Nieuws
Enschede
Ik heur hier: portret van 3 buitenlandse Enschedeërs
Ze komen van over de hele wereld, maar hebben één ding gemeen: ze voelen zich ongelofelijk thuis in Enschede. Een portret van 3 buitenlandse Tukkers. Het voelt soms alsof ik hier geboren ben.
Flor Jiminez
Geboren: San Nicolas, Aruba
Woont in: EnschedeFlor Jiminez zal de rest van haar leven aan Enschede verbonden blijven, op een manier die geen moeder wil. Mijn zoon ligt hier , vertelt ze op fluisterende toon. Haar Ricardo verongelukte drie jaar geleden op zaterdagnacht aan de Hoge Bothofstraat in Enschede. Hij was pas 29 jaar oud. Elke zondag bezoekt ze zijn graf, waar de urn begraven ligt.
Flor's band met Twente was al sterk, de dieptrieste gebeurtenis maakt haar onlosmakelijk verbonden met de grootste stad van Twente. Als piepjonge Arubaanse kwam ze 43 jaar geleden naar Enschede, om er nooit meer weg te gaan. Als Flor nu op vakantie gaat, heeft ze binnen een paar dagen heimwee naar Twente.
Terug naar Aruba Ik ga vaak terug naar Aruba, maar binnen twee weken heb ik heimwee. Laatst in Berlijn zelfs na drie dagen al. Waar ik dan naar verlang? Naar Enschede, mijn stad. Ik hou ervan om lekker met de fiets de stad in te gaan, een patatje te eten op een bankje en naar mensen te kijken. Ik praat veel met mensen, ook met onbekenden. Op de een of andere manier trek ik dat aan, toch het warmbloedige, denk ik.
Voor haar werk in een callcenter heeft ze accentloos Nederlands leren praten. Althans, dat probeert de Arubaanse. Maar heel vaak heb ik Tukkers aan de telefoon die bijvoorbeeld in Den Haag of Rotterdam wonen. Dan zeggen ze: Mag ik wat vragen? Kom jij uit Twente ofzo?
Jacob Lahdo (49, Midden op foto)
Geboren: Kamishli, Syrië
Woont in: EnschedeHij is thuis in Syrië net afgestudeerd als tandarts, als hij in Nederland opnieuw kan beginnen. Jacob Lahdo komt op 27-jarige leeftijd, bijna 23 jaar geleden, deze kant op. Niet als vluchteling of asielzoeker, maar als ambitieuze man van de wereld. In Amsterdam volgt hij grote delen van zijn opleiding opnieuw. Op zijn 33ste mag hij zich ook in Nederland tandarts noemen. Inmiddels heeft hij een succesvolle eigen praktijk op de Helmerhoek. Onlangs nog werd hij online genoemd als een van de fijnste tandartsen van Enschede.
Dit is mijn land en ik vind het prachtig hier. Hij heeft het over Nederland, voor alle duidelijkheid. Ik heb hier alles wat ik nodig heb om me thuis te voelen. Het voelt soms alsof ik hier geboren ben.
Enschede
Sinds 2004 woont hij met zijn gezin in Enschede. Ik zal Twente nooit verlaten , zegt hij. Alleen zijn accent verraadt zijn afkomst nog. Zijn drie kinderen spreken geen enkel woord Arabisch en hebben een Nederlands paspoort, net als hijzelf. Mijn eigen Syrische paspoort heb ik niet verlengd.
Als christelijke Syriër heeft hij bovendien in Twente een grote gemeenschap om zich heen van gelijkgestemden. Ontbreekt er dan niets? Misschien toch. Ik vier mijn verjaardag bijvoorbeeld nooit. Maar volgend jaar word ik 50. Al die jaren heb ik hard gewerkt om alles te leren hier en mijn praktijk op te bouwen. Nu wordt het tijd meer te genieten. Dus dat feestje voor mijn verjaardag ¦ dat komt er.
