Waterschap intensiveert jacht op gevaarlijke gravers

De Berkel bevindt zich in het gebied van Waterschap Rijn en IJssel, Twente en haar waterlopen behoren tot Waterschap Vechtstromen. Het beleid is in beide waterschappen hetzelfde. Sterker nog: alle waterschappen langs de grens hebben als beleid het terugdringen van muskusratten en beverratten tót de landsgrens. In Twente zijn dagelijks zo'n 15 medewerkers van Vechtstromen druk met het zoeken náár en bestrijden ván deze beesten.

Maar waarom zijn bijvoorbeeld de otter en de bever zo geliefd en worden deze ratten juist zoveel mogelijk bestreden? Het antwoord is simpel: ze richten enorm veel schade aan aan dijken en taluds. Met kans op overstromingen en ongelukken door inzakkende stukken bodem. Otters doen dit niet en bevers zijn vooralsnog niet talrijk genoeg om veel schade te kunnen aanrichten. Beide soorten zijn daarbij beschermd. Mochten beverpopulaties te groot worden, dan zal eerst gepoogd worden om deze te verplaatsen. Boeren kunnen schade aan landbouwgewassen volledig vergoed krijgen.

Muskusrat en beverrat worden al 20 jaar bestreden, maar dit jaar gaan alle remmen los: de doelstelling is dat ze teruggedrongen moeten worden tot de grens. Waar in Nederland de dieren te maken krijgen met waterschapsmedewerkers, worden ze in Duitsland bestreden door jagers. In beide landen worden ze gedood met kogels. Soms overlijden dieren pas na dagen door uitputting in een val.

Andere dieren kunnen ook in deze kooien terechtkomen. In het geval van de bruine rat en de woelrat is dat een gewenste bijvangst, in het geval van otters en watervogels is het niet gewenst. Daarom worden de vallen regelmatig gecontroleerd en worden de vangtechnieken ook steeds verfijnder.