Nieuws
Enschede
Wouter Koppele uit Enschede is van kindsbeen af dol op het slagersvak
Het kleine jochie dat samen met zijn moeder bij slager Beckers smachtend stond te wachten op een plakje worst is nu zelf keurslager. Wouter Koppele zette met succes slagerij Winkelman voort, een naam die nu 80 jaar oud is.
Een boog van ballonnen met in gouden cijfers het getal 80. Keurslager Winkelman is 80 en dat wordt de hele maand gevierd. Toch is de naam Winkelman het enige dat nog herinnert aan het vroegere familiebedrijf. De naam siert ook de gevel. Iets dat goed is moet je niet veranderen en Winkelman was een absolute vakman , vindt Wouter Koppele (39). Het is ook de reden waarom Koppele niet zijn eigen naam gebruikt. Hij bestiert samen met zijn vrouw Kim de zaak.
Met ontzag naar de slagerKoppele wist al vanaf zijn 6de dat hij slager wilde worden. Het is echt waar. Ik ging met mijn moeder of vader altijd mee naar slagerij Beckers bij ons om de hoek en dan kreeg ik een plakje worst. Ik keek altijd met ontzag naar de slager en al die grote messen. Op een bepaald moment vroeg hij me of ik eens wilde meehelpen. Kreeg ik mijn eigen schortje voor en laarsjes aan en stond ik als kind al uit te benen.
Het bleken de eerste stappen naar een leven als slager. Waar schoolvriendjes er echt geen idee van hadden wat ze wilden worden was er voor Koppele maar één beroep: slager. Maar de weg naar zijn eigen slagerij was lang en vol uitdagingen. Ik was niet zo van de studie. Ik heb eerst horeca gedaan, een traject van vier dagen werken en een dag school. Daarna de slagersvakopleiding.
Eerst het geld, dan de dealVoor Koppele stond het vast dat hij een eigen zaak wilde. Hij nam in zijn baantjes alles goed op en leerde zo veel. Ik ben begonnen bij Koopmans en daar leerde ik de hele lijn: van zaadje tot karbonaadje. Zo zeggen we dat hier. Daar heb ik alles geleerd: worst maken, zelf slachten en uitbenen. Noem maar wat op en ik heb het gedaan , zegt Koppele.
In 2005 stond slagerij Winkelman in Stadsveld te koop. Ik ben er op afgestapt. Winkelman was blij met de interesse, maar hij stuurde me weg met de tip dat ik eerst maar eens moest zorgen dat ik het geld bij elkaar kon krijgen voor de overname. Dat lukte binnen een paar weken en toen hebben we de deal gesloten.
De naam, een begrip in EnschedeVoor Koppele stond vast dat hij de naam van Winkelman moest houden. Het was en is een begrip in Enschede en hij zag het niet zitten om helemaal vanaf nul te beginnen. Het ging op een bepaald moment zo goed dat zijn eega Kim in de winkel in Stadsveld stond en Wouter in een zaak in het winkelcentrum Twekkelerveld. Dat bleek toch een te grote opgave, ook voor ons als gezin met drie zoons , zegt Koppele. Samen met Kim hakte hij de knoop door om de huur op te zeggen van de slagerij in Stadsveld en alles te concentreren aan de Zonstraat. En van die keuze heeft hij nog geen moment spijt gehad. Deze zaak is echt van mij en hier kunnen we onze ideeën kwijt.
Andere afslagenKoppele kende zware tijden en twijfelde af en toe best of het allemaal wel zou lukken. Ik ben geen opgever, maar wel een ondernemer. Dat betekent dat je soms moet ingrijpen om de zaak te redden en dat hebben we gedaan. Ik schroom niet om een andere afslag te nemen. We zijn begonnen met een maaltijdservice, catering en broodjes en vooral dat eerste bleek een schot in de roos. Het is misschien wel onze redding geweest , zegt hij terugkijkend. Veel van zijn vroegere medestudenten aan de slagersvakopleiding zijn gestopt met hun slagerij en dat vindt Koppele doodzonde.
Koppele werkt met vijf mensen, waarvan twee in vaste dienst, drie parttimers en een vrijwilliger van 81 jaar die bezorgt. Zijn vrouw kwam te overlijden en hij wilde niet alleen thuis zitten. Nu verleent hij tal van hand-en-spandiensten. Koppele is blij met zijn zaak, die hij heeft aangesloten bij de vereniging Keurslagerij. Hij beseft dat Winkelman mede dankzij hemzelf nog steeds een begrip is in Enschede. Als ik iets doe dan wil ik de beste zijn.
