Nieuws
Enschede
VIDEO | Zo ziet de werkkamer van de burgemeester van Enschede eruit
Hij staat er niet bij te juichen. Het zou zomaar de suggestie kunnen wekken dat er een zekere mate van geheimzinnigheid rondom de burgemeesterskamer hangt. En dat terwijl Onno van Veldhuizen, burgemeester van Enschede, juist geniet van bezoekers in zijn kamer.
Een rondleiding door het gemeentehuis, of het nou om 65-plussers of om basisschoolleerlingen gaat, wordt met enige regelmaat afgesloten met een kort bezoekje aan zijn kamer, ongeacht of hij zelf aanwezig is. De leerlingen klimmen dan liefst voor even in zijn stoel.
Prachtig vinden ze dat. En ik geniet er zelf ook van, even een praatje. Het wordt echt grappig als ik ze vraag of ze weten waar mijn ambtsketen is opgeborgen , grinnikt Van Veldhuizen. Voor velen is hij onvindbaar. Ik vertel je straks wel waar hij ligt.
Prachtig vinden ze dat. En ik geniet er zelf ook van, even een praatje. Het wordt echt grappig als ik ze vraag of ze weten waar mijn ambtsketen is opgeborgen , grinnikt Van Veldhuizen. Voor velen is hij onvindbaar. Ik vertel je straks wel waar hij ligt.
Even wennen
Het was wel even wennen in het begin, kort na zijn benoeming tot burgemeester. Dat had hij in zijn loopbaan nog niet eerder meegemaakt, een kamer met een eigen toilet. Maar ja, als hij er toch zit, dan ook maar gewoon gebruiken. Kom ik op een gegeven moment in gedachten verzonken en de broek nog niet helemaal op orde, m n kamer weer inlopen, blijken de nieuwe gasten al binnengeleid , vertelt Van Veldhuizen.
Hij kijkt er met een grote glimlach op terug. Inmiddels is hij helemaal thuis in zijn kamer, die een en al Enschede ademt. Het Enschedese logo is niet alleen terug te vinden in de boekensteunen, maar ook op de kopjes koffie én op de prominent aanwezige muurschildering achter zijn bureau.
Opengesperde ogen
Reijer Stolk - een deel van zijn werk is heden ten dage nog te bewonderen in het Rijksmuseum Amsterdam - schilderde een afbeelding van een donkere man die boven zijn hoofd een kind vasthoudt. De naakte man met wijd opengesperde ogen stelt Enschede voor. Ter hoogte van zijn kruis is een vlam geschilderd, waarmee de stadsbrand uit 1862 wordt uitgebeeld.
Links van hem het wapen van Enschede en de golfjes die het Twentekanaal voorstellen, rechts het wapen van de provincie en de golfjes waarmee de luchtvaart wordt uitgebeeld. Het kind boven zijn hoofd staat symbool voor de toekomst, voor de heropbouw van de stad.
Imposante kunstwerk
Edo Bergsma was de eerste burgemeester die plaatsnam voor het imposante kunstwerk, maar afhankelijk van degenen die hem opvolgden ontstond een ware geschiedenis van gordijntjes ervoor, gordijntjes weer weg, muurtje ervoor, muurtje weer weg , zo weet Van Veldhuizen te vertellen.
Echt mooi vind ik het kunstwerk niet, maar het hoort bij deze kamer en daar is het ook echt op zijn plaats. Ik heb nooit overwogen er iets voor te hangen. Het is onderdeel van het stadhuis, een Gesamtkunstwerk, zoals het door de architect bedoeld is en wat mij betreft bewaard moet blijven , aldus Van Veldhuizen.
Gaten in plafond
Hij kent de kamer door en door. De gaten in het plafond die ontworpen in een tijd dat de term duurzaamheid nog niet bestond ervoor zorgen dat de warme lucht naar buiten kan worden afgevoerd en de koele lucht naar binnen.
De staande klok die aan het toenmalig college van B&W werd geschonken door de Engelsman John Tattersall, actief in de bouw van textielmachines, met een wel heel bijzondere tekst in de binnenzijde van de deur. Hierop staat dat het stadhuis al voor 1929 zou hebben bestaan, best bijzonder , legt Van Veldhuizen uit. De bouw was toen nog maar net begonnen.
Op tekeningen van vroeger heeft hij uitgezocht waarom er twee deuren in zijn kamer zitten. Er wordt nog steeds wel eens aangeklopt op de verkeerde deur. Het is die andere deur , roep ik dan. Kennelijk was het de bedoeling hier niet één maar twee kamers te bouwen, maar later werd besloten de voorkamer er toch maar bij te houden. Laat de deur dan ook maar zitten , moet men toen hebben gedacht.
Veel in de auto
Echt vaak is hij overigens niet in zijn kamer, laat staan aan zijn bureau. Mijn echte werkplek is eigenlijk mijn dienstauto. Met gemiddeld 50 afspraken per week - onder meer in de raadszaal of op locatie - en zo n 1000 A4-tjes aan door te nemen tekst werk ik veel terwijl ik onderweg ben , licht Van Veldhuizen toe.
En als hij dan wel in zijn eigen kamer is, zit hij het liefst aan de robuuste tafel in het midden van de ruimte, waaraan plek is voor zes personen. Keukentafel van Enschede noem ik m , zegt Van Veldhuizen.
