat dat niet bijdraagt aan evenwichtige besluitvorming of meer begrip.
