Toen Gerard en Gisela Schouwink uit Hengelo werden benaderd hoe ze het zouden vinden als hun in Afghanistan gesneuvelde zoon Mark (22) een blijvend eerbetoon zou krijgen, waren ze het er al snel over eens. Een brug of viaduct met de naam van hun zoon? Dan het liefst de Pallastbrug, het fietsbruggetje over de snelweg A1, waar Mark talloze malen overheen is gefietst. "En waar hij als klein jochie stond te kijken naar passerende vrachtwagens en met een armgebaar aan truckers duidelijk maakte dat ze naar hem moesten toeteren."
Mark Schouwink kwam in april 2008 om het leven toen hij op zijn eerste ISAF-missie in de Afghaanse provincie Uruzgan met zijn Jeep op een bermbom reed. Soldaat der eerste klasse Mark en zijn maatje Dennis van Uhm hadden geen schijn van kans.
Dennis van Uhm is de zoon van generaal Peter van Uhm, die een dag eerder de Hengeloër Dick Berlijn was opgevolgd als Commandant der Strijdkrachten. Twee andere inzittenden van de Jeep raakten zwaargewond. Een van hen raakte verlamd, het andere slachtoffer verloor beide benen.
Schouwinks ouders werden in 2020 door het Veteranen Platform benaderd naar aanleiding van de plannen om in het hele land 43 viaducten en bruggen te vernoemen naar gesneuvelde militairen. Een prachtgebaar vinden ze het, zo'n blijvend eerbetoon. "We woonden destijds in de buurt van het Lonnekermeer. Mark is er talloze malen overheen gefietst en zwaaide er als jochie naar passerende vrachtwagens. Mark heeft het ook verdiend: voor zijn inzet voor vrede en veiligheid", zegt vader Gerard.
De ouders hebben een speciale in memoriampagina in het leven geroepen, waarmee ze de herinneringen aan hun zoon levend houden. Het motto: Mark mag en zal niet vergeten worden.
Of de Pallastbrug over de A1 straks ook naar Mark vernoemd zal worden, is nog onduidelijk. "Er zijn meerdere partijen die daarover moeten beslissen. Rijkswaterstaat, de gemeente en we nemen aan ook de familie Pallast. Ook het 45 Pantserinfanteriebataljon van Mark moet ermee instemmen. Het kan dus nog wel even duren voordat daar uitsluitsel over is."
Ze hebben intussen hun leven weer opgepikt. Met ups and downs, zoals vader Gerard dat noemt. "We hebben ongelooflijk veel steun gehad van vrienden, familie, kennissen, maar ook van Marks directe collega's van Defensie. We zijn enorm goed opgevangen. Al blijft het gemis natuurlijk. Tegenwoordig kan ik het verhaal met droge ogen vertellen, maar vooral de eerste jaren was dat echt onmogelijk. Dan schoot ik meteen vol."
Ieder jaar herdenken ze Mark. De jaarlijkse nabestaandendag van Defensie laten ze aan zich voorbij gaan. In plaats daarvan houden ze op 18 april - de sterfdag van Mark - bij het crematorium in Usselo een eigen herdenkingsbijeenkomst. Rond de plek waar Marks as is uitgestrooid.
"Mooi om te zien dat dan de jongens van Marks eigen eenheid al jarenlang de moeite nemen om vanuit het hele land naar Usselo te komen om een bloemengroet te brengen. Mark mag en zal niet vergeten worden."