Ruimte intact
En wat ik zo mooi vind, is dat al het meubilair - behalve de stoelen - stamt uit de tijd dat het stadhuis in gebruik werd genomen, in 1933. De wereld om ons heen verandert, de hele stad verandert, maar deze ruimte is nog helemaal in tact. Hier zetelt al sinds eeuwen het stadsbestuur. Alles blijft zoals het is, alleen de burgemeester wordt op gezette tijden gewisseld voor een andere. In deze burgemeesterskamer ben ik mij er erg van bewust dat ik in een lange traditie sta.
We ronden af, maar er is nog 1 vraag onbeantwoord. Want waar ligt nu die ambtsketen? Ik zal het je laten zien, maar dat hoeft niet in de krant ¦
© Newsroom Enschede, de samenwerking tussen TC Tubantia en 1Twente Enschede, foto: Reinier van Willigen
Het was wel even wennen in het begin, kort na zijn benoeming tot burgemeester. Dat had hij in zijn loopbaan nog niet eerder meegemaakt, een kamer met een eigen toilet. Maar ja, als hij er toch zit, dan ook maar gewoon gebruiken. Kom ik op een gegeven moment in gedachten verzonken en de broek nog niet helemaal op orde, m n kamer weer inlopen, blijken de nieuwe gasten al binnengeleid , vertelt Van Veldhuizen.
Hij kijkt er met een grote glimlach op terug. Inmiddels is hij helemaal thuis in zijn kamer, die een en al Enschede ademt. Het Enschedese logo is niet alleen terug te vinden in de boekensteunen, maar ook op de kopjes koffie én op de prominent aanwezige muurschildering achter zijn bureau.
Opengesperde ogen
Reijer Stolk - een deel van zijn werk is heden ten dage nog te bewonderen in het Rijksmuseum Amsterdam - schilderde een afbeelding van een donkere man die boven zijn hoofd een kind vasthoudt. De naakte man met wijd opengesperde ogen stelt Enschede voor. Ter hoogte van zijn kruis is een vlam geschilderd, waarmee de stadsbrand uit 1862 wordt uitgebeeld.
Links van hem het wapen van Enschede en de golfjes die het Twentekanaal voorstellen, rechts het wapen van de provincie en de golfjes waarmee de luchtvaart wordt uitgebeeld. Het kind boven zijn hoofd staat symbool voor de toekomst, voor de heropbouw van de stad.
Imposante kunstwerk
Edo Bergsma was de eerste burgemeester die plaatsnam voor het imposante kunstwerk, maar afhankelijk van degenen die hem opvolgden ontstond een ware geschiedenis van gordijntjes ervoor, gordijntjes weer weg, muurtje ervoor, muurtje weer weg , zo weet Van Veldhuizen te vertellen.
Echt mooi vind ik het kunstwerk niet, maar het hoort bij deze kamer en daar is het ook echt op zijn plaats. Ik heb nooit overwogen er iets voor te hangen. Het is onderdeel van het stadhuis, een Gesamtkunstwerk, zoals het door de architect bedoeld is en wat mij betreft bewaard moet blijven , aldus Van Veldhuizen.
Gaten in plafond
Hij kent de kamer door en door. De gaten in het plafond die ontworpen in een tijd dat de term duurzaamheid nog niet bestond ervoor zorgen dat de warme lucht naar buiten kan worden afgevoerd en de koele lucht naar binnen.
De staande klok die aan het toenmalig college van B&W werd geschonken door de Engelsman John Tattersall, actief in de bouw van textielmachines, met een wel heel bijzondere tekst in de binnenzijde van de deur. Hierop staat dat het stadhuis al voor 1929 zou hebben bestaan, best bijzonder , legt Van Veldhuizen uit. De bouw was toen nog maar net begonnen.
Op tekeningen van vroeger heeft hij uitgezocht waarom er twee deuren in zijn kamer zitten. Er wordt nog steeds wel eens aangeklopt op de verkeerde deur. Het is die andere deur , roep ik dan. Kennelijk was het de bedoeling hier niet één maar twee kamers te bouwen, maar later werd besloten de voorkamer er toch maar bij te houden. Laat de deur dan ook maar zitten , moet men toen hebben gedacht.
Veel in de auto
Echt vaak is hij overigens niet in zijn kamer, laat staan aan zijn bureau. Mijn echte werkplek is eigenlijk mijn dienstauto. Met gemiddeld 50 afspraken per week - onder meer in de raadszaal of op locatie - en zo n 1000 A4-tjes aan door te nemen tekst werk ik veel terwijl ik onderweg ben , licht Van Veldhuizen toe.
En als hij dan wel in zijn eigen kamer is, zit hij het liefst aan de robuuste tafel in het midden van de ruimte, waaraan plek is voor zes personen. Keukentafel van Enschede noem ik m , zegt Van Veldhuizen.
Ruimte intact
En wat ik zo mooi vind, is dat al het meubilair - behalve de stoelen - stamt uit de tijd dat het stadhuis in gebruik werd genomen, in 1933. De wereld om ons heen verandert, de hele stad verandert, maar deze ruimte is nog helemaal in tact. Hier zetelt al sinds eeuwen het stadsbestuur. Alles blijft zoals het is, alleen de burgemeester wordt op gezette tijden gewisseld voor een andere. In deze burgemeesterskamer ben ik mij er erg van bewust dat ik in een lange traditie sta.
We ronden af, maar er is nog 1 vraag onbeantwoord. Want waar ligt nu die ambtsketen? Ik zal het je laten zien, maar dat hoeft niet in de krant ¦
© Newsroom Enschede, de samenwerking tussen TC Tubantia en 1Twente Enschede, foto: Reinier van Willigen
Heb je een nieuwstip of nieuwe informatie?
Tip onze redactie via mail of telefoon. Deze vind je op onze contactpagina.
Download onze app
