Langs de Enschedese deuren met de Kartrekkers van Eanske: ‘Goed initiatief, maar jammer dat het nodig is’

“Ik heb zojuist spaghetti en tomatensaus gedoneerd. Een beetje een combi dus.” Voor de mensen in zijn eigen straat is het inmiddels al heel normaal dat de kartrekkers langskomen. “We hebben een buurtapp, waarin ze laten weten welke dag ze komen”, legt een andere wijkgenoot uit. “Dus dan zet ik wat klaar en kunnen ze ook meteen door.”

Van Eanske naar… ?

Dogan maakt zijn gang al acht maanden, iedere eerste week van de maand. Hij begon in z’n eentje, maar inmiddels is hij kartrekker van een groeiend aantal kartrekkers dat zijn voorbeeld volgt. Op dit moment zijn het er zo’n vijftig, verspreid over heel Enschede en Glanerbrug. En werkt de voedselbank mee om het initiatief zelfs landelijk uitgerold te krijgen.

Niet iedereen is even blij met die groei, vertelt Dogan met een glimlach. “De week na het inzamelen brengen we de artikelen naar de voedselbank. Tot dan bewaren de kartrekkers de spullen in hun eigen huis. Ik ben zelf de opslagplaats voor iedereen in Enschede-Zuid. Dat neemt behoorlijk wat ruimte in beslag, daar wordt mijn vrouw best wel chagrijnig van.”

Twee halen, één betalen

Ook als de bolderkar niet voor de deur staat, denken bewoners eraan. “Als een product bijvoorbeeld ‘twee halen, één betalen’ is in de supermarkt. Dan neem je er twee mee.” Hoewel de kartrekkers in principe één artikel per huis vragen, mogen mensen zelf weten hoeveel ze geven.

Maar het doneren is niet het meest waardevol, vertelt Dogan. “Sommige mensen wachten op ons, om het gesprek aan te knopen. Dat gebruiken wij ook om even te vragen hoe het met de mensen gaat. Dat is minstens zo belangrijk.”

Pampers

Door de routine is hij zelf ook beter gaan begrijpen waar de nood zit. “In het begin kregen we pampers, maar ik wist niet wat ik ermee moest. Toen bracht ik het naar de voedselbank en bleek dat het een van de meest gewilde items is.”

De Helmerhoekbewoner krijgt er energie van om samen met zijn wijkgenoten een helpende hand te zijn. “Hoe vaker je het doet, hoe beter de mensen het weten. Ze zetten het al buiten voor ons klaar, briefjes erbij met ‘voor de kartrekkers’ en hartjes erop. Echt geweldig.”