De Enschedese Legokerk van Michiel wordt nu gebruikt voor de opvang van mest

Ton Ouwehand | Tubantia

Naast zijn kantoorruimte in de voormalige Robson-textielfabriek ligt een terrein klaar om bebouwd te worden. Daar heeft vijf jaar het Pet Paviljoen gestaan. Een rechthoekig pand opgetrokken uit plasticflessen, waarmee architect Michiel de Wit (47) onder de aandacht bracht hoezeer we de verkeerde kant opgaan met de afvalberg. Het Pet Paviljoen heeft zijn bestaansrecht meer dan duidelijk gemaakt. Het zou er vijf jaar staan, dat is gebeurd. Het is onderdeel van de wijk geweest, als wijkcentrum, politiepost, expositieruimte. Het Pet Paviljoen heeft Enschede op de kaart gezet.

Vervuilend
Nu staat het object in Hengelo op het parkeerterrein van het ROC van Twente onder de naam Storkpaviljoen. Ook nu gebeurt er van alles. Zoals morgen om 16.00 uur de presentatie van de documentaire die Rob Nijland maakte van het in Circulaire Festival, dat in oktober plaatshad en dat op een constructieve manier toonde hoe het leven op aarde best een stuk minder vervuilend kan zijn.

Maar van dit soort initiatieven kan Michiel de Wit niet leven, hij is architect. In totaal zijn er in Nederland zo n 250 huishoudens die in een door hem ontworpen woning wonen. Hij wist al op z n 16de dat hij architect zou worden. Hij stak dermate veel tijd in het bouwen van maquettes dat hij weliswaar zakte voor zijn vwo-diploma, maar hij had wel een 9 voor handvaardigheid. Toen zijn eigen huis af was, op een kleine kavel op Roombeek, realiseerde hij zich zijn eerdere architectonische neigingen. Hij zag ineens dat zijn huis op palen overeenkomsten vertoonde met de boomhutten die hij als kind bouwde.

Museumlaan
Natuurlijk is hij trots op de dertig huizen op Roombeek die hij ontwierp. Pi de Bruijn gunde hem als jonge architect om één van de huizen aan de prestigieuze Museumlaan te ontwerpen. Maar minstens zo trots is hij op de honderd lowbudgethuizen die hij in Almere maakte. Alle huizen moesten binnen de beukmaat van 5,40 meter, zoals dat in vaktaal heet. En het overleg dat hij voerde met toekomstige bewoners resulteerde in honderd verschillende plattegronden.

Betonblokken
Nog steeds duikt er af en toe ergens in de wereld een artikel op over de Legokerk die hij in 2011 samen met Filip Jonker bouwde op het Stationsplein in Enschede. Als ik die grijze betonblokken bij de boer zag, meestal gebruikt om opslag van mest of graan te markeren, had ik altijd al de associatie met Lego. Toen Filip en ik de opdracht kregen om een toren te maken voor het Grenswerkfestival was het snel duidelijk. Ik heb samen met mijn zoon Kay, die toen 5 was, met Lego de eerste maquette gebouwd.

Twee maanden heeft de kerk gestaan. Bijna kwam die vervolgens op Lowlands terecht, bijna in Londen ook. Maar uiteindelijk zijn de bouwstenen overgenomen door een zorgboerderij. Daar doen de blokken nu dienst waarvoor ze van oorsprong zijn bedoeld: ze vormen bakken voor het bergen van mest en graan. Maar nu in kleur.

© Newsroom Enschede, de samenwerking tussen TC Tubantia en 1Twente Enschede, foto: Annina Romita