Je ziet wat er gebeurt als je woningen op een watergat bouwt. Vroeg of laat krijgen de bewoners daarvan de rekening gepresenteerd. Zo ook in de Pastoriestraat in Lonneker bij de familie Blokhuis waar zo’n zestien jaar geleden het water de kelder binnendrong en nooit meer wegging.
Tot dit jaar, want de gemeente gaat draineren. De straat wordt opengebroken om grotere riool- en drainagebuizen te leggen, de plantsoentjes worden verruimd om overvloedige regenval te bergen. Die maatregelen zorgen ervoor, hoopt Leo Blokhuis, dat zijn huis weer droog komt te liggen. Dat is nodig ook, omdat tijdens hevige regenbuien het water tot aan zijn garagedeuren oprukt.
De bewoner van de Pastoriestraat is een geboren en getogen Lonnekernaar. Hij weet nog goed dat zijn huidige woonstraat voor 1956 een watergat was. “Zompig, een nat gebeuren. Woeste grond”, omschrijft hij de staat van het terrein. “Hier waren vijvers, de bleek waar werd gewassen. Het water bleef er constant staan.”
En toch werden rond 1956 woningen in de nieuwe Pastoriestraat geplaatst. Eigenlijk op de nattigheid. “Ik weet niet hoeveel ladingen geel zand zijn gestort. Net voor de bouw is heel veel grond opgebracht”, vertelt Blokhuis. De bouwers wisten waar ze mee bezig waren, want het is niet voor niets dat trekstangen in de huizen werden bevestigd ‘uit voorzorg om de boel bij elkaar te houden’, schildert hij.
Lang bleef het water weg. Tot zestien jaar geleden de straat open werd gegooid en de riolering werd vervangen. Die grote gresbuizen eruit en de keurig grijze kunststoffen afvoerpijpen erin. Toen de straat was gedicht, begon de ellende voor een aantal bewoners. “Plotseling liep water de kelder in. Die gresbuizen waren poreus waardoor het hoge grondwater wegliep. De nieuwe rioolbuizen waren waterdicht zodat het water bleef staan en onze woningen binnendrong.”
De gevolgen waren niet mis. Vanaf die tijd stonk het in huis, kon in de kelder niets op de grond worden gezet en bestond het vermoeden dat de houten vloerbalken werden aangetast door het vocht.
Blokhuis greep in: hij verving de houten vloer door een betonnen. “Vooral vanwege de stank en sindsdien is de muffigheid weg.” Maar het water bleef. Behalve tijdens extreme droogte. Sinds een paar weken is het weer mis. “Het water jojoot gewoon”.
De Lonnekernaar wijst op een natuurlijke waterplas achter zijn huis. “Die was er altijd al en valt nooit droog. Kan een wel zijn. En in ons plantsoen hebben we een buis ingegraven om onze gezamenlijke kerstboom te verankeren. Die buis staat altijd vol water”, vertelt Blokhuis om maar aan te geven dat het water in deze buurt nooit ver weg is.
De gemeente probeert de grondwateroverlast in veertien straten in Enschede tegen te gaan door forse drainagebuizen in te graven. De kosten bedragen een miljoen euro. Uit onderzoek bleek dat het risico op grondwateroverlast juist in deze straten te hoog is. De bewoners van de Pastoriestraat in Lonneker zijn de eerste bewoners die van de maatregelen profiteren. Daarna zijn de Minister de Visserstraat, Drienerweg, Van der Capellenstraat, Schaperstraat, Reggestraat, Dinkelstraat, Schurinksweg, Jacob van Lennepstraat, Dahliastraat, Minkmaatstraat, Pinksterbloemstraat, Elsmaathorst en Bizetlaan aan de beurt.