Hengeloër Bram Snoek: 'Als het allemaal goed zou gaan, zat ik nu niet in de Seniorenraad'

Turbulentie

Tijdens zijn werkzame leven was Bram Snoek rijinstructeur. Tijdens het werk kreeg zijn lichaam de nodige kneuzingen en whiplashes te verwerken. Op zijn 56e raakte hij tijdens het autowassen zelfs volledig verlamd. "Hoewel mijn lichaam dankzij mijn beroep achteruit ging, kon niemand precies vaststellen waardoor dit kon gebeuren. Tijdens mijn revalidatieproces hebben meerdere neurologen met tientallen jaren ervaring toegegeven dat ze nog nooit zoiets hadden meegemaakt", vertelt Snoek.

Inmiddels kan hij weer praten en bewegen, maar ergens komen zonder hulpmiddel (rollator en scootmobiel) is onmogelijk. Daarnaast gaat hij twee keer in de week naar de fysiotherapeut.

Scootmobiel

Voor langere afstanden is Snoek volledig aangewezen op zijn scootmobiel. Volgens het 72-jarige seniorenraadslid geen hulpmiddel waarmee hij overal mee naar binnen kan: "Ik woon in een mindervalidenwoning in De Klokstee, een appartementencomplex in De Nijverheid. Tijdens de verkiezingen is het stemhokje voor mij om de hoek, maar dat is in principe ontoegankelijk voor een scootmobiel. Ik ben zelf rijinstructeur geweest, dus ik kan me nog nét goed genoeg manoeuvreren om alsnog bij het hokje te komen., maar in het gebouw wonen ook mensen van boven de 80, die dit niet kunnen."

"Een ander voorbeeld is de apotheek bij mij in de wijk. Een prachtig gebouw met veel ruimte, dat toegankelijk is ingericht. Ik kom daar binnen en wordt vervolgens weggestuurd. Er werd gezegd dat ik niet met mijn scootmobiel in het gebouw mocht komen. Als zo'n gebouw volgens de Toegankelijksheidswet wordt ingericht en ik dan vervolgens niet welkom ben, waar zijn we dan mee bezig?" vraagt Snoek zich af.

Tóch in de lift van de bibliotheek

Ook in Bibliotheek Hengelo kunnen mindervaliden in een scootmobiel normaal gesproken niet de hogere verdiepingen bereiken, maar daar heeft Snoek iets op bedacht. "Ik heb de voorbumper van mijn scootmobiel laten weghalen. Hierdoor pas ik nét in de lift. Om zo ver mogelijk te kunnen komen zijn dit soort foefjes heel belangrijk. Ik heb bijvoorbeeld ook een reserverollator die ik bij mijn schaakmaatje heb staan aan de andere kant van het woningcomplex. Zo kan ik makkelijker bij hem naar binnen strompelen", vertelt hij.

Handigheidjes

Deze kunstmatige toegankelijkheid past Snoek ook toe in zijn eigen leefomgeving. "Toen ik hier de boel aan het inrichten was, kreeg ik hulp van iemand die zelf al jarenlang invalide was. Ik dacht er zelf niet over na dat ik genoeg ruimte naast mijn bed moest hebben. Als ik 's avonds naar het toilet moet, moet ik te allen tijde mijn rollator naast mijn bed hebben staan. Als ik richting de toiletruimte loop, staat in die kamer mijn wasmachine. Deze gebruik ik als een extra steunpunt bij het zitten en opstaan. Het kromme is dat ik door dit soort handigheidjes bij het WMO kan invullen dat ik zelfstandig mezelf kan wassen, maar zo zwart-wit ligt dat natuurlijk niet", vertelt hij.

Toegankelijke wereld

Snoek is sinds vier jaar lid van de seniorenraad en is daar de enige met een beperking, die zijn mobiliteit zwaar aantast. "De andere raadsleden proberen met me mee te denken over toegankelijkheid, maar zij zien de problemen minder goed. Ik leef in een wereld die toegankelijk moet zijn, de meeste ambtenaren leven hier buiten. Daarom zet ik me in voor het welzijn van de ouderen. Via de seniorenraad is het lastig om de gemeente goed te kunnen bereiken. Daarom praat ik gelukkig met de gehandicaptenraad en via hen komen mijn standpunten zo alsnog binnen", lacht Snoek.

Wijkgerichte aanpak

De gemeente Hengelo wil de sociale voorzieningen in de wijk gaan versterken. Voor mensen met een mobiele beperking moet dit als muziek in de oren klinken, toch? Op papier geen slecht plan vindt Snoek, maar toch zou hij het liever anders zien: "Ik ben er bang voor dat zo'n nieuwe aanpak meer gaat kosten dan dat het oplevert. Er worden dan weer nieuwe mensen aangesteld en het reorganiseren kost ook geld. Dat gaat dan weer ten koste van de kwaliteit van de voorzieningen en dan heb je aan het einde van de dag geen verbetering", stelt hij sceptisch.

Kleine verbeteringen

Snoek pleit ervoor om verder te gaan op oude voet in combinatie met betaalbare verbeteringen. "Mede dankzij de adviesraden is Hengelo op dit vlak de laatste jaren langzaam vooruitgegaan. De wet die de toegankelijkheidsnorm bepaalt doet zijn werk. Nieuwe overheidsgebouwen worden standaard toegankelijk ingericht, dat is nu eenmaal verplicht en ondernemers moeten zelf de noodzaak inzien van mobiele toegankelijkheid. Dan worden probleemsituaties in Hengelo aangepakt en wordt de stad vanzelf voor iedereen leefbaar", aldus Bram Snoek.