Heel droge zomers met een tekort aan water, maar aan de andere kant is de verwachting dat het steeds harder gaat regenen waardoor wateroverlast ontstaat. Kortom: hoe gaan we in Twente om met de klimaatverandering? Het waterschap Vechtstromen moet met oplossingen komen, want zij zijn verantwoordelijk voor het water. Er valt dus wat te kiezen bij de waterschapsverkiezingen op 15 maart waaraan tien partijen met in totaal 160 kandidaten meedoen.
De drie grootste uitdagingen voor zijn waterschap? Watergraaf Stefan Kuks hoeft er niet lang over na te denken: “Het gaat harder en intensiever regenen en dat zorgt voor problemen in de steden. Hoe voorkom je schade? Het wordt dus natter in Twente met name in de winter en het voorjaar. Waar mag het dan natter worden? We gaan over te veel en te weinig water. Daarvoor betalen we belasting en dat is een heel ingewikkelde balans.”
Kuks liep de afgelopen vijf jaar keihard tegen de extreem droge zomers aan. “Dan is er te weinig water voor de landbouw, drinkwatervoorziening en de natuur.” Het credo van het waterschap op die momenten is dat er zoveel mogelijk water vastgehouden moet worden, opdat Twente niet verdroogt.
De watergraaf zegt dat er te weinig water in de ondergrond aanwezig is ‘voor wat we willen doen’. “We sproeien de planten en laten zwembaden vollopen. We moeten dingen verbieden, anders doen.” Vestiging van bedrijven die veel water gebruiken: het kan niet meer. Hij gebruikt Grolsch als voorbeeld. “Twintig jaar geleden gebruikte de brouwer nog negen liter water voor het maken van een liter bier. Nu wordt nog maar drie liter gebruikt.”
De inwoners van Overijssel krijgen op 15 maart twee keer de kans hun stem uit te brengen: het gaat om het nieuwe bestuur van onze provincie in de Provinciale Statenverkiezingen en tegelijkertijd zijn is er de Waterschapsverkiezing waarbij het gaat om de verkieing van leden voor het bestuur van Waterschap Vechtstromen.
En dan is er nog de vervuiling met allerlei mogelijke rotzooi. Het waterschap is al zo’n 50 jaar verantwoordelijk voor de grootschalige zuivering van water. De laatste jaren wordt dat steeds moeilijker. Microplastics, medicijnresten, hormonen: “Die kunnen we er nu nog niet uithalen.” De effecten daarvan zijn zichtbaar. “Geslachtsverandering van vissen. Waterdieren worden hieper van anti-depressiva en hormonen die we doorspoelen.” De rekening van het schoonmaken komt uiteindelijk wel weer bij gebruikers terecht. “Wil je al die stoffen eruit halen dan moeten we bereid zijn de 25 procent meer te betalen.”
Hoewel de waterschappen een ietwat teruggetrokken bestaan lijken te leiden, is het werk van levensbelang, betoogt Kuks die leiding geeft aan het bestuur van de organisatie. “Voor meer dan de helft wordt ons land beschermd door dijken. Anders zouden we onderlopen. We leven hier hoog en droog. We betalen in het Oosten jaarlijks acht miljoen euro mee aan de dijken in West-Nederland.”