Woensdag vierde Jans Brinkers-Taat haar eeuwfeest in het Ariënshuis in Glanerbrug, waar ze pas vorig jaar haar intrek nam. Tot haar 99ste woonde ze nog op zichzelf. Maar haar zicht en gehoor werden te slecht , zegt haar zoon Henk. Ze heeft het goed naar haar zin, alleen het eten staat haar niet zo aan. Ze kookte zelf altijd graag, dan is dat gestoomde eten toch wat minder lekker.
TextielfamilieJans Taat werd een eeuw geleden geboren in Enschede, waar ze ook altijd is gebleven. Ze groeide op in een textielfamilie, zoals zoveel Enschedeërs. Haar vader werkte onder meer voor Van Heek, maar verruilde de fabriek later voor een baan als docent aan de textielschool.
OorlogJans deed mulo en hoewel ze graag verder had willen leren, zat dat er niet in voor een meisje. Ze bleef dicht bij de textiel en was zelfs gouvernante bij de familie Van Heek. Vader was in de oorlog tewerkgesteld in Duitsland, maar hij ging er vandoor. Hij zat ondergedoken in de buurt, en 's avonds meldde hij zich stiekem bij de achterdeur van de villa van Van Heek om moeder te zien , vertelt Henk.
Na de oorlog trouwden ze en kregen twee kinderen, een zoon en een dochter. Ze kreeg vier kleinkinderen en vier achterkleinkinderen, waarvan de jongste nu vier weken oud is. Jans bleef haar hele leven actief. Zette zich in voor de school van de kinderen en was jarenlang leidster bij scouting.
SiteOp haar vijftigste besloot ze met haar man te leren skiën en gingen ze veelvuldig naar Oostenrijk. Tot een paar maanden geleden gebruikte ze nog een iPad om te facebooken en e-mailen, maar dat gaat nu echt niet meer, vertelt haar zoon. Wel heeft ze sinds haar 90ste
een eigen website, waar al haar schilderwerk te bekijken is. 'Een mens moet met z'n tijd meegaan nietwaar? Dus wat ben je nog zonder eigen website?' schreef ze er zelf als intro bij.
© Newsroom Enschede, de samenwerking tussen TC Tubantia en 1Twente Enschede, foto: Annina Romita