Harry Rupert gaat niet als ridder achter de geraniums zitten
Hij had er niet op gerekend, maar is er wel degelijk verguld mee. De koninklijke onderscheiding die Harry Rupert donderdag kreeg uitgereikt door burgemeester Sander Schelberg. Ridder in de Orde van Oranje-Nassau mag hij zich vanaf nu noemen. En niet alleen omdat hij zo’n goede bestuurder van Welbions was. Ook als vrijwilliger staat Rupert middenin de samenleving. “Op deze manier wordt erkend dat je naast je werk heel veel nuttige dingen doet en gedaan hebt. Dat laatste heeft bepaald dat ik dit lintje heb gekregen en daarom ben ik er heel blij mee.” Hij was vrijdag 30 oktober te gast bij 1Twente Vandaag.
Bestuurslid bij onder meer Kunstcentrum Hengelo (later Kunstcentrum Akkuh), het Jeugdfonds Sport & Cultuur, de FBK Games Businessclub, Stichting Scoren in de Wijk en Stichting De Slinger. Het is een greep uit de vele functies die Rupert heeft mogen bekleden. Ze werden allemaal aangestipt afgelopen donderdag door Sander Schelberg tijdens Ruperts laatste werkdag als directeur van Welbions. De burgemeester verraste hem die middag met het Ridderschap in de Orde van Oranje-Nassau.
Al die vrijwillige bestuursfuncties zijn de slagroom op de taart en de reden dat hij zich nu ‘ridder’ mag noemen, maar Hengelo kent hem natuurlijk vooral van de twintig jaar dat hij directeur was van verschillende wooncorporaties in Hengelo (sinds 2008 onder de vlag van Welbions) en Borne (na de fusie van Welbions in 2014 Woonbeheer Borne). “Als ik door Hengelo rijd, zie ik zoveel dingen die we gedaan hebben. Dat vervult me wel met enige trots”, antwoordt Rupert op de vraag waar hij het meest trots op is. “De grootschalige vernieuwing van wijken als de Berflo Es, de Hengelose Es en Veldwijk-Zuid zijn mooie voorbeelden waar we én goede woningen hebben gerealiseerd voor de doelgroep én hebben gewerkt aan veelzijdigere wijken.”
Hij heeft in de loop der jaren geleerd dat je als corporatie de verpaupering van een wijk vóór moet zijn: “In de Hengelose Es waren we eigenlijk te laat. Dan maak je extra kosten, doordat je helemaal op nul moet beginnen. In andere wijken hebben we dat beter aangepakt.”
De geboren en getogen Hengeloër was niet blij met de nieuwe Woningwet van 2015. “Als gevolg van een paar bestuurders in den lande die ‘grotejongensgedrag’ vertoonden en slecht omgingen met publiek geld (voorbeeld: directeur Möllenkamp van de Amsterdamse wooncorporatie Rochdale reed rond in een Maserati, red.) werden alle wooncorpaties in hun opdracht beperkt tot het bouwen en beheren van sociale woningen. Ik vind dat je, indachtig de filosofie van C.T. Stork, moet bouwen voor iedereen. In Tuindorp, de door Stork bedachte wijk, woonde de arbeider naast de ingenieur. Die nieuwe Woningwet kan heel eenzijdige wijken opleveren.”
Kán. Hoewel de nieuwe wet het verbood, wist Rupert het met een truucje toch voor elkaar te krijgen dat er naast sociale woningbouw ook woningen in het luxere segment verrezen in de Hengelose Es: “We hebben een deel van de wijk verkocht aan een beleggende bouwer, die daar voor die andere doelgroep woningen heeft gerealiseerd en voor ons de sociale woningen heeft gerealiseerd. Zo houd je als wooncorporatie tóch de regie op de inrichting van een wijk.”
Rupert blijft ook ná zijn pensionering betrokken bij de ontwikkeling van Hengelo’s vastgoed. Hij is gevraagd om binnen de Stichting Centrummanagement Hengelo de belangen van de vastgoedeigenaren te behartigen. “Daar verheug ik me enorm op. Het wordt een fikse uitdaging, want de binnenstad heeft een enorme impuls nodig. Daar ga ik samen met anderen mijn stinkende best voor doen."
Gerelateerd
