Directeur Domijn zwaait na 12 jaar af: €˜Dit werk is veel meer dan stenen stapelen €™

In een soort stiltecoupé, die in het onderkomen van Domijn aan de Hoge Bothofstraat dient als locatie voor vertrouwelijke gesprekken, zegt Ineke Buursink: Ik zal het ontzettend missen hier. De collega s, de contacten, maar ook het gebouw hier. Dat is misschien wel typerend voor hoe we hier werken bij Domijn.

Talentenfabriek
Dat gebouw is de Performance Factory. De talentenfabriek , zoals het complex zichzelf omschrijft, biedt plek aan tientallen organisaties en ondernemers, veelal op het gebied van food en cultuur, én biedt dus sinds anderhalf jaar onderdak aan woningcoporatie Domijn.

Dit is wel karakteristiek voor wie we zijn , zegt Ineke Buursink (62). We werken hier alleen maar met flexplekken, niemand heeft hier echt zijn eigen kantoortje of werkkamer met eigen pc. Ook de directeur niet. Het is prettig werken en bovendien buitengewoon functioneel; de kracht is dat collega s in het voorbijgaan elkaar even aanschieten en een praatje maken. Dat dat zinvol is, blijkt wel aan het interne mailverkeer. Dat is fors gedaald sinds we hier zitten.

DNA
Buursink haalt de eigen huisvesting zo nadrukkelijk aan, omdat het iets zegt over het dna van Domijn. We zitten hier ook met allerlei andere organisaties en bedrijven. Dat zegt dat we als corporatie midden in de samenleving willen staan en ons niet terugtrekken in ons eigen kantoor.

Het is zoals Domijn wil zijn. De tijd dat een woningcorporatie een organisatie is die stenen stapelt, zorgt dat er voldoende betaalbare woningen zijn en vervolgens de huur van de bewoners int, is allang geweest. Vandaag de dag gaat de verantwoordelijkheid van een woningcorporatie veel verder.

Krappe beurs
Naast beheer, verhuur en onderhoud van woningen past een corporatie ook een rol als het gaat om de leefbaarheid en het welzijn van de bewoners. Zeker waar het de sociale woningbouw betreft voor bewoners met een zeer krappe beurs die veelal afhankelijk zijn van een (bijstands)uitkering, geen baan hebben, niet op andere manieren meedoen aan de samenleving en vaak sociale en/of gezondheidsproblemen kennen.

Buursink: Met het toewijzen van een fatsoenlijke woning voor deze huurders alleen ben je er niet. Van alleen een net en fris huis knapt een mens niet op. Daar is meer voor nodig. In het verbeteren van die leefbaarheid voor de mensen kunnen wij, hoewel we niet van het maatschappelijk werk zijn , een wezenlijke rol vervullen. Corporaties komen achter de voordeur van hun huurders, neem de collega s van het onderhoud die elke dag op pad zijn. Die zien en horen dingen. Het is zaak daar het goede mee te doen.

Voorbeeld
Ze geeft een voorbeeld: Een defecte douchestang hoeft niet meteen iets te betekenen, maar het kan ook een aanwijzing zijn voor huiselijk geweld. We zijn er niet om die problemen zelf op te lossen - we zijn geen maatschappelijk werkers. Maar een belangrijke signaalfunctie hebben we wel. Dus geven onderhoudsmensen signalen door aan de onze leefbaarheidsconsulenten. Die staan vervolgens weer in contact met mensen en organisaties die er wel over gaan.

Hetzelfde geldt voor huurachterstanden. Die stuur je niet bij de eerste de beste gelegenheid een deurwaarder op hun dak. Dat werkt niet. Het is veel zinvoller om het gesprek aan te gaan met de bewoners om die het gaat. Dat doen we dan ook met Vroeg Eropaf , zegt Buursink over project rond het tijdig signaleren van financiële en/of andere problemen. Daarbij zijn ook instanties als de gemeente, de stadsbank en de energiebedrijven betrokkenen.

Huis uitzetten
Het leidt ertoe dat Domijn zelden huurders hun huis uitzet. Dat doen we misschien vier, vijf keer per jaar. Dat doe je alleen als het echt niet anders kan, alles is gedaan om iets op te lossen en er geen andere middelen zijn. Maar het liefst doen we het niet. Omdat we een hart voor mensen willen hebben.

© Newsroom Enschede, de samenwerking tussen TC Tubantia en 1Twente Enschede, foto: Emiel Muijderman