Ollie Emot (58)
Geboren: Papoea-Nieuw-Guinea
Woont in: EnschedeOp zijn telefoon laat Ollie een zwart-witfoto zien, van het gezin Emot dat net in Nederland aankomt. Hij is zelf een krullebol van 3 jaar oud op dat moment. Nadat het KNIL (Koninklijk Nederlandsch-Indisch Leger) wordt opgeheven, vertrekt de Molukse familie naar Nederland. Via Groningen en het klooster in Glanerbrug, komen ze in Enschede terecht.
Een halve eeuw later is Ollie op en top Enschedeër. Op vakanties wil hij eigenlijk niet. Ik moet altijd de kerktoren zien. Enschede is alles voor me. Ik ga hier ook dood, dat weet ik zeker.
Toch heeft hij ook moeilijke tijden gekend. Ten tijde van de treinkaping is Ollie 17 jaar oud. Als Molukker wordt hij met de nek aangekeken. Van de een op de andere dag kwamen we discotheken niet meer in. In Hengelo, Oldenzaal en Enschede niet, nergens niet. Ik was zwart en dus kon je het vergeten.
Zwarte pietAls kind durfde hij in sinterklaastijd amper naar school, bang om uitgemaakt te worden voor zwarte piet. Het heeft hem gevormd. Ik begin eigenlijk altijd met een 1-0 achterstand als mensen me zien. Als we vervolgens praten, is het van: Hé, ie bint eigenlijk best ne goeie kearl!
Toch is dit zijn thuis, hij heurt hier. Naast zijn werk in een drukkerij, organiseert Ollie met succes feestjes voor de jongere ouderen . Zie het als compensatie voor zijn jeugdjaren. Ik heb nooit overwogen weg te gaan uit Enschede. Mijn broers ook niet, die zijn hetzelfde. Wij waren met z n achten thuis, iedereen woont binnen een straal van vijf kilometer van elkaar. De Emotjes horen in Enschede.
© Newsroom Enschede, de samenwerking tussen TC Tubantia en 1Twente Enschede - foto: Myrthe Effing
Geboren: San Nicolas, Aruba
Woont in: EnschedeFlor Jiminez zal de rest van haar leven aan Enschede verbonden blijven, op een manier die geen moeder wil. Mijn zoon ligt hier , vertelt ze op fluisterende toon. Haar Ricardo verongelukte drie jaar geleden op zaterdagnacht aan de Hoge Bothofstraat in Enschede. Hij was pas 29 jaar oud. Elke zondag bezoekt ze zijn graf, waar de urn begraven ligt.
Flor's band met Twente was al sterk, de dieptrieste gebeurtenis maakt haar onlosmakelijk verbonden met de grootste stad van Twente. Als piepjonge Arubaanse kwam ze 43 jaar geleden naar Enschede, om er nooit meer weg te gaan. Als Flor nu op vakantie gaat, heeft ze binnen een paar dagen heimwee naar Twente.
Terug naar Aruba Ik ga vaak terug naar Aruba, maar binnen twee weken heb ik heimwee. Laatst in Berlijn zelfs na drie dagen al. Waar ik dan naar verlang? Naar Enschede, mijn stad. Ik hou ervan om lekker met de fiets de stad in te gaan, een patatje te eten op een bankje en naar mensen te kijken. Ik praat veel met mensen, ook met onbekenden. Op de een of andere manier trek ik dat aan, toch het warmbloedige, denk ik.
Voor haar werk in een callcenter heeft ze accentloos Nederlands leren praten. Althans, dat probeert de Arubaanse. Maar heel vaak heb ik Tukkers aan de telefoon die bijvoorbeeld in Den Haag of Rotterdam wonen. Dan zeggen ze: Mag ik wat vragen? Kom jij uit Twente ofzo?
