Nieuws
Enschede
Straatmuzikant Di Stephano geeft kleur aan het Enschedese straatbeeld
Serie over Enschedeërs met een bijzonder beroep. Vandaag: Hans Rutjes, alias Di Stephano, straatmuzikant.
Rijk word je er niet van, zegt Hans Rutjes (1955). Wanneer hij als eenmansblaasorkest Di Stephano de hele dag op straat heeft gespeeld, mag hij blij zijn als hij 's avonds van het toegeworpen kleingeld een fatsoenlijke maaltijd kan kopen.
Nee, financieel gezien moet hij het hebben van de optredens waar hij voor wordt ingehuurd. Braderieën, bruiloften, markten, kinderpartijtjes, of wat voor feestjes dan ook. Zijn drijfveer? "Iets doen wat een ander niet doet en daar waardering voor krijgen", zegt hij.
Van het lab tot de saxDaar is nog helemaal geen sprake van als hij op z'n 30ste in de trein stapt om in Deventer een saxofoon te kopen. Hij heeft er een scala aan kleine baantjes op zitten. Een tijdje op het laboratorium van Coberco - hij is gediplomeerd chemisch analist - om kwarkjes te testen, buschauffeur, vrachtwagenchauffeur... Hij is zijn arbeidzame bestaan gestopt omdat hij zijn drie kleine kinderen moet zien groot te brengen in een gekraakte loods. De ex met wie hij vanuit het Brabantse Grave naar Enschede is geëmigreerd, is er vandoor.
Waarom hij in 1985 een saxofoon koopt? Hij heeft geen idee. Maar net uit de trein met zijn vers aangeschafte blaasinstrument gebeurt er iets op de Korte Hengelosestraat wat zijn leven een nieuwe draai geeft. Hij staat daar gelijk al te onderzoeken of hij wat klanken uit het instrument kan krijgen. Toeval of niet, de Almelose legende Koperen Ko loopt al musicerend voorbij. Trommel op z'n rug, trekzak voor zijn buik de koperen helm met belletjes op z'n hoofd.
Koperen KoRutjes voelt zich heftig geïnspireerd. Vraagt of hij langs mag komen. Willem van Laar zoals 'Ko' eigenlijk heet, vindt het goed. Rutjes krijgt een oude trommel van hem, die hij liefdevol restaureert. Hij voorziet de trom van een twee op elkaar klappende bekkentjes (hi-hatt) die hij net als de trommel zelf kan aansturen door zijn benen te bewegen.
Hij moet Koperen Ko beloven terug te komen als hij drie liedjes kan spelen. Dat duurt drie jaar. Maar als hij ze aan de meester wil voorspelen loopt het mis. Koperen Ko heeft nog maar anderhalf been, hij moet tegen een muur staan om nog wat voor te doen, maar valt steeds om.
Omdat Rutjes als straatmuzikant steeds vaker wordt aangesproken als 'Ko' of 'Nikkelen Nelis', wordt het tijd voor een artiestennaam. Hij verbastert daartoe zijn doopnaam Stephanus tot Di Stephano, niet wetend dat hij zich daarmee ook vernoemt naar een vermaard voetballer.
Circus TijdgeestNa lang vrijwilligerswerk te hebben gedaan op zeilschip De Tukker, richt Rutjes in 1989 Circus Tijdgeest op, waar hij jongeren leert jongleren en op eenwielige fietsjes rijden. Zo maken ze samen voorstellingen, ondersteund door een clubje vrijwilligers. Dat doet hij nog steeds. maar hij blijft ondertussen straatmuzikant. Hij heeft inmiddels zo'n vijftig liedjes in negen verschillende ritmes op z'n repertoire. Het uitvogelen van de begeleiding blijft daarbij de grootste klus. "Ik ben bezig met Blueberry Hill. Op saxofoon kan ik het spelen, maar het ritme daar ben ik nog niet uit. Ik denk nog twee jaar, dan speel ik het ook buitenshuis."