© Newsroom Enschede, de samenwerking tussen TC Tubantia en 1Twente Enschede, foto: Lars Smook
Met ontzag naar de slagerKoppele wist al vanaf zijn 6de dat hij slager wilde worden. Het is echt waar. Ik ging met mijn moeder of vader altijd mee naar slagerij Beckers bij ons om de hoek en dan kreeg ik een plakje worst. Ik keek altijd met ontzag naar de slager en al die grote messen. Op een bepaald moment vroeg hij me of ik eens wilde meehelpen. Kreeg ik mijn eigen schortje voor en laarsjes aan en stond ik als kind al uit te benen.
Het bleken de eerste stappen naar een leven als slager. Waar schoolvriendjes er echt geen idee van hadden wat ze wilden worden was er voor Koppele maar één beroep: slager. Maar de weg naar zijn eigen slagerij was lang en vol uitdagingen. Ik was niet zo van de studie. Ik heb eerst horeca gedaan, een traject van vier dagen werken en een dag school. Daarna de slagersvakopleiding.
Eerst het geld, dan de dealVoor Koppele stond het vast dat hij een eigen zaak wilde. Hij nam in zijn baantjes alles goed op en leerde zo veel. Ik ben begonnen bij Koopmans en daar leerde ik de hele lijn: van zaadje tot karbonaadje. Zo zeggen we dat hier. Daar heb ik alles geleerd: worst maken, zelf slachten en uitbenen. Noem maar wat op en ik heb het gedaan , zegt Koppele.
In 2005 stond slagerij Winkelman in Stadsveld te koop. Ik ben er op afgestapt. Winkelman was blij met de interesse, maar hij stuurde me weg met de tip dat ik eerst maar eens moest zorgen dat ik het geld bij elkaar kon krijgen voor de overname. Dat lukte binnen een paar weken en toen hebben we de deal gesloten.
De naam, een begrip in EnschedeVoor Koppele stond vast dat hij de naam van Winkelman moest houden. Het was en is een begrip in Enschede en hij zag het niet zitten om helemaal vanaf nul te beginnen. Het ging op een bepaald moment zo goed dat zijn eega Kim in de winkel in Stadsveld stond en Wouter in een zaak in het winkelcentrum Twekkelerveld. Dat bleek toch een te grote opgave, ook voor ons als gezin met drie zoons , zegt Koppele. Samen met Kim hakte hij de knoop door om de huur op te zeggen van de slagerij in Stadsveld en alles te concentreren aan de Zonstraat. En van die keuze heeft hij nog geen moment spijt gehad. Deze zaak is echt van mij en hier kunnen we onze ideeën kwijt.
Andere afslagenKoppele kende zware tijden en twijfelde af en toe best of het allemaal wel zou lukken. Ik ben geen opgever, maar wel een ondernemer. Dat betekent dat je soms moet ingrijpen om de zaak te redden en dat hebben we gedaan. Ik schroom niet om een andere afslag te nemen. We zijn begonnen met een maaltijdservice, catering en broodjes en vooral dat eerste bleek een schot in de roos. Het is misschien wel onze redding geweest , zegt hij terugkijkend. Veel van zijn vroegere medestudenten aan de slagersvakopleiding zijn gestopt met hun slagerij en dat vindt Koppele doodzonde.
Koppele werkt met vijf mensen, waarvan twee in vaste dienst, drie parttimers en een vrijwilliger van 81 jaar die bezorgt. Zijn vrouw kwam te overlijden en hij wilde niet alleen thuis zitten. Nu verleent hij tal van hand-en-spandiensten. Koppele is blij met zijn zaak, die hij heeft aangesloten bij de vereniging Keurslagerij. Hij beseft dat Winkelman mede dankzij hemzelf nog steeds een begrip is in Enschede. Als ik iets doe dan wil ik de beste zijn.
© Newsroom Enschede, de samenwerking tussen TC Tubantia en 1Twente Enschede, foto: Lars Smook
Heb je een nieuwstip of nieuwe informatie?
Tip onze redactie via mail of telefoon. Deze vind je op onze contactpagina.
Download onze app
