Kans voor een Kind maakt al twintig jaar dromen waar: 'Ieder kind doet er toe'
In de precies twintig jaar dat de Stichting Kans voor een Kind bestaat zijn de wensen van zo'n duizend kinderen in vervulling gebracht. Een van de oprichters destijds was Willem Hoevers. Hij blikt terug bij 1Twente Vandaag: "Toen ik met een lastig te behandelen vorm van kanker in het ziekenhuis in Groningen lag, zag ik kinderen die er misschien nog wel slechter aan toe waren. Ik zei tegen mezelf: 'Als ik hier ooit uitkom, ga ik iets voor die kinderen doen'."
Genezen
Het duurde jaren voor de inmiddels 72-jarige in Enschede geboren Oldenzaler genezen verklaard was, maar eenmaal de oude hield hij woord: in 2003 richtte Hoevers Kans voor een Kind op samen met z'n toenmalige schoonvader Ben Velthuis en Anno Oude Engberink. Drie mannen met een gezamenlijke missie: iets voor kinderen doen die het moeilijk hebben door een ziekte of door andere omstandigheden.
Heracles Almelo
Hoevers was jarenlang postbode voordat hij in 1991 als verzorger bij Heracles Almelo aan de slag ging. In zijn Almelose jaren gaf hij al regelmatig levenslessen aan leerlingen van het ROC van Twente, die dreigden uit te vallen. "Met mijn verhaal probeerde ik hen te inspireren en motiveren. Ik leerde hen wat delen is, door mijn verhaal met hen te delen. Ik heb in mijn leven zoveel pijn en verdriet gekend, maar uit dat werk en wat ik voor de stichting doe, haal ik levensvreugde."
Na de zomer krijgen de achtstegroepers van dertig Almelose basisscholen zijn verhaal te horen, vertelt hij: "Mijn levensverhaal en het verhaal van de stichting zijn met elkaar verweven. Als ik voor de klas sta, kan het niet anders of ik vertel ook over mijn eigen leven."
Vader en zoon
Een leven met pieken, maar vooral dalen. Het begon toen Willem 11 jaar was. Zijn vader werd met TBC opgenomen in het sanatorium en Willem zag hem drie jaar lang niet. Met een werkende moeder en twee oudere broers, die het huis al uit waren, groeide Willem grotendeels alleen op. Al voor z'n dertigste kreeg hij kanker en de ziekte kwam een aantal keren terug. Tenslotte overleed zijn zoon Ingo op 1 januari 2003 door een ongeluk met vuurwerk. Kort daarna kwam de stichting Kans voor een Kind van de grond.
Kans voor een Kind-scholen
De stichting draait volledig op vrijwilligers en geld komt binnen via vaste donateurs, giften en benefietacties. Alle geld gaat naar de kinderen. Een deel wordt verspreid over de elf zogeheten 'Kans voor een Kind-scholen'. Hoevers: "Dat fenomeen bestaat sinds 2013. Jaarlijks geven wij duizend euro aan elf scholen in het speciaal onderwijs in Twente. Veel van die kinderen komen uit eenoudergezinnen en hebben het thuis niet breed. De leraren mogen bepalen wat ze met het geld doen. De verhalen die ik daarover hoor, daar word ik vaak emotioneel van."
Hij noemt het voorbeeld van een kind dat dolgraag op voetbal wil, maar zijn ouders kunnen de kleding niet betalen: "Dan hoor ik dat de leraar met dat jongetje naar een sportzaak in de stad is gegaan om samen iets moois uit te zoeken. Daar word ik stil van. Wij zorgen ervoor dat kinderen zien: hé, ik doe er toe."
Verjaardagsritje
De 20ste verjaardag van de Stichting Kans voor een Kind wordt onder meer gevierd door een groep Vroomshopers die op 16 juni op oude fietsen alle elf Kans voor een Kind-scholen langsgaan. Een rit van 180 kilometer door heel Twente, waarvoor ze al duizenden euro's ingezameld hebben.
Nog één keer naar opa en oma in Turkije
Een ander verhaal is dat van een doodzieke jongen van Turkse komaf. "Er komen veel mogelijk wensen voorbij, maar voorwaarde is wel dat het de wens van het kind zelf is en bijvoorbeeld niet van de ouders. De moeder van dat Turkse jongetje, dat binnen afzienbare tijd zou komen te overlijden, vroeg of ze misschien nog één keer een paar dagen naar een vakantiehuisje konden met het gezin. Waarop de intaker van ons aan de jongen vroeg of dat ook zijn wens was? Niet dus. Die jongen bleek dolgraag nog een keer naar z'n oma en opa in Turkije te willen. Zijn moeder reageerde geschrokken: zoiets kun je toch niet vragen!? Weet je wel wat dat kost!?'. Om een lang verhaal kort te maken: we hebben het weten te regelen. Het gezin kon tien dagen naar Turkije. Twee weken na thuiskomst is die jongen overleden. Toen ik z'n moeder later nog eens tegenkwam, vertelde ze dat het het mooiste geschenk was dat ze ooit had gekregen."
Boek
Ooit wil Hoevers een boek publiceren over zijn leven, maar hij zoekt nog iemand die hem daarbij wil helpen: "Ik heb al heel veel pagina's liggen en zoek nu iemand die de eindredactie wil doen. Wat mij betreft komt het pas ná mijn dood uit, maar ik zou mijn levenslessen graag voor anderen vastgelegd zien worden. Mensen vragen mij wel eens waarom ik mijn leven wijd aan de stichting, terwijl ik zelf ook al zoveel ellende heb meegemaakt. Nou, simpel: als ik het niet doe, is mijn leven voor niks geweest."
