De kerkuil is een graag geziene gast in de boerenlandschappen van Twente. De uil vestigt zich graag op donkere plekken zoals in schuren, kerktorens of in uilenkisten. De vogel is erg plaats trouw en zo heeft er een kerkuil- paar zich opnieuw gevestigd in de uilenkist van Miriam ten Velde in Almelo.
In het buitengebied van Almelo kwam drie jaar geleden een buurtpotje beschikbaar vanuit de provincie waarvan Miriam en haar buurtbewoners uilenkisten mochten aanschaffen. “Zo konden we ervoor zorgen dat de omstandigheden voor de uilen beter werden”, vertelt Miriam.
Miriam zorgt ervoor dat het aantrekkelijker wordt voor de uil om zich te nestelen in haar buurt. “We willen graag dat de uil hier blijft terugkomen.” Zo heeft ze onder andere verschillende nestkasten geplaatst en akkers ingezaaid. Op deze akkers groeien bloemen en granen met veel zaden waar muizen op af komen. “Als er veel muizen zijn, dan heeft de uil ook genoeg te eten. Op deze manier proberen we de komst en het blijven van de uil in stand te houden.”
Vorig jaar zat er in de uilenkast van Miriam een kerkuil- paar waar drie jongen uit voortkwamen. “We hebben het mannetje later dood gevonden”, vertelt Miriam. “Maar in het najaar kwam het vrouwtje weer terug met een nieuw mannetje.” Het kersverse stel vliegt nu ongeveer een halfjaar rond op het erf van Miriam. “Als het nieuwe nest goed gaat, verwachten we dat ze blijven totdat één van de twee doodgaat.”
De jongen van vorig jaar zijn geringd (net zoals hun ouders) en uitgevlogen opzoek naar een eigen territorium. Nu is het afwachten hoeveel eieren het kerkuilen- paar dit jaar legt en of ze überhaupt deze eieren al hebben gelegd. Miriam kan het nog niet goed zien op de webcam die ze in de kist heeft geplaatst. “Het vrouwtje zit telkens net buiten het beeld”, zegt Miriam met een lach. “Maar aangezien ze telkens op dezelfde plek gaat zitten, is de kans groot dat ze zit te broeden.” Na ongeveer dertig dagen moet een kerkuilen- ei uitkomen. Miriam zal dus nog even moeten afwachten.
Beelden van de kerkuil in de uilenkast van Miriam vorig jaar
De kerkuil is te herkennen aan zijn hartvormige kop. De uil is helder wit tot bruinachtig wit. Het geluid kan je een spookachtig gekrijs en geblaas noemen.