Nicole (47) uit Enschede verloor in haar leven al 2 grote liefdes

Voor Nicole zal 23 september altijd een onwezenlijke, moeilijke dag zijn. Het is de datum dat in 1997 haar eerste grote liefde overleed. En het is ook de dag dat vorig jaar haar tweede grote liefde, Steve Sibbald, gecremeerd werd.

Negen maanden is het pas na de tweede grote klap in haar leven. Vergeef het Nicole dan ook dat ze soms nog moet zoeken naar de woorden, dat haar gedachten niet altijd even geordend zijn. Vergeef haar ook de hoogte van het gras in de achtertuin. "De grasmaaier is kapot. Opeens sta je er helemaal alleen voor, moet je al die dingen zelf doen."

Kleuters
Het zijn de lachende gezichtjes van de kleuters die ze lesgeeft die haar op de been houden. Of een vriendin, die haar belt of ze mee wil naar dat ene concert. Haar zus die haar meeneemt voor een dagje Bloemendaal. Maar soms is er ook een slechte nacht of een 'huilweekend', dat het allemaal even niet gaat. ,,Maar dan moet je toch weer door. Ik heb het al een keer meegemaakt, dat maakt het misschien anders. Ik weet dat je uiteindelijk in staat bent om je leven weer op te pakken. Sommige delen van het rouwen sla ik misschien wel over, omdát ik het al een keer gedaan heb. Klinkt dat gek?"

Ze is 28, als midden in de nacht de deurbel gaat. Politie. En dan het bericht: haar vriend, een twaalf jaar oudere beroepsmuzikant, is omgekomen bij een ongeluk. Dan stort je wereld in, dan stort je zelf in. Dan denk je ook dat het nooit meer goed komt. Maar zie, daar is een jaar of drie later Steve Sibbald. Ook een muzikant eentje die houdt van het goede leven. ,,Steve was een man met veel passies, waar hij enorm van kon genieten. Muziek, vrienden, Ajax, motor- en autoracen, informatica en computers, Griekenland, noem maar op."

Ook belangrijk: Steve geeft Nicole de ruimte voor haar nog steeds enorme verdriet, voor het verwerken van haar trauma. ,,Daar ging hij heel goed mee om. Steve was zo'n fijne man. Gaandeweg ontdekte ik: hé, je kunt dus twee grote liefdes hebben in je leven."

Q-koorts
Steve en Nicole genieten samen, en kopen een vrijstaand huis in Enschede-Zuid. Maar in 2009 meldt het noodlot zich weer, in de vorm een A4'tje in de brievenbus. ,,Er stond op dat op een geitenboerderij ten zuiden van Enschede Q-koorts was uitgebroken. Dat is alles wat ik er nog van weet. We besteedden er geen speciale aandacht aan. Dat Q-koorts iets met geiten was, dat wisten we nog wel. Maar verder kreeg je er hier in het oosten weinig van mee."

Het is 2011 als de eerste klachten zich bij Steve openbaren. Hij werkt in ploegendienst als operator in de Vredestein-bandenfabriek in Enschede. De ochtenddiensten beginnen hem zwaarder te vallen. Hij is toch al niet echt een ochtendmens. "'s Middags ging hij vaker even liggen. Dan zei ik: 'Als je een gezin van drie kinderen hebt, kan dat niet zomaar hoor.' Wisten wij veel."

Die winter wordt Sibbald echt niet lekker. Kou op de borst. Artsen in het ziekenhuis in Enschede vinden een longembolie en constateren dat Sibbald twee hartinfarcten heeft gehad. Ook wordt, met behulp van collega's in een ziekenhuis in Nijmegen, de diagnose Q-koorts gesteld.

Arbeidsongeschikt
Steve moet verder door het leven met een hartpompfunctie van nog maar 23 procent. Werken lukt niet meer, hij wordt volledig arbeidsongeschikt bevonden. Door positief te blijven en zijn levensstijl te veranderen - veel slapen en rusten, gezond eten - slaagt hij erin om in de jaren die volgen een redelijk comfortabel leven te leiden. Al zijn de activiteiten wel beperkt. Naar een feestje gaan kan, zolang Steve het volhoudt. Op een terrasje wat drinken is prima, maar ook nog eten? Dat is vaak te veel van het goede.

Nooit echter houdt Nicole er rekening mee dat Steve binnen afzienbare tijd zal overlijden. ,,Ik wist dat hij geen 80 zou worden. Maar misschien 62, dacht ik, dat zou toch moeten kunnen." Tot die 18e september, een zondagmiddag. Steve en Nicole hebben de avond ervoor visite gehad. Ze praten wat na over de gezellige avond en hebben het ook over de voorbije jaren. ,,Wat is ons toch overkomen, zeiden we tegen elkaar. Q-koorts, het komt zomaar in je leven. Iets wat je helemaal niet kent."

Ze kijken samen nog even naar de start van Max Verstappen bij de Formule 1-Grand Prix van Singapore. Daarna zegt Steve tegen Nicole: 'Zet jij maar lekker een filmpje aan, ik kijk boven wel verder.' ,,Na 25 minuten ging ik even naar hem toe. Ik vond hem dood in bed. Hij had een hartaanval gehad."

Q-koorts. Als ze het aan mensen in Enschede vertelt, hebben die nauwelijks een idee wat het is. ,,Erkenning voor al diegenen die eraan zijn gestorven, dat vind ik heel belangrijk. Als er een vliegtuig verongelukt met 74 mensen aan boord, dan is het wereldnieuws. Over de Q-koortsdoden heeft niemand het. In Groningen krijgen mensen compensatie voor emotionele schade, voor misgelopen woongenot door de gaswinning. Ik ben verdorie mijn man kwijt."

Het leven is niet altijd eerlijk, weet Nicole al een tijdje. Maar wat moet ze eraan doen? Ergens uit woede de ramen ingooien, bij het ministerie of zo? ,,Het helpt niet, ik krijg Steve er niet mee terug."

Nicole ziet om zich heen hoe de wereld doordraait. De hare staat soms compleet stil. Dan denkt ze aan de mannen in haar leven, die ze allebei moest laten gaan. ,,Maar soms lukt het me toch om te genieten. Ik moet genieten voor drie, denk ik wel eens."

© Newsroom Enschede, de samenwerking tussen TC Tubantia en TV Enschede FM. Foto: Marc Bolsius