Bij het Almelose Huis van Katoen en Nu volgen Nederlandse en Oekraïense kinderen op 5 mei gezamenlijk een schilderworkshop van de Oekraïense Kate Miller. Met vrolijke kleuren worden prachtige kunstwerken gemaakt. De blijdschap van de kinderen vormt een schril contrast met het even daarvoor onthulde schilderij die de Oekraïense speciaal voor Bevrijdingsdag maakte. “Ik vind het belangrijk dat we slachtoffers van alle oorlogen herdenken.”
Het is een indrukwekkend beeld. Het schilderij van de Oekraïense Kate Miller. De afgelopen weken werkte ze aan dit doek. Dat deed ze op verzoek van het Huis van Katoen en Nu, waar op Bevrijdingsdag het werk is onthuld. ‘Lost Childhood’ is de naam van het schilderij. Er staat een meisje op, gehuld in een blauwe jurk met haren in goudgele kleuren. “Een verwijzing naar onze Oekraïense kleuren”, zegt Kate. Het meisje symboliseert volgens haar puurheid en tederheid. “Ze stapt zelfverzekerd vooruit en laat daarmee haar kracht zien, maar tegelijkertijd kijkt ze ook achterom. Daar ziet ze de verwoeste en brandende gebouwen van haar stad.”
Op de linkerkant van het doek is een schaduw geschilderd, het is de schaduw van het meisje. Ze zit op haar knieën, haar handen voor haar hoofd. “Ze bidt voor het einde van de oorlog. Ze heeft alles verloren. Dit meisje wil geen speelgoed of plezier, ze wil maar één ding. Dat het lijden voor de mensen die nog in Oekraïne zijn, stopt. Ze wil vrede.” Kate wordt emotioneel als ze erover praat.
Het was niet makkelijk voor haar om dit schilderij te maken, maar ze was vastberaden om dit te doen. “Ik vind het belangrijk dat we de slachtoffers van alle oorlogen herdenken. Ik hoop dat de Nederlanders nooit meer deze problemen krijgen en dat ze een gelukkig leven leiden. Ik wil ze heel graag bedanken voor alle hulp. Ik weet niet wat ik had moeten doen als Nederland ons deze plek niet had geboden.”
Naast de onthulling van haar doek, geeft Kate op Bevrijdingsdag ook een schilderworkshop aan Nederlandse en Oekraïense kinderen. Voor het Huis van Katoen en Nu staan meerdere tafels opgesteld, buiten zitten 26 kinderen geduldig te wachten op uitleg van Kate. Er wordt vertaald in het Nederlands, maar dat is eigenlijk overbodig. De kinderen pakken hun penseel en volgen de lijnen die Kate op haar canvasdoek zet.
Charlize (11) is een van de kinderen. “Mama heeft ons hiervoor opgegeven, ik weet nog niet precies wat we gaan maken, maar ik houd heel erg van schilderen, dus ik heb er wel zin in.” Samen met haar broertje gaat ze aan de slag. Het worden prachtige kunstwerken. Ook Nikki (12) weet nog niet precies wat ze gaan schilderen, maar ze hoopt vooral op een gezellige ochtend. “Mijn moeder vertelde dat deze mevrouw gevlucht is uit Oekraïne en dat haar man daar nog is. Dat vind ik wel heftig.”
Het uiteindelijke resultaat is een molen, omringd door kleurrijke velden. De kinderen zijn erg blij met hun werken en ook Kate straalt. "Ik word heel blij van de reacties van de kinderen."