Oud-textielarbeider Mario Cannas: 'Ik ben altijd Italiaan gebleven'
In de jaren zestig kwamen ze massaal naar Nederland; de Italiaanse gastarbeiders. Deze jonge mannen gingen aan de slag in de textielindustrie. De Hengelose kunstenaar Renata de Frankrijker bundelt hun verhalen in het kunstproject ‘Spoor terug in de textiel’. De kunstenaar en voormalig textielarbeider Mario Cannas waren te gast bij de 1Twente-talkshow Hengeloos Peil.
‘Spoor terug in de textiel’ vertelt het verhaal van de Twentse Italianen die in de fabrieken werkten. Mode speelt een belangrijke rol in het kunstproject, want Italianen staan bekend om hun gevoel voor stijl. Volgens De Frankrijker was er een duidelijk verschil tussen Italiaanse en Nederlandse mode: “Bij Nederlanders zag je meer katoen, meer matte stoffen, minder sprankelend. De Italiaanse stoffen zijn satijn- en fluweelachtig, uitbundiger. Zij geven ook andere gevoelens weer.”
De Frankrijker werd eind vorig jaar benaderd door Bertine Bosch van Kunststation Delden of zij iets kon met de combinatie historie en textiel. Al snel koos de kunstenaar voor een onderwerp dat dicht bij haar lag: de Italiaanse textielarbeiders. “Ik wilde heel graag een keer mediterrane emigratie laten zien en dan met name de Italiaanse textielarbeiders. Ik wil de geschiedenis van deze groep niet verloren laten gaan.” De Frankrijkers moeder is afkomstig uit Napels.
Voor het kunstproject interviewde de kunstenaar zes Italiaanse oud-textielarbeiders. Eén van hen is Mario Cannas. Als jongeman kwam hij naar Enschede om te werken bij Katoenspinnerij Bamshoeve. De Twentse textielfabrieken kwamen niet zomaar naar Italië en dan met name Sardinië: “Mensen van de Bamshoeve kwamen zelf naar Sardinië en toevallig ook naar het dorp waar ik woonde”, zegt Cannas. De fabrikanten kwamen naar het eiland, omdat de mijnen er kort daarvoor waren gesloten. Dit zorgde voor veel werkloosheid: “Vijf familieleden zijn voor kortere tijd naar Nederland gekomen. Ik was de laatste, maar ik bleef plakken.”
“Ik werd gelokt door verhalen van mijn broer over de mooie parken in Enschede. Hij vertelde over de prachtige tulpen in de parken en dan had hij het nog niet eens over de vele mooie vrouwen die hier waren.” Toch had Cannas in eerste instantie spijt dat hij naar Nederland kwam. Omdat het vooruitzicht van militaire dienst hem evenmin trok, bleef hij nog wat langer in Nederland: "Ik ben toen naast mijn baan ook gaan studeren. Ik heb 15 jaar gestudeerd naast mijn werk.”
De kunstinstallatie is te zien bij het Kunststation in Delden.
Gerelateerd
