Reekalfjes gered van de dood dankzij reddingsoperaties Twentse vrijwilligers
“Anders waren de reekalfjes in de maaier gekomen en hadden ze het niet overleefd.” Laurens Brummelhuis, dronepiloot en vrijwilliger bij vogelwerkgroep Geesteren, speurt de wijde omtrek van Geesteren af op zoek naar reekalfjes in het hoge gras. Dat gebeurt elk jaar, zodat de diertjes afgeschermd kunnen worden wanneer boeren gaan maaien. Een bijzondere reddingsoperatie.
Jagers, boeren en de vrijwilligers van de vogelwerkgroep houden goed in de gaten waar drachtige reeën lopen en ondernemen actie wanneer ze zien dat een reegeit dunner is geworden. Want dat betekent dat ze één of twee kalveren heeft.
Verstopt in het gras
De vogelwerkgroep informeert bij, of hoort van de boeren wanneer er gemaaid gaat worden. Dan komen de vrijwilligers in actie: voordat de maaier tevoorschijn komt, kijken ze of er geen reekalfjes in het hoge gras verstopt zitten. Dit is voor de boeren lastig te zien vanaf de tractor. Bovendien verstoppen de diertjes zich wanneer de boer in de buurt is. Zelf kunnen ze pas na twee weken vluchten.
Zo'n reddingsoperatie start al vroeg; het liefst nog voor zonsopkomst. Met een drone en een infraroodcamera wordt naar kalfjes gespeurd en zo vroeg op de dag is de grond nog niet warm. De vrijwilligers kunnen dan sneller en makkelijker de juiste 'hotspots’ eruit filteren.
Als er een reekalf wordt gevonden, kan er op drie manieren worden ingegrepen. De boer laat het gebied rondom de vindplek met rust en daar blijft een lange strook gras staan; er wordt een afrastering om het diertje heen gezet, zodat het afgeschermd is; het kalf wordt verplaatst.
Bij de laatste methode draagt de persoon die het reekalfje verplaatst inseminatiehandschoenen. Die reiken tot de schouders en zorgen ervoor dat er geen mensengeur overgebracht wordt op de jonge ree. Zo wordt voorkomen dat moeder ree het kalfje afstoot.
De vrijwilligers van Vogelgroep Geesteren redden ieder jaar zo’n twintig reekalveren.
