De uitvaart ging precies zoals de kunstenaar heeft geleefd: anders dan anders. Hij lag opgebaard in de kampeerbus van zijn schoonzus, dat ingericht was als rijdend atelier. Liggend op een houten baar, ingewikkeld in jutte dekens en omringd door enkele van zijn kunstwerken, zijn onafscheidelijke rode hoedje en met een gedicht aan zijn voeten. Dit is zijn laatste handtekening , zegt zijn weduwe Quinta de Haan. In een houten kist, in een dure zware wagen naar het crematorium; Bert vond dat niets. Dit is hoe het hem past.
Klein, maar krachtig gedichtEr is geïmproviseerd. Twee jaar geleden sprak ik al met Bert over zijn einde en wat hij graag zou willen. Hij was er toen heel euforisch over. Hij wilde dat laatste podium het liefst groots en meeslepend , vertelt uitvaartleider en rouwdoula Karen Hof. Er is overwogen om een afscheid te organiseren in het Willem Wilmink-theater maar dat bleek om meerdere redenen niet haalbaar. Het werd nu een afscheid vanuit zijn woning als klein, maar krachtig gedicht. Groot in echtheid, zoals Bert was.
Vrijdagavond, bij het Ei van Ko, brengen Enschedese dichters om 19.00 uur een laatste groet aan Bert met het voordragen van enkele van zijn gedichten. Toen dichter Leo Vroman overleed in 2014, riep De Haan collega-dichters op om hem bij het Ei van Ko te eren De Haan stond er uiteindelijk moederziel alleen, het publiek was schaars, maar hij droeg onverstoorbaar Vrede voor. De Haan hoopte dat zijn actie een traditie zou worden. Nu, na zijn eigen overlijden, wordt het misschien werkelijkheid.
© Newsroom Enschede, de samenwerking tussen TC Tubantia en 1Twente Enschede, foto: Emiel Muijderman