Jazzpodium De Tor schuift jubileum een eindje op
Elk vrijdagavond live-muziek op een jazzpodium. Dat is uniek. De Tor flikt ‘m dat al vijftig jaar. Ruim. Vorig jaar jubileerde de jazz-tempel, maar dat kon niet groot gevierd. In september start een online-programma dat het leed een beetje moet verzachten.
“Eigenlijk kan het niet, jazz op een scherm”, bevestigt bestuurslid Wilton Jongmans. “Elke klap, elke solo is een volgende keer net iets anders.” Maar iets is beter dan niets, al staan musici volgens Jongmans te trappelen om dat Tor-podium weer te kunnen beklimmen.
Jongmans noemt een voorbeeld. “Corrie van Binsbergen zou afgelopen najaar optreden. Dat ging niet door. Ze zit te wachten tot wij een datum roepen, maar je weet van tevoren: dan zit de tent afgeladen vol.” Precies dat was en is het probleem, natuurlijk. Het jazzpodium week vorig jaar uit naar het Mystiektheater. “Daar kunnen in elk geval meer mensen in dan musici.” Maar ook dat is nu niet meer mogelijk.
Dat De Tor ook onder musici tot de geliefdste jazzpodia van het land behoort, blijkt uit de reacties na afloop, maar ook de bereidheid om te komen spelen. Iconisch is een verhaal van de Big Band van het Metropoolorkest. “Niet te betalen, normaal gesproken”, weet Jongmans. De eerste keer kwam de manager kijken en wees het idee resoluut af. De Tor was veel te klein. “De volgende dag belden musici: We komen vrijdag, hoor. Ook zonder management. Je kunt dan alleen wel veel minder mensen kwijt.”
Jazz geldt sowieso als een genre voor liefhebbers; er komen geen hordes publiek op af. “Maar het publiek dat naar De Tor komt, komt voor de muziek. Soms is het doodstil, dan sluipt iedereen naar de bar voor een biertje.” Ook dat is een reden waarom het Enschede podium zo geliefd is bij artiesten. Uit binnen- en buitenland.
