Metersgrote foto €™s Benno Thoma fleuren Zuiderhagen op

Benno Thoma heeft de tuindeuren wagenwijd opengezet. De zon dringt steeds verder binnen in zijn erkerwoning, tegenover vegetarisch restaurant Het Paradijs. Heerlijke plek , zegt hij als hij zich op de bank nestelt. Maar nog geen twee weken terug uit Myanmar begint het alweer te kriebelen. Nog even en hij moet weer op weg. Thoma is een reiziger die nooit lang thuis is.

Hij is ongeduldig en wil steeds nieuwe werelden ontdekken. Inmiddels heeft hij de grenzen van pakweg 65 landen gepasseerd. Vooral in Azië en Zuid-Amerika weet hij goed de weg. Ik kan nooit lang op een plek zitten. En al helemaal niet tussen vier muren.

De drang om eropuit te trekken, zat er al jong in. Toch trad Benno Thoma (62)aanvankelijk in de voetsporen van zijn vader, die een drogisterij runde in Deppenbroek. Hij hield het een paar jaren vol, maar gooide het vervolgens over een volstrekt andere boeg en maakte van zijn hobby zijn beroep.

Aanvankelijk combineerde hij fotografie nog met een baan als groepsleider in een tehuis voor moeilijk lerende jongeren, want de schoorsteen moest wel roken. Later werkte hij een paar jaar bij de studio van Fraterman & Berndes. Hij doet nog steeds regelmatig klussen samen met hen, hoewel Thoma al een jaar of 25 zelfstandig aan de weg timmert met zijn eigen bedrijf HIT-photography.

Emir van Qatar
Hij legde zich lange tijd vooral toe op hotel- en interieurfoto s, in opdracht van reisorganisaties als TUI en wereldwijd opererende hotelketens. Internationale bekendheid kreeg hij door een opdracht van de emir van Qatar.

Thoma kwam met hem in contact via de befaamde binnenhuisarchitecte Zeynep Fadillioglu, die hij kent uit zijn periode in Istanboel. In Qatar had de koning een heel cultureel dorp laten bouwen: Qatara Village. Met alles erop en eraan. Theaters, restaurants, bioscopen. Ongelofelijk luxe. Veel goud aan de muren. Hij wilde zijn project vastgelegd hebben in een fotoboek. Ik geloof dat hij er vijftig van heeft laten drukken. Voor familieleden en vrienden.

In zijn boekenkast prijkt ook een exemplaar. Een dik boekwerk van 50 bij 50 centimeter. Trots bladert hij het door. Handgemaakt, met speciale zijde op de omslag.

Wet-serieIn zijn kast ook foto s uit zijn Wet-serie, veelal zwart-witbeelden van mannen met ontbloot bovenlijf. Geheel anders dan interieurfotografie. Hij krijgt er verschillende reacties op. Er zijn er die het als pornografisch zien, maar dat is natuurlijk volstrekte onzin. Ik heb wel het idee dat het me klussen kost, uit bijvoorbeeld de hotelwereld. Dat ze denken: Hij doet ook zulke dingen en we willen daarmee niet geassocieerd worden .

Hij stelt lachend vast: Ik weet in ieder geval dat ik die klus van de emir niet had gekregen als hij deze foto s had gezien. Na een korte stilte zegt hij met stemverheffing. Zal me ook worst zijn. Ik doe mijn ding. Wil doen wat ik leuk vind.

Zoals hij deze zomer deed. Op een scootertje toerde hij door het zuidelijk deel van Myanmar om te speuren naar bijzondere taferelen. Dan zie ik ergens een boertje staan en ga ik een zijweggetje in. Om hem te fotograferen en met hem te praten. Meestal heb je daar handen en voeten bij nodig. Prachtig. Dat maakt me blij.

Zijn acht foto s uit de serie Mystiek Myanmar die de Enschedese binnenstad momenteel kleur geven, maakte hij bij een eerder bezoek aan het voormalige Birma. Niet alleen het prachtige landschap, maar vooral de vriendelijkheid van de bevolking spreekt hem aan.

Concurrentie
Het vertelt dat het steeds moeilijker wordt om zijn foto s aan de man te brengen. Professionele fotografen voelen de concurrentie van mobieltjes. Iedereen heeft zo n ding en je kunt er best aardige foto s mee maken. Ik zeul een rugzak met 20 kilo aan apparatuur mee. Je wilt kwaliteit leveren. Maar hotels en zo zie je steeds vaker met minder genoegen nemen. Ze maken de foto s van interieurs en dergelijke met hun telefoontje. Ik weet niet hoe lang we nog door kunnen gaan met ons beroep.

Thoma weet niet wat de toekomst hem brengt. Hij denkt er ver een B & B te beginnen. Ergens in Azië, of misschien wel op Cuba, mijmert hij hardop. Hij heeft er weleens met zijn voormalige partner, een Cubaan, over gehad. Die woont en werkt nu in Amsterdam maar heeft ook wel oren naar zo n avontuur in zijn geboorteland.

Als Thoma even later voor de verandering zelf eens poseert, kijkt hij in de Zuiderhagen tevreden omhoog naar zijn foto s, die zijn opgeblazen tot 3 bij 4 meter. Ze fleuren de straat mooi op. Ondanks de afmeting heel scherpe afdrukken. Dat lukt je met een mobieltje niet. Gelukkig.

© Newsroom Enschede, de samenwerking tussen TC Tubantia en 1Twente Enschede, foto: Lars Smook