Van Paramaribo naar Enschede: A Mili wil klinken als 1.000 man

Wanneer de temperatuur onder nul daalt, heeft ze heimwee. Dan trekt A Mili (27) drie broeken uit de kast en moet ze de neiging onderdrukken om het eerste de beste vliegtuig te pakken dat haar terugbrengt naar Suriname. De eerste winter dat ik hier was, begon het gelijk te vriezen. Ik had nog nooit zoiets meegemaakt. Uiteindelijk heeft mijn broer, die in de Randstad woont, ervoor gezorgd dat ik gebleven ben.

Twee jaar is ze nu in Nederland. De dochter van een Surinaamse politicoloog. A Mili is haar artiestennaam. Onder die naam wil ik bekend worden. Hoe ik in het echt heet, doet er niet toe. Mili betekent 1.000. Ik wil ermee aangeven hoe ik op het podium wil staan: met een stem die me groter maakt dan ik in werkelijkheid ben. Ik wil klinken als 1.000 man.

Met die grote stem viel ze dit weekend in de prijzen. Vorige week in de Schouwburg Hengelo won A Mili met haar band de eerste prijs op het Open Podium Twente. De zangeres kan haar geluk nog altijd niet op.

Ik heb mijn land verlaten om mijn droom werkelijkheid te laten worden. In Suriname had ik niet de mogelijkheden, hier wel. Maar vraag me niet wat het heeft gekost. Twee jaar geleden heb ik ook al eens meegedaan, maar toen werd het niets. Nu heb ik gewonnen. Dit stimuleert me om door te gaan. Ik weet nu dat het allemaal niet voor niets is geweest.

Gospels en bluesZingen doet ze al vanaf haar vierde. Alleen of samen met haar vader, in z n vrije tijd een gepassioneerde zanger van gospels en blues. Hoewel ook haar eigen hart bij het zingen ligt, kiest ze in eerste instantie voor een studie economie aan de universiteit van Paramaribo. Dat was de meest veilige keuze. Maar diep van binnen bleef het knagen. Op een gegeven moment werd dat zo sterk dat ik besloten heb om te stoppen en naar het conservatorium te gaan.

Op de Popacademie in Enschede voelt ze zich als een vis in het water. Ze schrijft er haar eigen liedjes, werkt er geconcentreerd aan de scholing van haar stem. Ik kom van ver. Zingen deed ik altijd op mijn gevoel. Nu weet ik dat er nog een hoop te leren valt.

Rap en reggae zijn de stijlen die haar op dit moment het beste liggen. Veel van haar liedjes hebben een link met haar eigen leven, met het alleen zijn, de liefde en het nooit ophoudende verlangen naar Suriname. Ooit, weet ze, zal ze er terugkeren. Als de internationaal bekende zangeres die ze hoopt te worden.

Ik heb nog een lange weg te gaan. Misschien zal het wel altijd een droom blijven, maar dan heb ik in ieder geval de zekerheid dat ik er alles voor heb gedaan.

© Newsroom Enschede, de samenwerking tussen TC Tubantia en 1Twente Enschede - Foto: Frans Nikkels