© Newsroom Enschede, de samenwerking tussen TC Tubantia en 1Twente Enschede, foto: Annina Romita
Nee, financieel gezien moet hij het hebben van de optredens waar hij voor wordt ingehuurd. Braderieën, bruiloften, markten, kinderpartijtjes, of wat voor feestjes dan ook. Zijn drijfveer? "Iets doen wat een ander niet doet en daar waardering voor krijgen", zegt hij.
Van het lab tot de saxDaar is nog helemaal geen sprake van als hij op z'n 30ste in de trein stapt om in Deventer een saxofoon te kopen. Hij heeft er een scala aan kleine baantjes op zitten. Een tijdje op het laboratorium van Coberco - hij is gediplomeerd chemisch analist - om kwarkjes te testen, buschauffeur, vrachtwagenchauffeur... Hij is zijn arbeidzame bestaan gestopt omdat hij zijn drie kleine kinderen moet zien groot te brengen in een gekraakte loods. De ex met wie hij vanuit het Brabantse Grave naar Enschede is geëmigreerd, is er vandoor.
Waarom hij in 1985 een saxofoon koopt? Hij heeft geen idee. Maar net uit de trein met zijn vers aangeschafte blaasinstrument gebeurt er iets op de Korte Hengelosestraat wat zijn leven een nieuwe draai geeft. Hij staat daar gelijk al te onderzoeken of hij wat klanken uit het instrument kan krijgen. Toeval of niet, de Almelose legende Koperen Ko loopt al musicerend voorbij. Trommel op z'n rug, trekzak voor zijn buik de koperen helm met belletjes op z'n hoofd.
Koperen KoRutjes voelt zich heftig geïnspireerd. Vraagt of hij langs mag komen. Willem van Laar zoals 'Ko' eigenlijk heet, vindt het goed. Rutjes krijgt een oude trommel van hem, die hij liefdevol restaureert. Hij voorziet de trom van een twee op elkaar klappende bekkentjes (hi-hatt) die hij net als de trommel zelf kan aansturen door zijn benen te bewegen.
Hij moet Koperen Ko beloven terug te komen als hij drie liedjes kan spelen. Dat duurt drie jaar. Maar als hij ze aan de meester wil voorspelen loopt het mis. Koperen Ko heeft nog maar anderhalf been, hij moet tegen een muur staan om nog wat voor te doen, maar valt steeds om.
Omdat Rutjes als straatmuzikant steeds vaker wordt aangesproken als 'Ko' of 'Nikkelen Nelis', wordt het tijd voor een artiestennaam. Hij verbastert daartoe zijn doopnaam Stephanus tot Di Stephano, niet wetend dat hij zich daarmee ook vernoemt naar een vermaard voetballer.
Circus TijdgeestNa lang vrijwilligerswerk te hebben gedaan op zeilschip De Tukker, richt Rutjes in 1989 Circus Tijdgeest op, waar hij jongeren leert jongleren en op eenwielige fietsjes rijden. Zo maken ze samen voorstellingen, ondersteund door een clubje vrijwilligers. Dat doet hij nog steeds. maar hij blijft ondertussen straatmuzikant. Hij heeft inmiddels zo'n vijftig liedjes in negen verschillende ritmes op z'n repertoire. Het uitvogelen van de begeleiding blijft daarbij de grootste klus. "Ik ben bezig met Blueberry Hill. Op saxofoon kan ik het spelen, maar het ritme daar ben ik nog niet uit. Ik denk nog twee jaar, dan speel ik het ook buitenshuis."
© Newsroom Enschede, de samenwerking tussen TC Tubantia en 1Twente Enschede, foto: Annina Romita
Heb je een nieuwstip of nieuwe informatie?
Tip onze redactie via mail of telefoon. Deze vind je op onze contactpagina.
Download onze app
