Serhii Lysin, student in Enschede, zal de eerste dag van de oorlog in Oekraïne nooit vergeten

Die eerste oorlogsdag, inmiddels ruim een jaar geleden, heeft diepe indruk gemaakt. Zijn ouders zaten in Kyiv. Twintig kilometer verderop, even ten noorden van de stad, werd zwaar gevochten. Drie momenten staan hem haarscherp voor de geest.

Een eeuwigheid van tien minuten

Tien minuten die een eeuwigheid duurden. Zijn vader belt - het is vijf uur in de ochtend - met het bericht dat de Russen met groot materieel de grens over zijn getrokken. Alles is in orde. Zij hebben samen veel meegemaakt en Serhii weet wat die woorden uit de mond van zijn vader betekenden: alles is allesbehalve in orde.

Hij belt terug. De situatie is chaotisch, niemand weet precies hoe de strijd zich ontwikkelt. Waar granaten inslaan. Hoe snel de Russische opmars gaat. Hoe dichtbij ze zijn. Het duurde tien minuten voordat zijn vader opneemt. Het zijn de langste tien minuten uit zijn leven.

Levenslijn

Serhii zit in Finland, die eerste dag. Hij is op reis. Zijn telefoon, voortdurend in gebruik, raakt leeg en er is geen stopcontact in de buurt. De gedachte om, uitgerekend nu, het lijntje met familie en vrienden te verliezen, is ondraaglijk. Hij dreigt in paniek te raken.

Maar hij heeft geluk. Iemand die zijn gemoedstoestand bemerkt en - kennelijk - begrijpt wat er speelt, leent hem een powerbank. Hij laadt op en herstelt het lijntje met de mensen thuis.

Serhii breekt als hij vertelt wat zijn vader in een van de gesprekken tijdens die eerste oorlogsdag tegen hem zegt. “Jongen, wat er ook gebeurt, ga verder met je leven.”

Het hele gesprek met Serhii - in enigszins gemankeerd Engels - vind je op alle bekende podcastkanalen. Zoek op 1Twente extra, van Twente tot Oekraïne of klik op een van deze links (Spotify, Apple podcast).