Jacob Lahdo (49, Midden op foto)
Geboren: Kamishli, Syrië
Woont in: EnschedeHij is thuis in Syrië net afgestudeerd als tandarts, als hij in Nederland opnieuw kan beginnen. Jacob Lahdo komt op 27-jarige leeftijd, bijna 23 jaar geleden, deze kant op. Niet als vluchteling of asielzoeker, maar als ambitieuze man van de wereld. In Amsterdam volgt hij grote delen van zijn opleiding opnieuw. Op zijn 33ste mag hij zich ook in Nederland tandarts noemen. Inmiddels heeft hij een succesvolle eigen praktijk op de Helmerhoek. Onlangs nog werd hij online genoemd als een van de fijnste tandartsen van Enschede.
Dit is mijn land en ik vind het prachtig hier. Hij heeft het over Nederland, voor alle duidelijkheid. Ik heb hier alles wat ik nodig heb om me thuis te voelen. Het voelt soms alsof ik hier geboren ben.
Enschede
Sinds 2004 woont hij met zijn gezin in Enschede. Ik zal Twente nooit verlaten , zegt hij. Alleen zijn accent verraadt zijn afkomst nog. Zijn drie kinderen spreken geen enkel woord Arabisch en hebben een Nederlands paspoort, net als hijzelf. Mijn eigen Syrische paspoort heb ik niet verlengd.
Als christelijke Syriër heeft hij bovendien in Twente een grote gemeenschap om zich heen van gelijkgestemden. Ontbreekt er dan niets? Misschien toch. Ik vier mijn verjaardag bijvoorbeeld nooit. Maar volgend jaar word ik 50. Al die jaren heb ik hard gewerkt om alles te leren hier en mijn praktijk op te bouwen. Nu wordt het tijd meer te genieten. Dus dat feestje voor mijn verjaardag ¦ dat komt er.
Ollie Emot (58)
Geboren: Papoea-Nieuw-Guinea
Woont in: EnschedeOp zijn telefoon laat Ollie een zwart-witfoto zien, van het gezin Emot dat net in Nederland aankomt. Hij is zelf een krullebol van 3 jaar oud op dat moment. Nadat het KNIL (Koninklijk Nederlandsch-Indisch Leger) wordt opgeheven, vertrekt de Molukse familie naar Nederland. Via Groningen en het klooster in Glanerbrug, komen ze in Enschede terecht.
Een halve eeuw later is Ollie op en top Enschedeër. Op vakanties wil hij eigenlijk niet. Ik moet altijd de kerktoren zien. Enschede is alles voor me. Ik ga hier ook dood, dat weet ik zeker.
Toch heeft hij ook moeilijke tijden gekend. Ten tijde van de treinkaping is Ollie 17 jaar oud. Als Molukker wordt hij met de nek aangekeken. Van de een op de andere dag kwamen we discotheken niet meer in. In Hengelo, Oldenzaal en Enschede niet, nergens niet. Ik was zwart en dus kon je het vergeten.
Zwarte pietAls kind durfde hij in sinterklaastijd amper naar school, bang om uitgemaakt te worden voor zwarte piet. Het heeft hem gevormd. Ik begin eigenlijk altijd met een 1-0 achterstand als mensen me zien. Als we vervolgens praten, is het van: Hé, ie bint eigenlijk best ne goeie kearl!
Toch is dit zijn thuis, hij heurt hier. Naast zijn werk in een drukkerij, organiseert Ollie met succes feestjes voor de jongere ouderen . Zie het als compensatie voor zijn jeugdjaren. Ik heb nooit overwogen weg te gaan uit Enschede. Mijn broers ook niet, die zijn hetzelfde. Wij waren met z n achten thuis, iedereen woont binnen een straal van vijf kilometer van elkaar. De Emotjes horen in Enschede.
© Newsroom Enschede, de samenwerking tussen TC Tubantia en 1Twente Enschede - foto: Myrthe Effing
Heb je een nieuwstip of nieuwe informatie?
Tip onze redactie via mail of telefoon. Deze vind je op onze contactpagina.
Download onze app
