Ze weigert bij de pakken neer te zitten. Het was anderhalf jaar geleden dat er bij Jannemieke van Wolferen een hersentumor werd vastgesteld. De Diepenheimse is er echter de persoon niet naar om zich in een depressie te storten. In plaats daarvan schreef ze een kinderboek.
‘De bolle buik van Brutus' heet het boek voor vijf- tot achtjarigen en er ligt intussen al een tweede druk. Hoofdpersoon in het boek van Jannemieke is het varken Brutus. “Op een dag wordt hij wakker met een pijnlijke buik. Reden voor Brutus om advies te vragen aan de andere dieren. Overigens stuk voor stuk dieren die ook op het erf rond mijn boerderij in Diepenheim rondscharrelen." Brutus krijgt allerlei adviezen. “Maar het wordt niet veel beter. Hij wordt er alleen maar iebelig van. Als zijn vaste maatje Bella vraagt wat Brutus nu echt wil, kruipt hij bij haar in de stal. En.. wordt de volgende dag een stuk opgeknapter wakker!"
Jannemieke van Wolferen heeft een ellendige periode achter de rug. "Als het om ziektes gaat, kan ik nog net niet kwartetten. Zo'n zes jaar geleden werd borstkanker bij mij vastgesteld en anderhalf jaar geleden werd een hersentumor ontdekt. Een hele nare variant, waarvan de kans groot is dat-ie terugkomt."
En dan struikelde ze afgelopen voorjaar ook nog eens over haar veters, waarbij ze een gecompliceerde elleboogbreuk opliep. "Als een soort therapie ben ik toen aan het tekenen geslagen. Ik schilderde overigens al wel. Maar toen ik een kip tekende, dacht ik: goh, die kip lijkt best op een kip. Van het een kwam vervolgens het ander. Overigens wel vanuit de gedachte dat het leven eindig is. En dat het bij mij waarschijnlijk wat eerder is afgelopen dan bij anderen. Dus dan stel je jezelf de vraag wat je met je leven wilt. Toen dacht ik: een boek!"
Bij menig mens zou bij zoveel rampspoed de moed in de schoenen zakken. "De behandeling van die hersentumor verliep wonderbaarlijk goed. En het gaat nu ook weer wonderbaarlijk goed met mij. Maar de zekerheid dat je weer een hersentumor krijgt, is uiteraard niet fijn. Gelukkig heb ik het karakter - al vind ik dat geen prestatie, maar eerder een zegen - dat ik dan juist zoek naar de dingen die wél kunnen.”
"Zo ben ik, nadat de hersentumor werd ontdekt, veel gaan wandelen. Blijven fietsen, blijven bewegen. Vooral op zoek naar prikkels van buiten. En niet alleen in jezelf in je eigen molentjes ronddraaien. Maar de prikkels van buitenaf zien, ruiken en proeven."
Ze krijgt intussen veel lof voor de lotgevallen van Brutus en de andere dierfiguren. "En het allermooiste: niet alleen ik, maar iedereen vindt het leuk!" Intussen loopt ze alweer met ideeën rond voor een vervolg. "Over Bambi, een verdwaald lam. Omdat ik het mooi vind om wat voor mijn kinderen na te laten. Iets tastbaars. En deze boeken zijn vooral ook hoe ík ben."