Nieuws
Enschede
Diamanten echtpaar uit Enschede raakt niet uitgedanst
Wanneer Gerrit Jacobs (95) wil beginnen aan zijn levensverhaal steekt zijn vrouw Truus (bijna 88) daar direct een stokje voor. Ze kent de verhalen over het werk in Duitsland tijdens de Tweede Wereldoorlog. Dat is een nare geschiedenis. Bovendien heeft het niets met hun 65-jarig huwelijk te maken: ze ontmoetten en trouwden na de oorlog.
De onderbreking blijkt geen incident. Conversaties voeren, mondigheid en hun eigenwijze karakters houdt hen scherp. Truus weet zeker dat ze zonder hun eigenwijsheid er niet meer zouden zijn. Of misschien is het een standvastig vertrouwen in haarzelf. Ze kent al hun jaartallen exact uit haar hoofd en corrigeert haar man als ze dat nodig acht. Bij haar werkgever De Grote Eén vergaarde ze een leidinggevende positie.
RoombeekOok borduurt ze veel, zoveel zelfs dat een kamer volledig bestemd is voor haar handwerkjes. Het is een kleine revolutie tegen het vele voetbal in huis. Gerrit vertelt graag over zijn 60 jaar lidmaatschap bij voetbalvereniging Roombeek, waar ook de drie zoons voetbalden. Ook over zijn werk bij de Coöperatie, de voorloper van de Coöp, en eigenlijk ook over die twee jaar in Leipzig, gedurende de Tweede Wereldoorlog.
Boodschappen
Ondanks de verschillen staat voorop dat het stel niet zonder elkaar kan. Beiden hebben in het ziekenhuis gelegen, zegt zoon Gert. Voor allebei was het op het randje. Mijn vader had tien jaar geleden een behandeling voor een dubbele aneurysma. Mijn moeder had vier jaar geleden kanker in haar mond. Maar ze redden het. Ze moesten allebei ook per se zo snel mogelijk naar huis, naar elkaar. Tot op de dag van vandaag onderhouden ze zelfstandig hun onderkomen: zij kookt en maakt schoon, hij onderhoudt de tuin en samen doen ze boodschappen.
Deze zaterdag vieren ze hun 65-jarig huwelijk. De kinderen hopen dat hun ouders nog een dansje wagen, net als op het 60-jarig huwelijk en net als in 1951 in de toenmalige danszaal Bos, waar ze elkaar ontmoetten. Gerrit is toen niet meer weggegaan , zegt Truus.
© Newsroom Enschede, de samenwerking tussen TC Tubantia en 1Twente Enschede, foto: Reinier van Willigen
RoombeekOok borduurt ze veel, zoveel zelfs dat een kamer volledig bestemd is voor haar handwerkjes. Het is een kleine revolutie tegen het vele voetbal in huis. Gerrit vertelt graag over zijn 60 jaar lidmaatschap bij voetbalvereniging Roombeek, waar ook de drie zoons voetbalden. Ook over zijn werk bij de Coöperatie, de voorloper van de Coöp, en eigenlijk ook over die twee jaar in Leipzig, gedurende de Tweede Wereldoorlog.
Boodschappen
Ondanks de verschillen staat voorop dat het stel niet zonder elkaar kan. Beiden hebben in het ziekenhuis gelegen, zegt zoon Gert. Voor allebei was het op het randje. Mijn vader had tien jaar geleden een behandeling voor een dubbele aneurysma. Mijn moeder had vier jaar geleden kanker in haar mond. Maar ze redden het. Ze moesten allebei ook per se zo snel mogelijk naar huis, naar elkaar. Tot op de dag van vandaag onderhouden ze zelfstandig hun onderkomen: zij kookt en maakt schoon, hij onderhoudt de tuin en samen doen ze boodschappen.
Deze zaterdag vieren ze hun 65-jarig huwelijk. De kinderen hopen dat hun ouders nog een dansje wagen, net als op het 60-jarig huwelijk en net als in 1951 in de toenmalige danszaal Bos, waar ze elkaar ontmoetten. Gerrit is toen niet meer weggegaan , zegt Truus.
© Newsroom Enschede, de samenwerking tussen TC Tubantia en 1Twente Enschede, foto: Reinier van Willigen
Heb je een nieuwstip of nieuwe informatie?
Tip onze redactie via mail of telefoon. Deze vind je op onze contactpagina.
Download onze app
