Het zichtbaar afvoeren van hemelwater was vijfentwintig jaar geleden ongehoord. De aanleg van de eerste wadi in Enschede was dan ook revolutionair, vertelt Gerdrik Bruins. De voormalig stedenbouwkundige introduceerde het systeem voor stedelijke waterhuishouding in 1994 in de nieuwe wijk Ruwenbos.
Vader van de wadi, mister wadi en ecoboy: een paar bijnamen die Gerdrik Bruins kreeg nadat hij vijfentwintig jaar geleden ‘blauwe aders’ de Enschedese wijk in bracht. Voor het ontwerp van Ruwenbos zaten stedenbouwkundigen, verkeerskundigen, waterbouwkundigen en architect samen aan de ontwerptafel. ‘Die samenwerking was heel bijzonder in die tijd. We waren gewend dat iedereen zijn eigen ding deed. We kregen carte blanche van de gemeente om een ecologische wijk te realiseren.’ Van de drie meter smalle straatjes, tot het vele groen, de daken van de huizen, de tuinen op het noorden, de regenpijpen en de goten: werkelijk álles in Ruwenbos is destijds ontworpen om hemelwater zo effectief mogelijk af te kunnen voeren richting de drie wadi’s. Het nieuwe systeem van de wadi kon rekenen op commentaar. Zo was men bang dat het oppervlaktewater ratten en muggen zou aantrekken. ‘Onbekend maakt onbemind,’ stelt Bruins.
Vader van de wadi, mister wadi en ecoboy: een paar bijnamen die Gerdrik Bruins kreeg nadat hij vijfentwintig jaar geleden ‘blauwe aders’ de Enschedese wijk in bracht. Voor het ontwerp van Ruwenbos zaten stedenbouwkundigen, verkeerskundigen, waterbouwkundigen en architect samen aan de ontwerptafel. ‘Die samenwerking was heel bijzonder in die tijd. We waren gewend dat iedereen zijn eigen ding deed. We kregen carte blanche van de gemeente om een ecologische wijk te realiseren.’ Van de drie meter smalle straatjes, tot het vele groen, de daken van de huizen, de tuinen op het noorden, de regenpijpen en de goten: werkelijk álles in Ruwenbos is destijds ontworpen om hemelwater zo effectief mogelijk af te kunnen voeren richting de drie wadi’s. Het nieuwe systeem van de wadi kon rekenen op commentaar. Zo was men bang dat het oppervlaktewater ratten en muggen zou aantrekken. ‘Onbekend maakt onbemind,’ stelt Bruins.
Buurtbewoners zijn laaiend enthousiast. Neem Willem Eikenaar, die sinds de oplevering Ruwenbos in de wijk woont. Eikenaar spreekt van een groene en gewilde buurt, waar hij dankzij de wadi’s nog nooit last heeft gehad van wateroverlast. ‘Het is een geweldig systeem. En we hebben er veel plezier van gehad. Zo speelden de kinderen altijd in de laagtes.’ De Enschedeër groeide op vlakbij de wijk en herinnert zich dat de plek van Ruwenbos vroeger één groot, vlak weiland was. ‘De hoogteverschillen moeten later aangebracht zijn. Slim.’
Buurtbewoner Derk Jan Eshuis merkt dat de wadi’s hun werk uitstekend doen. Na een harde regenbui loopt het water snel weg en van riooloverlast heeft hij in de zes jaar tijd dat er hij in de wijk woont nog nooit last gehad. Eshuis noemt de wadi’s een “speelparadijs voor kinderen”. ‘Hier zitten ze niet achter schermpjes, maar spelen ze nog buiten,’ zegt hij met een glimlach. Een ander voordeel van de groene wijk is de biodiversiteit. ‘Het stikt er van de mezen en de eikenprocessierups heeft zich nog niet in de vele eikenbomen laten zien.’
Vandaag de dag zijn er vijfhonderd wijken in Nederland met wadi’s. Enschede spant de kroon met een totaal van tweehonderd, verspreid over de stad. Talloze steden hebben Ruwenbos als voorbeeld genomen, maar dat concept in Enschedese is bedacht, is vrijwel onbekend. ‘De eerste wadi ooit is hier in Ruwenbos aangelegd.’ Mister wadi straalt als hij dat zegt. ‘Ik heb hier denk ik wel honderd excursies gedaan. Tot dat door UT-studenten werd overgenomen. Die hebben daar zelfs een bedrijfje van gemaakt.’