Josien Kodde | Tubantia
Dat er een huisartsentekort is in bepaalde regio's in Nederland, was de in Frankrijk geboren Aurélie al langer bekend. Als expat woonde ze zich in Amsterdam, waar het probleem regelmatig werd besproken in de kringen van buitenlandse werknemers waarin zij verkeerde.
Desondanks lukte het de Française in de hoofdstad wel om zich te laten inschrijven bij een dokter. Toen ze naar Haarlem verhuisde, weer niet. Ik was jong en gezond. Op dat moment ervoer ik het niet als een gemis." Dat werd anders toen Aurélie zwanger werd.
Settelen
Haar vriend Joren woonde al in Enschede en de twee wilden samenwonen. In maart settelde het stel zich aan de Tollensstraat en begon ook Aurélies zoektocht naar een arts.
Dat leek mij belangrijk, omdat we een kindje zouden krijgen. Bovendien zat ik met veel vragen. In Frankrijk hebben aanstaande moeders elke maand een afspraak met de gynaecoloog, maar hier is de zwangerschapszorg heel anders geregeld. Ik wilde weten wat mij te wachten stond.
Urenlang was ze bezig om praktijken te bellen. Vaak stuitte ze op antwoordbandjes of stond ze minutenlang in de wacht. Als ze dan eindelijk iemand aan de lijn kreeg, legde ze haar verzoek voor. Maar kreeg telkens nul op het rekest. Zeker vijftien praktijken heb ik benaderd. Overal was het antwoord negatief. Ze wisten dat ik zwanger was. Dat vertelde ik er alle keren bij. Soms was ik in tranen. Maar dat had toen ook met de hormonen te maken.
Weerbarstig
Aurélie benadrukt dat de doktersassistentes soms behulpzaam waren. Vaak raadden ze aan om het bij collega's te proberen. Daar zou mogelijk nog ruimte zijn. Maar de praktijk was weerbarstig. Tot haar verloskundige adviseerde om contact te zoeken met huisarts Bettina van Steenis, wier praktijk overigens in principe ook vol zat. Toch nodigde ze Aurélie uit voor een gesprek.
Voor mij voelde het als een sollicitatiegesprek. Zo'n druk lag erop. Mevrouw Van Steenis gaf te kennen dat ze ook geen nieuwe patiënten meer aanneemt. Maar omdat ik zwanger ben, streek ze over haar hart. Ze vond dat ze het niet kon maken om nee te zeggen", aldus de jonge moeder.
Rembrandt
Ze is in het ziekenhuis inmiddels bevallen van een jonge zoon met een bijzondere naam: Rembrandt. Eén van de grootste baby's van Enschede", zegt Aurélie trots. Haar zoon woog bij de geboorte 5,3 kilo en was 57 centimeter. Ook de kleine is inmiddels door de huisarts gezien. We zijn al een paar keer geweest. Voor een echo, een kinkhoestvaccinatie en allergische uitslag."
Aurélie vindt het hebben van een eigen dokter belangrijk omdat die een medisch dossier aanlegt Bij dat anti-allergiemiddel bijvoorbeeld was belangrijk te weten dat ik borstvoeding geef. Een waarnemend arts weet dat niet."
© Newsroom Enschede, de samenwerking tussen TC Tubantia en 1Twente Enschede, foto: Annina Romita