Vildan fietst naar Srebrenica-herdenking: "Moesten tijdens oorlog vluchten voor kogels"

De jaarlijkse herdenking van de genocide is vandaag. Vanuit de hele wereld staan mensen stil bij wat er op deze dag in 1995 gebeurde. Zeker 8.373 mensen werden vermoord door het Bosnisch-Servische leger De Schorpioenen.

Rondvliegende kogels

Het was een angstige tijd voor Vildan en zijn familie, de oorlog die voorafging aan de genocide. "In 1992 brak die oorlog uit. Joegoslavië viel uit elkaar en mensen werden verdeeld in groepen op basis van geloof. Om het geloof te bepalen keken ze naar je achternaam. Bepaalde gebieden werden ingenomen door de katholieken en bijvoorbeeld de moslims."

Vildan en zijn gezin woonden in een katholiek gedeelte. "Maar mijn ouders zijn van vroeger uit moslim. Het leger was daarom op zoek naar ons, vooral naar de mannen. Mijn vader is ondergedoken in de kast in ons huis, maar mijn oom is wel gepakt en naar het concentratiekamp gebracht. Dankzij onze Kroatische katholieke buren is mijn vader niet gepakt. We hebben ons daar een tijdje schuil gehouden en ze hebben ons uiteindelijk de grens over geholpen."

Het was een vlucht van al het geweld naar het rustigere westen. "Toen we ondergedoken zaten bij de buren moesten we soms schuilen in de huizen voor bominslagen, kogels die rondvlogen... Elke avond ging het luchtalarm. We stonden doodsangsten uit daar."

Naar Nederland

Op de vlucht naar het 'onbekende' westen kwam Vildan met zijn gezin - via een aantal landen - terecht in Nederland. "We kwamen via mijn oom, die toen gewond uit het concentratiekamp was gekomen, in Den Bosch terecht. Hij was per toeval met de trein hier terechtgekomen en hij kon ons het land in helpen."

Via Den Bosch kwam Vildan met zijn gezin op Terschelling terecht. Het waren de eerste oorlogsvluchtelingen die daar toen aankwamen. "Het was chaos in Den Bosch. Je weet niet waar je bent, je verstaat de taal niet. Gelukkig waren er tolken, maar er was ook nog veel onrust. Mijn ouders probeerden contact te leggen met familie in Bosnië, maar dat lukte in het begin niet. Toen we op Terschelling kwamen werd het rustiger. Gelukkig konden mijn ouders uiteindelijk naar een appartement en starten met het opbouwen van een nieuw leven."

Fietstocht voor het goede doel

Dat nieuwe leven was in Glanerbrug, aan de rand van Enschede. Inmiddels zijn we 26 jaar verder en woont Vildan daar nog steeds. Al weken trainend maakte hij zich klaar voor drie dagen 150 kilometer fietsen. "Met de fietstocht van Bihać via Jajce en Sarajevo naar Srebrenica (ongeveer 450 kilometer, red.) wil ik geld ophalen voor het goede doel. We willen kleding en andere sportspullen kopen voor de kinderen in Srebrenica. Het is een redelijk arm gedeelte in Bosnië, ze kunnen de spullen goed gebruiken."

Daarnaast staat hij vandaag uitgebreid stil bij de herdenking. "Dit is het eindpunt van onze reis en het belangrijkste moment. Het is goed om hier bij stil te blijven staan en er aandacht voor te vragen. De oorlog en de genocide mogen nooit vergeten worden."

Wil je Vildan helpen en doneren? Dat kan hier.