Cotton Town Jazzband swingt al 60 jaar : €˜Dat zijn keurige jongens hoor €™

Gerard Koopman (80) zat laatst in de trein met zijn 18-jarige kleindochter. Ze keken elkaar verbaasd aan toen ze achter zich een moeder hoorde klagen dat haar zoon zo laat was thuis gekomen. Half twaalf pas. Dat is het tijdstip waarop het uitgaansleven van Gerards kleindochter nog moet beginnen. Die vrouw ging verder dat haar zoon naar een optreden van de Cotton Town Jazzband was geweest. Ze konden hun lachen nauwelijks bedwingen toen de gesprekspartner van die vrouw opmerkte: maar dat zijn keurige jongens hoor.

Maffia muziek
In het publiek van het 60-jarige jazzorkest treffen ze wel vaker jongeren. Pas geleden kwam een meisje naar het podium om ze te vertellen dat ze die maffia muziek heel leuk vond. Gerard Koopman vertelt het lachend. Hij vindt het allang best dat ze de term dixieland niet liet vallen. Heeft hij altijd een hekel aan gehad. Dat roept bij hem direct de associatie op met strooien hoedjes en gestreepte vestjes, matige spelers en foute akkoorden. Nee, Cotton Town is een oude stijl jazzorkest. Ze hebben veel muziek van Duke Ellington op het repertoire en Four Brothers van Woody Herman. Dat zal je een dixielandbandje niet snel horen spelen. Zij swingen en dat moet ook. Anders heeft het geen zin.

Kunst
Hij kan er niet omheen, The Cotton Town Jazzband is een deel van zijn leven. Net als dat andere deel van zijn leven Het Glazen Bos bij Haaksbergen is. Door het hele land staan monumentale kunstwerken die hij samen met Frank Bolink maakte. Maar daar hoor je nooit iemand over. Het gaat altijd over het Glazen Bos. Of de Cotton Town dus. Typerend voorbeeldje. Hij was ooit bij opticien Beune om zijn ogen te laten meten. Inderdaad, hij had een bril nodig. Veertien dagen later kon hij m ophalen. De dame achter de toonbank spitte twee laden door, maar nergens trof ze een envelop met de naam Koopman. In een derde la lag een bril in een envelop met Cotton Town erop. Doe die maar , zei Gerard Koopman.

Klarinet
De klarinetlessen van zijn docent Johan Lasche waren geen doorslaggevend succes. Hij leerde wel spelen, maar keek nooit naar de noten. Hij speelde Mozart zoals hij dacht dat het moest. Hij sloeg zich door klassieke muziek zoals hem dat goed dunkte. Regelmatig moest zijn docent hem er op wijzen dat er geen moer van klopte wat hij uit zijn klarinet haalde. Later speelde hij veel geïmproviseerde duetten met zijn overbuurman Jochem Falk, trombonist bij de Cotton Town. Op een dag in 1960 zegt Jochem dat Jan de Boer weggaat bij de Cotton Town. Of dat iets voor hem is?

Huisorkost
Tot aan de afbraak in 1969 was de Cotton Town Jazzband zo n beetje het huisorkest van schouwburg Irene, dat zich op de plek bevond waar nu de gelijknamige parkeergarage staat. De Cotton Town Jazzband speelt er elke zaterdag voor een stampvolle zaal vol uitzinnig dansende mensen. Heel wat huwelijken hebben hun oorsprong daar liggen. Hoewel de groep anno 2019 nog steeds elke week repeteert, spelen ze niet vaker dan gemiddeld één maal per maand. De belangstelling voor oude stijl neemt bepaald niet toe, maar Gerard Koopman speelt het nog met zeer veel plezier. En nog altijd trekt hij zich niets aan van de noten. De andere muzikanten hebben altijd een stapel bladmuziek bij zich. Ik niet. Als ik naar een optreden ga, heb ik alleen een klarinet en een altsax bij me.

60 jaar Cotton Town Jazzband met medewerking van partyband Maxim en The Dutch Swing College Band, zaterdag 12 januari, Grolsch Veste Enschede om 19.30 uur. Zaal open om 18.30 uur. Kaarten: [email protected]
© Newsroom Enschede, de samenwerking tussen TC Tubantia en 1Twente Enschede, foto: Annina Romita