'Ik was een joodse jongen die terugkwam en voelde me een paria'
Dertien keer moest de joodse jongen Bert Woudstra tegen wil en dank verhuizen, hij kon niet begrijpen dat zijn vader dood was en voelt zich zelfs nu op 89-jarige leeftijd nog niet honderd procent vrij. De Enschedeër wil zijn levensverhaal vertellen aan jongeren en in 1Twente Vandaag. “Ik wil jonge mensen leren knokken tegen discriminatie, tegen het aan de muur nagelen van groepen."
Terug in Enschede
Bert Woudstra gaat in gesprek met de Naz Ergin (13) die een paar jaar geleden van Turkije naar Nederland verhuisde en nu junior stadsdichter is. Hij praat over zijn gevoel toen hij na de oorlog terugkwam in Enschede.
“Ons huis was leeggeroofd, ons huurhuis geconfisceerd door de Engelsen, mijn vader was vermoord in Mauthausen en 24 leden van mijn familieleden in concentratiekampen. Dan trilt de wereld en vraag je je af waar je bent. Ik was een puber, ik was dertien.”
Vader
Dertien keer moest hij verhuizen om niet in handen van de Duitsers te vallen. “Ik kwam steeds in warme nesten terecht.” Daarvoor nam hij afscheid van zijn vader zonder te beseffen dat dat afscheid definitief zou zijn.
“In 1941 klopten Duitse soldaten aan. Mijn vader moest zich aankleden, zei goedendag en vertrok. Dat is in mijn geheugen gegrift. Heel verdrietig. Een maand later kregen we bericht dat m’n vader was overleden. Dat kan niet, dacht ik, die zie ik na de oorlog weer terug.”
Paria
Hij had het mis, maar niet alleen dat schrijnde. “Toen ik terugkwam was ik de joodse jongen die toevallig was teruggekeerd. Ik had het gevoel dat ik geïsoleerd en een paria was. Dat is nooit helemaal verdwenen. Ik ben nog steeds die joodse jongen, terwijl ik een Nederlandse jongen en man wilde zijn. Bij de padvinders was ik gewoon Bert. Dat heeft me geholpen.”
Naz Ergin draagt aan het eind van het relaas van Bert Woudstra een gedicht voor dat ze maakte voor deze gelegenheid.
Hieronder de gehele herdenkingsuitzending van 1Twente Vandaag.
Gerelateerd
